![](/wp-content/uploads/2020/08/898/content_poe-ota.jpg)
♦ Μας έκλεψε το σύνθημα η ΠΟΕ-ΟΤΑ! Το «Η λΕπίδα έρχεται», σε διαφορετική εκδοχή, ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος της «Κόντρας» το περασμένο Σάββατο. Πλάκα κάνουμε, φυσικά. Μπορεί να το είδε από εμάς ο Μπαλασόπουλος, να του άρεσε, να το πήρε, και καλά έκανε. Μπορεί και να το σκέφτηκε κάποιος ταυτόχρονα μ' εμάς. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Αν αξίζει να σχολιαστεί κάτι εν προκειμένω δεν είναι το συγκεκριμένο σύνθημα με τον εύστοχο αναγραμματισμό ενός προεκλογικού συνθήματος του ΣΥΡΙΖΑ, όσο η «κινητοποίηση» που προαναγγέλλει η αφίσα. Μια μονοήμερη συμβολική κατάληψη των δημαρχείων, η οποία μάλιστα προαναγγέλλεται δυο μέρες πριν, δεν διαφέρει από αυτό που στη μοντέρνα γλώσσα αποκαλούν «ιβέντ». Ο κλάδος των εργαζόμενων στους ΟΤΑ έχει να επιδείξει μια ιστορία σκληρών ταξικών αγώνων και η συνδικαλιστική του γραφειοκρατία έχει να επιδείξει μια ιστορία απροκάλυπτων ξεπουλημάτων, πάνω στην κορύφωση των αγώνων.
![](/wp-content/uploads/2020/08/899/content_epochh_proti01112015.jpg)
♦ Ο καλύτερος πελάτης της στήλης. Η συριζαίικη «Εποχή». Μας θυμίζει κάθε Κυριακή, κρεμασμένη στα μανταλάκια, τι σημαίνει πολιτική αγυρτεία (ενίοτε και πολιτική αλητεία). Στο κύριο θέμα της πρώτης σελίδας συνιστά αντίσταση στην ασφυκτική πίεση των δανειστών! Διαπιστώνει, μάλιστα, ότι η Γερμανία δίνει… μάχη οπισθοφυλακών. Τα έχει μπερδέψει, βέβαια, γιατί αυτός που δίνει μάχη οπισθοφυλακών έχει περάσει σε άμυνα, οπότε δεν μπορεί να πιέσει. Σύμφωνα μ' αυτό το σχήμα, η Γερμανία αντιστέκεται, οπότε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ πρέπει να περάσει σε αντεπίθεση! Το δεύτερο θέμα της πρώτης σελίδας αφορά το άνοιγμα των μαγαζιών τις Κυριακές. Μας λέει για την πλειοψηφία του κόσμου του εμπορίου που δε θέλει δουλειά την Κυριακή, αλλά δεν μας λέει τίποτα για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που έχει υπογράψει στο Μνημόνιο-3 ότι θα εφαρμόσει πλήρως την περιβόητη εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ.
![](/wp-content/uploads/2020/08/900/content_gkrafiti.jpg)
♦ Ενα ακόμα διαμάντι τέχνης του δρόμου. Ροζ είναι το φόντο πάνω στο οποίο ο ανώνυμος καλλιτέχνης «άπλωσε» το ειρωνικό του σχόλιο. Ειρωνικό, όχι όμως υβριστικό ή ονειδιστικό για κανέναν. Πικρό σχόλιο ενάντια στη λογική του «καναπέ» και στον κοινωνικό συντηρητισμό, στοιχεία στα οποία ποντάρει η κυρίαρχη προπαγάνδα, πουλώντας φρούδες ελπίδες. Πικρό σχόλιο και για τη διασκέδαση της ατομικής αποχαύνωσης.