♦ Ρεαλισμός α’λα ΣΥΡΙΖΑ
«Χρειάζεται ένα διαφορετικό δημοσιονομικό πρόγραμμα, πολύ χαλαρότερο απ’ αυτό που υπάρχει, προκειμένου να υπάρξει η στοιχειώδης ανάκαμψη της οικονομίας. Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων και η μείωση των επιτοκίων δίνουν λύση, αλλά δεν αρκούν. Χρειάζεται και ονομαστικό κούρεμα».
Ο σκιώδης υπουργός Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Σταθάκης, στον Αθήνα 9,84, την περασμένη Τρίτη, με δήλωση α’λα Στουρνάρα. Μην βιαστείτε να πείτε ότι τον αδικούμε. Για ονομαστικό κούρεμα των ομολόγων μιλούσε ο Στουρνάρας (στη Βουλή, μάλιστα, απαντώντας στον Τσίπρα), το Φλεβάρη του 2013. Μετά του τράβηξε τ’ αυτιά ο Σόιμπλε, του είπε «Yannis, forget it» και ο υπάλληλος αναγκάστηκε να κάνει διορθωτική δήλωση.
Πώς έχουν εξελιχθεί οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία τετραετία; Πρώτα μιλούσε για διαγραφή του απεχθούς χρέους, αφού πρώτα το βρει μια Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου. Μετά μας είπε ότι το απεχθές χρέος είναι λίγο (μόλις 5% του συνόλου), γι’ αυτό χρειάζεται διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Για τις προτάσεις της κυβέρνησης (προτάσεις Σόιμπλε στην πραγματικότητα) για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και αλλαγή των κυμαινόμενων επιτοκίων σε σταθερά, σ’ ένα επίπεδο χαμηλότερο από το σημερινό, ούτε που ήθελε ν’ ακούσει. Τις λοιδορούσε και τις κατήγγελνε. Τώρα, ένα καθόλου τυχαίο στέλεχος του οικονομικού επιτελείου μας λέει ότι το σχέδιο Σόιμπλε δίνει λύση (γαργάρα οι καταγγελίες), αλλά χρειάζεται και κούρεμα (χωρίς να λέει σε τι ποσοστό).
Οπως αντιλαμβάνεστε, η… ρεαλιστική προσαρμογή συνεχίζεται. Για να μην είναι μεγάλο το… σάλτο που θα κάνουν όταν γίνουν κυβέρνηση. Το είπε και ο Τσίπρας στα «καρτάλια» της κεφαλαιοκρατίας στη Villa d’ Este: από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να φοβούνται.
♦ Κυνισμός
«Αρα, λοιπόν, περιμένουμε ότι εσείς ως επιχειρηματίες έχετε πλέον το βλέμμα σας στραμμένο όχι τόσο στην Ελλάδα, όπου το εισόδημα του Ελληνα είναι χαμηλό, αλλά στο εξωτερικό». Το είπε ο Χαρδούβελης, μιλώντας στους καπιταλιστές στη Θεσσαλονίκη. Δεν ξέρουμε αν πρέπει να οργιστούμε ή να τον ευχαριστήσουμε. Γιατί σπάνια συναντάς πολιτικό που να μιλά με τέτοιο κυνισμό. Ισως αυτό οφείλεται στο ότι ο Χαρδούβελης δεν είναι πολιτικός, αλλά ένας μάνατζερ καριέρας. Σήμερα δουλεύει σε μια τράπεζα, αύριο ως σύμβουλος ενός πρωθυπουργού, μεθαύριο τοποθετείται από την τρόικα υπουργός Οικονομικών, δηλαδή τοποθετείται μάνατζερ στο εσωτερικό της κυβέρνησης.
Μ’ αυτή την παρότρυνση προς τους καπιταλιστές, έδωσε την επιτομή της κινεζοποίησης. Οι Ελληνες δεν έχουν και δεν πρόκειται να έχουν εισοδήματα που μπορούν να αυξήσουν τη ζήτηση και να τονώσουν την παραγωγή. Αρα, οι καπιταλιστές πρέπει να προσανατολιστούν στις εξαγωγές. Κι επειδή «εκεί έξω» θ’ αντιμετωπίζουν τον ανταγωνισμό των χωρών με εξευτελιστικά μεροκάματα, θα πρέπει να εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο, νόμιμο και παράνομο, την κινεζοποίηση των φτωχών ελλήνων εργατών, για να γίνουν ανταγωνιστικοί.
♦ Ντελίριο εθνικισμού
Ο Βενιζέλος υπήρξε σχετικά συγκρατημένος όταν ρωτήθηκε και αναγκάστηκε να αναφερθεί στα ευρήματα της Αμφίπολης. Μάλλον σκέφτηκε την πανεπιστημιακή του καριέρα και αυτά που θ’ άκουγε από πρώην συναδέλφους του. Απέφυγε εθνικιστικές αναφορές και με προσεκτικά επιλεγμένες λέξεις έμεινε σε ένα ψευδοεπιστημονικό έδαφος, ταυτίζοντας το «ελληνικό» με το «οικουμενικό»: «Τα ευρήματα της Αμφίπολης επιβεβαιώνουν κατ΄ αρχάς το τι σημασία έχει να πιάνεις την ιστορία στα χέρια σου μέσα από την αρχαιολογική έρευνα. Ο πλούτος ο αρχαιολογικός της ελληνικής γης είναι απολύτως αντίστοιχος με τον πλούτο της ελληνικής γραμματείας, με τον πλούτο της ελληνικής ιστορίας, με τον πλούτο του ελληνικού πολιτισμού. Η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα που κάνει ιδεολογική χρήση της ιστορίας, ούτε επινοεί ταυτότητες. Εμείς αντιμετωπίζουμε τα θέματα αυτά με εθνική υπερηφάνεια ως θέματα της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και αυτή είναι η δύναμή μας, αυτή είναι η δύναμη του ελληνικού πολιτισμού και του ελληνισμού».
Μάλλον απαντούσε και στον Σαμαρά, ο οποίος μια μέρα πριν είχε επιδοθεί σ’ ένα εθνικιστικό ντελίριο, προσπαθώντας να συγκινήσει το ακροδεξιό ακροατήριο. Η Ελλάδα δεν κάνει ιδεολογική χρήση της ιστορίας, ούτε επινοεί ταυτότητες, είπε ο Βενιζέλος, όταν ο Σαμαράς έκανε ακριβώς το αντίθετο. Διαβάστε και φρίξτε: «Σε αυτό τον αγώνα να κερδίσουμε το μέλλον μας, έχουμε κι ένα στήριγμα από καλό οιωνό από το παρελθόν μας. Γιατί στην ένδοξη γη της Μακεδονίας μας, ανακαλύφθηκε ένα μοναδικής σημασίας και οικουμενικής απήχησης αρχαιολογικό μνημείο (…) Είναι μια ακόμα επιβεβαίωση για την ελληνική ταυτότητα της Μακεδονίας μας. Βλέπετε, κάποιοι χτίζουν σύγχρονα αγάλματα-καρικατούρες, τάχα για τους αρχαίους Μακεδόνες και προσπαθούν να οικειοποιηθούν την Ιστορία μας. Ομως, εδώ, στη Μακεδονία, μιλούν οι ίδιοι οι αρχαίοι Μακεδόνες, μιλάει η ίδια η μακεδονική γη και αναδεικνύει την οικουμενική δόξα του Ελληνισμού! Με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο. Κι εδώ η αλήθεια είναι με το μέρος μας. Κι όσα ψέματα κι αν ειπώθηκαν, τα ψέματα αυτά έχουν πάντα κοντά ποδάρια».
Ο άνθρωπος αυτός έκανε πολιτική καριέρα με τον εθνικισμό και με το «Μακεδονικό». Και δε διστάζει να γίνει και γελοίος, όταν πρόκειται να εξάψει τα εθνικιστικά πάθη. Αρχαία μακεδονικά μνημεία υπάρχουν και σε άλλες βαλκανικές (και μη βαλκανικές) χώρες. Και δεν αποδεικνύουν, βέβαια, την… ελληνικότητά τους. ‘Η μήπως στο μυαλό του κάθε εθνικισταρά (επομένως και του Σαμαρά) υπάρχει η «ελληνικότητα» όλων των τόπων που κατάφερε να κατακτήσει ο μακεδόνας πολέμαρχος;
♦ Συνάντηση… πνευμάτων
Μωρέ, καλά λένε ότι τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται. Προσέξτε.
Τσίπρας (στη Villa d' Este, στις όχθες της μαγευτικής λίμνης του Κόμο): «Και πιστεύω ότι δικαίως οι περισσότεροι στην Ευρώπη λένε ότι και η τρόικα, ως θεσμός που έχει επιβληθεί στο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο, οφείλει να καταργηθεί».
Βενιζέλος (σε μια άχαρη αίθουσα στη Θεσσαλονίκη): «Κοιτάξτε, η τρόικα είναι ένα υβρίδιο και το έχω πει πάρα πολλές φορές, είναι ένα τεράστιο πρόβλημα για την Ευρωπαϊκή Ενωση η τρόικα (…) Αυτό όμως δημιουργεί ένα υβρίδιο, ένα περίεργο φαινόμενο, το οποίο είναι εκτός ελέγχου κοινοβουλευτικού, δημοκρατικού, θεσμικού».
♦ Γραφικότητες
Ο Π. Λαφαζάνης ενθουσιάστηκε από την εθιμοτυπική συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης, είδε «μήνυμα ελπίδας», είδε «εργατική κοσμοπλημμύρα» που έστειλε «σε όλη την Ελλάδα, ένα δυνατό κάλεσμα προοδευτικής ανατροπής» και προέβλεψε ότι «η Θεσσαλονίκη γίνεται αφετηρία μεγάλων φθινοπωρινών κοινωνικών αγώνων που θα κάνουν παρελθόν την κυβέρνηση των μνημονίων και θα φέρουν στο προσκήνιο μια Κυβέρνηση της Αριστεράς για την προοδευτική ανασυγκρότηση της χώρας».
Ζητείται… πρωτοτυπία!
♦ Δρυός πεσούσης…
Οποιος προλαβαίνει ρίχνει και από ένα χαστούκι στον Ολάντ, ο οποίος μετά το βιβλίο της Τριερβελέρ έχει γίνει χώμα. Τόσο που έφτασε στο σημείο να ζητήσει από τους δημοσιογράφους… να σέβονται το θεσμό του προέδρου της Δημοκρατίας. Σα να μην του έφταναν οι πιπεράτες αποκαλύψεις της απατημένης ερωμένης, σε λίγες μέρες κυκλοφορεί νέο βιβλίο, αυτή τη φορά από την πρώην υπουργό Οικολογίας Ντελφίν Μπατό, η οποία είχε αποπεμφθεί πριν από 14 μήνες, επειδή χαρακτήρισε «κακό» τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης Ερό για το υπουργείο της. Η Μπατό ζώνεται τα φυσεκλίκια, καταγγέλλει τη διαφθορά και υποστηρίζει πως «στην κορυφή του κράτους βασιλεύει ανοιχτά μια συμπαιγνία ανάμεσα στα λόμπι και τις χρηματοπιστωτικές δυνάμεις, που η Αριστερά θεωρητικά επρόκειτο να πολεμήσει».
Η τελευταία δημοσκόπηση δείχνει το 87% των Γάλλων να θεωρεί ότι ο Ολάντ «δεν ξέρει πού πηγαίνει» και το 89% να θεωρεί ότι «δεν έχει πλέον κύρος». Οπως καταλαβαίνετε, τέτοιου τύπου είναι τα ερωτήματα που θέτουν οι δημοσκόποι. Ερωτήματα που δε θα τολμούσαν να θέσουν για έναν ισχυρό πολιτικό ηγέτη. Τον Ολάντ δεν τον «τελείωσε» η Τριερβελέρ, αλλά η πολιτική του. Η «πρώην» απλά έντυσε με ρούχα κλόουν ένα πολιτικό πτώμα. Κάπως έτσι «τελείωσε» και ο Παπανδρέου (αυτός πρόλαβε και πέθανε!), όταν όλος ο κόσμος λοιδορούσε τη σχέση του με τη Μιμή. Το 1993 αυτός ο ίδιος κόσμος του έδωσε μια μεγάλη πλειοψηφία (την οποία γιόρτασε με τη Μιμή να τον ταΐζει τούρτα σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση), αλλά το 1995-96 οι ίδιοι οι ψηφοφόροι του τον αντιμετώπιζαν σαν ρεντίκολο.
♦ Παλιό το κόλπο, αποτελεσματικό όμως;
Ο Σαμαράς έριξε το σύνθημα μέσω της ομιλίας του στη Θεσσαλονίκη, αναφερόμενος στον ΕΝΦΙΑ: «Το λάθος που έγινε το διορθώσαμε. Κι αυτοί που το έκαναν ή έδωσαν ήδη ή θα δώσουν λόγο». Το έπιασαν το… υπονοούμενο οι «Τζαμτζήδες», μαζεύτηκαν στα γραφεία της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ στη Βουλή, κατέβασαν μερικά καντήλια για τον Χαρδούβελη που τους έγραψε και δεν πήγε (μαλάκας είναι, να πάει να τον σκίσουν για ένα νόμο που έφτιαξε ο Στουρνάρας;) και μετά μαζεύτηκαν 21 (αυτή τη φορά τους μάζεψε ο συνταξιούχος μπατσοσυνδικαλιστής Βλαχογιάννης και όχι ο διάσημος Δάνης) και υπέγραψαν ερώτηση προς τον υπουργό Οικονομικών με την οποία ζητούν την αποπομπή του καθηγητή Νίκου Καραβίτη ως αρχιτέκτονα του ΕΝΦΙΑ. Ο Καραβίτης, όμως, ήταν γενικός γραμματέας επί Στουρνάρα και έφυγε μαζί του! Δηλαδή, ζήτησαν την αποπομπή κάποιου που δε συμμετέχει στο κυβερνητικό σχήμα!
Με κάτι τέτοια κόλπα, στα οποία έως τώρα πρωταγωνιστούσαν ογκόλιθοι της αστικής πολιτικής όπως ο «πράσινος» Μιχάλης Κασσής και ο «γαλάζιος» Δάνης Τζαμτζής, πιστεύουν ότι μπορούν να παραμυθιάσουν τους ψηφοφόρους τους και να τη βγάλουν καθαρή. Πόσες φορές, όμως, θα πιάσει το ίδιο κόλπο;