Το ξέρουμε ότι το θράσος ποτέ δεν λείπει από την αστική πολιτική, μερικές φορές όμως ξεπερνά κάθε όριο, όπως συνέβη με την ανακοίνωση που εξέδωσε η ΔΗΜΑΡ την περασμένη Τρίτη, για να σχολιάσει τη συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Διοικητικής Μεταρρύθμισης.
Η ΔΗΜΑΡ καλεί την κυβέρνηση «να αποσύρει τη λογική του ξαφνικού θανάτου υπηρεσιών του δημοσίου» και «να επαναδιαπραγματευθεί με την τρόικα τη διαδικασία διοικητικής μεταρρύθμισης στα κρίσιμα ζητήματα, όπως αυτά της πλήρους αποσύνδεσης της κινητικότητας από τις απολύσεις, του αναγκαίου χρόνου, της νομιμότητας των διαδικασιών της στήριξης της όλης διαδικασίας στην αξιολόγηση δομών και προσωπικού».
Απολύσεις, λέει η ΔΗΜΑΡ, «μπορούν να δικαιολογηθούν μόνο αν αφορούν σε καταδικασθέντες με αποφάσεις πειθαρχικών συμβουλίων, σε εισαχθέντες με πλαστά δικαιολογητικά, σε συστηματικά απέχοντες από την εργασία και σε όσους κριθούν ανίκανοι προς εργασία μετά από αξιολόγηση».
Μ’ αυτές τις κατηγορίες εργαζόμενων στο δημόσιο θα συμπληρωθεί ο αριθμός των 15.000 απολύσεων (4.000 το 2013 και 11.000 το 2014), τις οποίες συμφώνησε η τρικομματική κυβέρνηση με την τρόικα τον περασμένο Απρίλη, με τη σύμφωνη γνώμη και του Κουβέλη; Μάλλον χρειάζεται να θυμίσουμε τι δήλωνε τότε ο Κουβέλης, βγαίνοντας από την καταληκτική σύσκεψη του τρίο ξεφτίλα στο Μαξίμου: «Κατά συνέπεια, ο αριθμός που έχει σχέση με τη μείωση του προσωπικού προκύπτει. Θα προκύψει (…) Το προσωπικό όταν δεν μπορεί να προσφέρει υπηρεσία, τότε με συγκεκριμένα κίνητρα και σύμφωνα με την προστασία που παρέχει ο νόμος θα τίθενται εκτός». Οταν, δε, τον ρώτησαν αν θα απολυθούν και «μη επίορκοι», απάντησε καταφατικά: «Μη επίορκος στη βάση της αξιολόγησης θα κριθεί».
Από τότε πέρασαν μόλις τρεις μήνες, αλλά ο Κουβέλης με την κλίκα του νομίζουν πως στην Ελλάδα ζουν μόνο αμνήμονες. Ας θυμάται, πάντως, ότι τα ίδια έκανε και ο Καρατζαφέρης φεύγοντας από την κυβέρνηση Παπαδήμου και σήμερα έχει εξαφανιστεί από το χάρτη.
