♦ Μοιάζει με προσπάθεια για επιστροφή στο παρελθόν μέσω αναμνήσεων. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην και πάντοτε κακό, όμως εκείνο το «ή αυτοί… ή εμείς», στη συγκεκριμένη περίπτωση, θυμίζει περισσότερο προεκλογικό σλόγκαν του ΣΥΡΙΖΑ, παρά αγωνιστικό κάλεσμα. Το «ή αυτοί… ή εμείς» είχε θέση όταν στην ΕΡΤ έμπαινε λουκέτο και απολύονταν με μια πράξη 2.656 εργαζόμενοι (αν θυμόμαστε σωστά τον αριθμό). Τότε, όμως, αυτοί που σήμερα καλούν σε μνημόσυνο-συλλαλητήριο έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να διαλύσουν αυτό που σχηματίστηκε γύρω από την ΕΡΤ. Εστηναν παραπλανητικά πανηγύρια για την προσωρινή διαταγή του προέδρου του ΣτΕ, εξαπατώντας τους εργαζόμενους και τους χιλιάδες αλληλέγγυους για το πραγματικό περιεχόμενο αυτής της προσωρινής διαταγής, που δεν αμφισβητούσε ούτε κατ’ ελάχιστον τη μεγαλύτερη ομαδική απόλυση που έχει γίνει ποτέ. Τα υπόλοιπα ήταν προδιαγεγραμμένα και η ήσυχη και αναίμακτη εισβολή των ΜΑΤ έγραψε το τέλος στο χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Οταν ηττάται το εργατικό κίνημα, αλλά δεν αναλύει τα αίτια της ήττας του, για να δημιουργήσει απ’ αυτή την ανάλυση υλικό για την αντεπίθεσή του, ανοίγει ο δρόμος για την επέλαση των δυνάμεων της κοινωνικής δημαγωγίας προς την αστική κυβερνητική εξουσία. Το ‘χουμε ξαναδεί το έργο, και το 1981 και το 1993 και το 2009. Το 2015 (ή το 2016) θα γνωρίσουμε τη χειρότερη εκδοχή του.
♦ Γενική Απεργία – 27 Νοέμβρη – Δε θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε! – ΜΕΤΑ – Μέτωπο Ταξικής Ανατροπής (αφίσα)
Εν προκειμένω τι να πρωτοσχολιάσουμε; Την αναγόρευση της εθιμοτυπικής απεργίας της 27ης Νοέμβρη σε ορόσημο της ταξικής πάλης ή τα… συμφραζόμενα, τα οποία φυσικά δεν εκφράζονται ρητά από τη συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ; Οι ίδιοι άνθρωποι που πετάνε τώρα ταξικές κορόνες («δε θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε»), αποτελούν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και δουλεύουν για την εκλογική του επιτυχία, η οποία θεωρείται όρος για το τελείωμα της μνημονιακής βαρβαρότητας. Οι ίδιοι χειροκροτούν το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», με τους όρκους πίστης στη μνημονιακή πολιτική και το φιλανθρωπικό φερετζέ με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ σκοπεύει να την κρύψει. Επομένως, πίσω από τα παχιά ταξικά λόγια δεν υπάρχει παρά μόνο η κλασική ψηφοθηρία που αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους μόνο ως υλικό για την κάλπη.
♦ ΑΕΚ σημαίνει φασίστες κρεμασμένοι (σύνθημα με μαύρο μαρκαδόρο σε τουαλέτα του Παντείου)
Δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφιβάλλουμε για τα αντιφασιστικά αισθήματα του συνθηματογράφου, όσο κι αν η αναγόρευση μιας αθλητικής ομάδας σε σημείο αναφοράς δεν αποτελεί ένδειξη βαθιάς συνειδητότητας. Δεν ξέρουμε καν πότε γράφτηκε το συγκεκριμένο σύνθημα. Πριν ή μετά την ημερομηνία-ορόσημο της 20ής Ιούνη του 2014, όταν οι οργανωμένοι οπαδοί της ΑΕΚ, εκμεταλλευόμενοι όγκο και μούσκουλα, επιτέθηκαν ως στρατός τραμπούκων σε κατοίκους της Φιλαδέλφειας που αντιδρούν στα καταστροφικά σχέδια του «μπος» Μελισσανίδη και βανδάλισαν τον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο «Στρούγκα». Θυμόμαστε πολλούς, πριν τη μέρα της ντροπής, την ίδια μέρα, αλλά και μετά, να κουνάνε αντιφασιστικά, ου μην και αντικαπιταλιστικά παράσημα. Θυμόμαστε και μια ανακοίνωση που εξέδωσε η Original, υποτίθεται για να ζητήσει συγνώμη. Η λέξη συγνώμη δεν υπάρχει σ’ αυτή την ανακοίνωση. Αντίθετα, πέρα από την επίθεση στη «Στρούγκα» και στην «Κόντρα», υπάρχει η εξής λογική: «εσείς φταίτε, που θυμώσατε τον κόσμο της ΑΕΚ – εμείς, δυστυχώς, δεν καταφέραμε να τον συγκρατήσουμε». Αυτοί οι άνθρωποι, που κατά τα άλλα δηλώνουν αντιφασίστες, όχι μόνο ανέχονται καραμπινάτους φασίστες στις γραμμές τους, οι οποίοι πρωταγωνίστησαν στα γεγονότα της Φιλαδέλφειας, παρέα με τα ΜΑΤ και τους ασφαλίτες, αλλά δεν έχουν κανένα πρόβλημα να σέρνονται πίσω από έναν καπιταλιστή και να δρουν ως ιδιωτικός στρατός για την προώθηση των συμφερόντων του.