Από μια άποψη είναι διασκεδαστικό να βλέπεις τον αρχηγό των «Κενταύρων» και των «Ρέιντζερ», τον πολιτικό στον οποίο μαφιόζικα κυκλώματα έβαλαν βόμβα, τον ακροδεξιό Μανιάτη, από τη μια να κλαψουρίζει ότι τον τρομοκρατούν οι μπράβοι του Μαρινάκη και από την άλλη να ζητά την ψήφο των αριστερών, οι οποίοι –λέει- γνωρίζουν το κοινωνικό του έργο. Δεν είναι καθόλου διασκεδαστικό, όμως, να βλέπεις τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτή Θ. Δρίτσα να μην μπορεί να χωνέψει την ήττα, που του ‘πεσε πολύ βαριά, καθώς αλλιώς ξεκίνησε και αλλού βρέθηκε, να μην παραδέχεται την ήττα του κάνοντας μια στοιχειώδη ερμηνεία, αλλά να κλαψουρίζει παρέα με τον Μιχαλολιάκο για παραβιάσεις της εκλογικής νομοθεσίας, περιγράφοντας πράγματα που τα κάνουν όλοι και παντού (μοίρασμα σταυρωμένων ψηφοδελτίων έξω από εκλογικά τμήματα και άλλα παρόμοια).
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μαρινάκης και οι άλλοι Μπερλουσκόνηδες του Πειραιά έριξαν χρήμα και οργάνωσαν έναν τεράστιο μηχανισμό, ο οποίος μπόρεσε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να δώσει στον Μώραλη την πρωτιά (με μικρή διαφορά από τον Μιχαλολιάκο) στον πρώτο γύρο. Το φαινόμενο, όμως, είναι πολιτικό και θα περίμενε κανείς ν’ ακούσει πολιτική ανάλυση και όχι κλαψουρίσματα.
Στον Πειραιά παίζονται μεγάλα συμφέροντα. Ο Μαρινάκης, με συμμάχους και άλλους εφοπλιστές και τον Κόκκαλη, δεν έφτιαξε απλά έναν «ερυθρόλευκο» συνδυασμό, γιατί οι σύμβουλοί του του εξήγησαν πως δεν παίρνεις ένα μεγάλο δήμο μόνο με τα χρώματα μιας ομάδας. Γι’ αυτό και δεν μπήκε επικεφαλής ο ίδιος, αλλά έβαλε τον υπάλληλό του Μώραλη, με την πασοκική οικογενειακή παράδοση. Δεν μάζεψε, επίσης, μόνο πρώην αθλητές του Ολυμπιακού, αλλά και πολιτικά πρόσωπα. Από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Οχι μόνον αυτοδιοικητικούς παράγοντες (όπως ο δεξιός πρώην δήμαρχος Αγραπίδης), αλλά βουλευτές από ένα ευρύ φάσμα (δεξιούς και Πασόκους), μέχρι και υπουργούς της σημερινής κυβέρνησης (ανοιχτά τον Αρβανιτόπουλο, καλυμμένα τον Βαρβιτσιώτη). Οταν η Φώφη Γεννηματά κατέβηκε στον Πειραιά για να στηρίξει τον Μώραλη, δεν το έκανε επειδή οι πατεράδες τους ήταν φίλοι (δεν υπάρχουν τέτοιες ευαισθησίες στην αστική πολιτική), αλλά για να δημιουργήσει δεσμούς με τους Μπερλουσκόνηδες, που σήμερα διεκδικούν τον Πειραιά και αύριο μπορεί να διεκδικήσουν μεγαλύτερο κομμάτι της αστικής πολιτικής.
Tι θα γίνει στο δεύτερο γύρο; Πρόβλεψη δεν μπορεί να γίνει, όμως πρέπει να πάρουμε υπόψη μας ορισμένα δεδομένα. Ο Σαμαράς θα κάνει τα πάντα για να κερδίσει ο Μιχαλολιάκος, πρώτο για λόγους εντυπώσεων (η ΝΔ θέλει τον Πειραιά, αφού έχει χάσει Αθήνα και Θεσσαλονίκη) και δεύτερο επειδή ο Μαρινάκης του την έφερε, κατηγορώντας τον στην ουσία ότι στήριξε τον Μελισσανίδη (με τον οποίο δεν έχουν ποδοσφαιρικό ανταγωνισμό, αλλά ανταγωνισμό για συγκεκριμένες μπίζνες στον Πειραιά). Μπορεί, όμως, να κάνει κάτι παραπάνω, όταν ο μισός μηχανισμός της ΝΔ προσκυνά τους Μπερλουσκόνηδες; Ο ΣΥΡΙΖΑ επίσημα δεν μπορεί να δώσει στήριξη σε κανέναν από τους δύο (για ευνόητους λόγους). Τι γίνεται, όμως, στο παρασκήνιο; Ηδη, οι άνθρωποι της ΝΔ θυμίζουν τον «μυστικό δείπνο» Μαρινάκη-Δούρου και δείχνουν με νόημα τα εκλογικά αποτελέσματα του πρώτου γύρου στην πόλη, όπου ο Δρίτσας πήρε μόνο 17,08%, ενώ η Δούρου πήρε 22,76%. Αυτό, βέβαια, δεν αποτελεί απόδειξη για κάποιου είδους κομπρεμί, όμως αυτές τις μέρες είναι σίγουρο ότι το παρασκήνιο οργιάζει και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει ότι δε διστάζει να βουτήξει στη βρομιά, αν αυτό πρόκειται να της αποφέρει εκλογικό όφελος. Το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα κάνει ο αριστερός κόσμος του Πειραιά, για τον οποίο στάση αξιοπρέπειας είναι μόνο η αποχή.
