Οταν σκλήρυνε το καθεστώς πειθαρχικού ελέγχου των εργαζόμενων στο Δημόσιο και άρχισε ν’ αναπτύσσεται η φιλολογία περί «επιόρκων», γράψαμε πως αυτή η σκλήρυνση δεν αφορά τα διάφορα λαμόγια και τους γραφειοκράτες, αλλά εκείνους τους εργαζόμενους που σέβονται το ψωμί που τρώνε και αγωνίζονται, με όποια περιθώρια έχουν, να προστατεύσουν ζωτικά συμφέροντα του ελληνικού λαού, αναφέροντας ως παράδειγμα το περιβάλλον και τα δάση. Ο εφιάλτης που βιώνει ένας δασολόγος δημόσιος υπάλληλος στον Αγιο Νικόλαο Λασιθίου ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό μας το συμπέρασμα.
Ο Ματθαίος Φιλιππάκης είναι γνωστός στο νομό Λασιθίου, αλλά και στους δασολόγους όλης της χώρας για τη δράση του. Υπηρετεί 30 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων βρέθηκε πάντα στην πλευρά εκείνων που υπερασπίζονταν τα δάση και τις δασικές εκτάσεις και δε δίσταζε να τα βάλει ακόμα και με μεγάλα συμφέροντα (όπως με την υπόθεση της κατασκευής γηπέδων γκολφ, της καταστροφής των φοινίκων από το σκαθάρι, του αποχαρακτηρισμού εκτάσεων για τουριστική «ανάπτυξη» κτλ.). Πέρα από τη δράση του ως δασολόγος δημόσιος υπάλληλος, υπήρξε πάντοτε «ζωηρός» ως πολίτης. Δηλωμένος αριστερός, δεν έλειψε από κανέναν αγώνα στον Αγιο Νικόλαο και την ευρύτερη περιοχή. Ετσι, είχε όλα τα… προσόντα για να τεθεί στο στόχαστρο της «μνημονιακής» ιεράς εξέτασης, που θέσπισε ο ΔΗΜΑΡίτης συνταγματολόγος Α. Μανιτάκης.
Στις 28 Οκτώβρη του 2011, σε πολυτελές τουριστικό συγκρότημα του Αγίου Νικολάου, ο Παπανδρέου οργάνωσε φιέστα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Φαίνεται πως ο τοπικός κομματάρχης Μ. Καρχιμάκης τον διαβεβαίωσε πως εκεί δεν κινδυνεύουν από λαϊκές κινητοποιήσεις.
Δοκίμασαν, όμως, δυσάρεστη έκπληξη, καθώς μαζεύτηκαν εκατοντάδες διαδηλωτές, αριθμός πρωτοφανής για τα δεδομένα της περιοχής. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας έγιναν μικροαψιμαχίες με τα ΜΑΤ, που θέλησαν να κρατήσουν τους διαδηλωτές μακριά και ν’ ανοίξουν το δρόμο για τον Γιωργάκη και την κουστωδία του. Οταν έπεσε η νύχτα, οι ασφαλίτες σαν τα σκυλιά έπεσαν στην τελευταία ομάδα διαδηλωτών (20 άτομα περίπου) την ώρα που αποχωρούσε. Αρπαξαν τον Μ. Φιλιππάκη μαζί με τον 14χρονο γιο του, και τους ξυλοκόπησαν άγρια (νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο). Στη συνέχεια, η τοπική μπατσαρία τον τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί, όπως λέμε, με τις καθιερωμένες σ’ αυτές τις περιπτώσεις κατηγορίες: αντίσταση κατά της αρχής, σωματική βλάβη με πρόθεση, παρακώλυση συγκοινωνιών, διατάραξη κοινής ειρήνης, απείθεια κ.ά.
Καταγγελίες για το γεγονός εκδόθηκαν από όλους τους τοπικούς συνδικαλιστικούς φορείς, οι οποίοι άλλωστε είχαν καλέσει στη διοργάνωση της διαμαρτυρίας. Ομως, η δίωξη του Μ. Φιλιππάκη δεν σταμάτησε μόνο στο ποινικό μέρος. Κάνοντας κόσκινο ακόμα και τις προβλεπόμενες διαδικασίες, παρανομώντας συνεχώς, χωρίς να τηρήσουν σε καμιά περίπτωση τις προβλεπόμενες προθεσμίες, τον έθεσαν σε αυτοδίκαιη αργία.
Επειδή τα αδικήματα για τα οποία κατηγορούνταν δεν περιλαμβάνονται σ’ αυτά που οδηγούν στην αυτοδίκαιη αργία, επικαλέστηκαν την αόριστη διάταξη της «αναξιοπρεπούς ή ανάρμοστης ή ανάξιας για υπάλληλο συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας»! Πριν γίνει η δίκη του, υιοθετώντας τις κατηγορίες των μπάτσων (όχι τα ψηφίσματα συμπαράστασης όλων των τοπικών φορέων), κουρελιάζοντας το τεκμήριο αθωότητας, αλλά και το ίδιο το αστικό Σύνταγμα, τον καταδίκασαν πειθαρχικά. Και μάλιστα, τον καταδίκασαν ενώ είχε υποβάλει τη δεύτερη αίτηση παραίτησης για συνταξιοδότηση, μετά από 30 χρόνια ευδόκιμης υπηρεσίας ως δασολόγος, στη διάρκεια της οποίας ουδέποτε βρέθηκε κατηγορούμενος για οτιδήποτε το αναξιοπρεπές. Ετσι, του στερούν το ίδιο το δικαίωμα να βγει στη σύνταξη και τα δικαιώματα που απορρέουν απ’ αυτό.
Ο Μ. Φιλιππάκης έχει ασκήσει όλα τα δικαιώματα που έχει από το νόμο, με τελευταία την κατάθεση αίτησης αναστολής στο Διοικητικό Εφετείο Κρήτης, στις 28 σελίδες της οποίας διεκτραγωδούνται όλα τα περιστατικά της πολιτικής αυτής δίωξης, που μας γυρίζει στα μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια. Στον Μ. Φιλιππάκη δεν βρήκαν τίποτα ανάρμοστο σε σχέση με την υπηρεσία του και τον εκδικούνται μ’ αυτό τον τρόπο για την πολιτική και την υπηρεσιακή του δράση. Με τη δίωξη αυτή προσπαθούν να στείλουν ένα τρομοκρατικό μήνυμα σε όλους τους εργαζόμενους στο Δημόσιο: μακριά από κινητοποιήσεις, γιατί ακόμη και μια σύλληψή σας στο σωρό από την αστυνομία θα σας οδηγήσει σε αυτοδίκαιη αργία.
Επιβεβαιώνεται έτσι καθαρά πως στόχος τους δεν είναι οι λεγόμενοι «επίορκοι», αλλά οι ορκισμένοι να υπηρετούν τα λαϊκά συμφέροντα.