Ο νεαρός καναδός σκηνοθέτης επιστρέφει με την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του («Σκότωσα τη μητέρα μου», «Φανταστικές αγάπες»), με ένα ιδιαίτερα πολυσύνθετο θέμα. Ο Λόρενς και η Φρεντ, ένα ζευγάρι που μοιράζεται μια παθιασμένη αγάπη, περνά κρίσεις, όταν ο Λόρενς αποφασίζει να διεκδικήσει τη βαθύτερη επιθυμία και ανάγκη του να μεταμορφωθεί σε γυναίκα.
Η ταινία του Ντολάν είναι ενταγμένη σε έναν παγκόσμιο διάλογο γύρω από το φύλο. Η άποψη που καταθέτει ο σκηνοθέτης είναι σε πολλά επίπεδα εφηβική. Ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας, μεταφρασμένος κυριολεκτικά είναι «Λόρενς έτσι κι αλλιώς». Δηλαδή, είτε άντρας, είτε γυναίκα, είτε οτιδήποτε, πρόκειται για το ίδιο πράγμα. Επομένως, και η αγάπη μεταξύ δύο όντων (όπως των πρωταγωνιστών του) είναι θέμα μάλλον μεταφυσικό, δηλαδή το σώμα και οι ανάγκες του εξοβελίζονται.
Η κύρια πρόθεση του σκηνοθέτη είναι η κατασκευή ενός μανιφέστου υπέρ της διαφορετικότητας και παράλληλα ένα δριμύ κατηγορώ ενάντια στις κοινωνικές προκαταλήψεις και ταμπού. Με την ωραιοποίηση και την ηρωοποίηση τέτοιων φαινομένων δεν προωθείται ούτε η κοινωνική αλλαγή, αλλά ούτε και η πραγματική κατανόηση τέτοιων ζητημάτων.
Η ποπ αισθητική της ταινίας δένει άψογα με το θέμα της. Η μουσική παίζει ρόλο καθοριστικό. Η μεγάλη διάρκεια της ταινίας φανερώνει μάλλον μια αμηχανία σκηνοθετική. Εξαιρετικές οι ερμηνείες από τους δύο πρωταγωνιστές.
Ελένη Π.
