Ορθιοι! Οχι πια στα τέσσερα.
Προσέξτε κόκκινοι αδελφοί μου του «Κ»ΚΕ, σήμερα (6 Δεκεμβρίου) δεν γιορτάζουμε τίποτα (ποιον άγιο Νικόλαο ρε;). Μη σας παραπλανήσουν τίποτε σειρήνες (ποιων ένστολων συντρόφων μας εργαζομένων ρε;), τίποτε πράκτορες, εισπράκτορες και τίποτε προβοκάτορες. Στο ύψος σας εσείς! Καλύτερα μάλιστα να καθίσετε μέσα, γιατί ίσως βγουν οι γνωστοί-άγνωστοι υαλοπινακοθραύστες που έλεγε κι ο αείμνηστος Byron. Εμείς οι άγνωστοι-γνωστοί δεν έχουμε καμιά σχέση μ’ αυτούς που εμπαίζουν το λαό και αναστέλλουν τη συντεταγμένη επανάσταση.
Πέρα από την πλάκα, η απόρριψη της προσφυγής Ρωμανού δυναμιτίζει το κλίμα και διαμορφώνει εμπρηστική κατάσταση για τη μέρα αυτή (οι γραμμές αυτές γράφονται την Τετάρτη).
Διασώζοντας και τιμώντας τις παραδόσεις, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι κάθε χρόνο τέτοιο καιρό αρχίζει η «γουρουνοχαρά». Πρόκειται για το έθιμο της σφαγής γουρουνιών (τι υπομειδιάτε ρε;) και την μετέπειτα ετοιμασία λουκάνικων, τηγανιάς και χριστουγεννιάτικων εδεσμάτων.
Να μου το θυμηθείτε: αρχή δια περιπέτειες ήταν το e-mail που έστειλε στην τρόικα η κυβέρνηση του success story της αδούλωτης δουλοπαροικίας. Και όχι αρχή δια έξοδο από τα μνημόνια.
Oμως η φαιδρότητα δεν περιορίζεται εντός των συνόρων της μακάριας μπανανίας, αλλά αγκαλιάζει όλο το πλανητικό χωριό. Μαχητές του Ισλαμικού Κράτους ανάρτησαν στο διαδίκτυο μια συνταγή για τηγανίτες που παρατείνουν την ενέργεια και τη δύναμη. Για να μη λέτε ότι τις δοκιμάσαμε μόνοι, τα υλικά της συνταγής των τζιχαντιστών είναι ένα αυγό, ένα φλιτζάνι αλεύρι, τέσσερις κουταλιές της κούπας ζάχαρη, μία κουταλιά της σούπας λάδι, τέσσερα κουταλάκια του γλυκού αλάτι και ένα φλιτζάνι γάλα. Σύμφωνα με τις οδηγίες οι τηγανίτες θα πρέπει να σερβίρονται με μέλι, ενώ είναι κατάλληλες τόσο για πρωινό όσο και για βραδινό. Τίποτε διαφορετικό από αυτές των γιαγιάδων μας δηλαδή. Πού να ξέραμε τότε τι πολεμοφόδια είχαμε…
Αν πιστέψουμε τα τρομοκρατικά δελτία μετέωρων λόγων των μετεωρολόγων, δεν κινδυνεύουμε από τον Σαμαρά, από την ακροδεξιά, από τα μνημόνια και από τον καπιταλιστικό οδοστρωτήρα. Κινδυνεύουμε να πάμε από ακραία καιρικά φαινόμενα και μόνο. Και μ’ όνο.
Για να δούμε πώς βγήκε η όλο και πιο επίκαιρη έκφραση «πλήρωσε τα μαλλιά της κεφαλής του». Γράφει ο ιστορικός Χριστόφορος Aγγελος: «Οι επιβληθέντες φόροι ήσαν αναρίθμητοι, αλλά και άνισοι. Εκτός της δεκάτης, του εγγείου και της διακατοχής των ιδιοκτησιών, εκάστη οικογένεια κατέβαλε χωριστά φόρον καπνού (εστίας), δασμόν γάμου, δούλου και δούλης, καταλυμάτων, επαρχιακών εξόδων, καφτανίων, καρφοπετάλλων καί άλλων εκτάκτων.
Ενώ δε ούτω βαρείς καθ’ εαυτούς ήσαν οι επιβληθέντες φόροι, έτι βαρύτερους καί αφόρητους καθίστα ο τρόπος της εισπράξεως και η δυναστεία των αποστελλομένων προς τούτο υπαλλήλων ή εκμισθωτών. Φόρος ωσαύτως ετίθετο επί των ραγιάδων εκείνων οίτινες έτρεφον μακράν κόμην». Από αυτό το τελευταίο έμεινε παροιμιώδης η φράση…
Παραθέτουμε ανέγγιχτη και ασχολίαστη την περί ΜΑΤ δήλωση ενός από τους πενήντα γραμματείς του ΣυΡιζΑ ανά τη θλιβερή ελληνική επαρχία, ζητώντας προκαταβολικά συγνώμη για την βάσανο στην οποία υποβάλλουμε τους συντρόφους αναγνώστες: «Η μονάδα αυτή έχει την τάση να αποκαθιστά την τάξη μόνο των ανθρώπων οι οποίοι διαμαρτύρονται για τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων και των φοιτητών. Eτσι λειτουργούν τα τελευταία χρόνια τα ΜΑΤ, αν και νομίζω ότι πάντα έτσι λειτουργούσαν. Για μας λοιπόν είναι δεδομένο ότι έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να καταργηθούν. Στο κάτω κάτω της γραφής αν, ω μη γένοιτο, χρειαστεί ποτέ να καταστείλουμε άλλα πράγματα, έχουμε και τον Στρατό και δεν μας χρειάζονται τα ΜΑΤ…! Νομίζω ότι η αστυνομία πλέον κάνει οτιδήποτε άλλο από την ονομασία του υπουργείου στο οποίο ανήκει, δηλαδή να προστατεύει τον πολίτη».
«Η επιπόλαιη και ταυτόχρονα σκεπτικιστική κι εύπιστη αστική τάξη, είναι διαποτισμένη με μια δεισιδαίμονα εμπιστοσύνη στο κράτος-πρόνοια, το οποίο ωστόσο αδιάκοπα κατακρίνει, κατηγορώντας πάντα την κυβέρνηση για τα δικά της σφάλματα και είναι ανίκανη να επιχειρήσει ο,τιδήποτε χωρίς την παρέμβαση των αρχών» (Gustave le Bon – «Ψυχολογία των όχλων»).
Κοκκινοσκουφίτσα
