Μέχρι και τηλεοπτικό σποτ, γελοίας προεκλογικής αισθητικής, ετοίμασαν οι προπαγανδιστές του μεγάρου Μαξίμου, με τίτλο «Η Ελλάδα τώρα ξεκινάει…» και με τον Σαμαρά σε πρώτο πλάνο να λέει επί ένα λεπτό και εννέα δευτερόλεπτα τις γνωστές παπάρες για τη μεγάλη νίκη του Eurogroup, παριστάνοντας τον εθνικό ηγέτη ιστορικών διαστάσεων. Το σποτ ανέβηκε στο youtube και διαφημίστηκε από τη σελίδα που κρατούν οι γκεμπελίσκοι του Μαξίμου στο όνομα του Σαμαρά στο facebook και βέβαια αναμεταδόθηκε από όλα τα κανάλια.
Αυτά την Τετάρτη, γιατί την Τρίτη το πρωί είχε αρχικά επικρατήσει αμηχανία. Αμηχανία που κράτησε λίγες μόνο ώρες, στη διάρκεια των οποίων στα αστικά ΜΜΕ επικρατούσε στην καλύτερη περίπτωση σκεπτικισμός για την απόφαση του Eurogroup. Σύντομα, όμως, το προπαγανδιστικό επιτελείο αποφάσισε να αντεπιτεθεί. Ετσι, την Τρίτη το βράδυ ο Σαμαράς απηύθυνε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, για να πει ότι «έκλεισε και τυπικά – έκλεισε οριστικά – μια πολύ γκρίζα, μια πολύ σκοτεινή περίοδος για την Ελλάδα», που «κατάφερε ακόμα, να μετατρέψει ένα πρόγραμμα ατέλειωτης λιτότητας, σε πρόγραμμα που τολμά μεταρρυθμίσεις και οδηγεί σε Ανάπτυξη». Είπε, είπε, είπε και δεν παρέλειψε να τάξει κιόλας: «Και εξασφαλίσαμε ότι δεν θα υπάρξουν άλλα οδυνηρά μέτρα σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα. Αντίθετα, θα υπάρξει ανακούφιση αδικιών όταν ξεπερνάμε τους στόχους που έχουμε βάλει. Τώρα εξασφαλίζουμε και πολύτιμες ανάσες για να έλθει η Ανάκαμψη πιο κοντά».
Στην απόφαση του Euro-group, βέβαια, δεν υπάρχουν τέτοιες αναφορές (αναλυτικά γράφουμε στη σελίδα 8), ενώ ο Γιούνκερ δεν παρέλειψε να τονίσει με νόημα πως αν δεν πιάνονται οι στόχοι των ιδιωτικοποιήσεων, θα παίρνονται αυτόματα νέα μέτρα, όπως προβλέπεται. Ομως, όταν ο Σαμαράς αποφάσισε να βγει σε προπαγανδιστική εκστρατεία, με την προτροπή και των άλλων δύο συνεταίρων του τρίο ξεφτίλα, δε θα σταματούσε σ’ αυτό. Θα τα έδινε όλα, όπως αρμόζει σ’ έναν πρωθυπουργό που προσπαθεί να πάρει το προπαγανδιστικό πλεονέκτημα.
Την Τετάρτη είχαμε οργασμό προπαγάνδας. Πρώτα συνάντηση του τρίο ξεφτίλα στη Βουλή, για να μπουν στο κάδρο των πανηγυρισμών και οι άλλοι δύο. Πιο ενθουσιώδης από τον Βενιζέλο ο Κουβέλης, πρώτα μίλησε για την ιστορικότητα των στιγμών («Είναι μία εξαιρετικά θετική εξέλιξη. Η χώρα παραμένει στην Ευρωζώνη και πορεύεται σταθερά στην αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων που έχει») και μετά έδωσε συγχαρητήρια… στον εαυτό του: «Επιβεβαιώνεται, κατά συνέπεια, η επιλογή της Δημοκρατικής Αριστεράς να στηρίξει την κυβέρνηση».
Αμέσως μετά ο Σαμαράς συγκάλεσε μετά από μήνες το υπουργικό συμβούλιο. Μπορεί να μην το συγκάλεσε για να εγκρίνει τη συμφωνία με την τρόικα, το πολυνομοσχέδιο-εφιάλτη, τον προϋπολογισμό, τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, μπορεί όλ’ αυτά οι υπουργοί να τα υπέγραψαν χωρίς συζήτηση, διά περιφοράς, όμως στη φιέστα έπρεπε να είναι όλοι παρόντες, για να παριστάνουν τις γλάστρες του θριαμβευτή πρωθυπουργού. Φώναξαν, μάλιστα, και τις κάμερες, αλλά, όπως είπε ο Σαμαράς, «είναι η πρώτη και τελευταία φορά που θα συμμετέχει η τηλεόραση σε Υπουργικό Συμβούλιο».
Δεν αξίζει, βέβαια, τον κόπο να σχολιάσουμε τις μπούρδες που είπε ο Σαμαράς στους υπουργούς, για τις εφόδους που θα κάνει στα υπουργεία, τις εργασίες που θα τους αναθέτει και τη βαθμολογία που θα κρατάει. Είναι τόσο ανόητα όλ’ αυτά που ούτε στην κυβερνητική προπαγάνδα δεν μπορούν να συνεισφέρουν. Τα ‘χει ακούσει τόσες φορές ο ελληνικός λαός που τα ξανακούει και τα παίρνει στο κρανίο. Μόνο στο ακροατήριο των «υπουργήσιμων» μπορεί να κάνουν κάποιο «κλικ», δημιουργώντας τους την αγωνία της πιθανής υπουργοποίησης στη θέση κάποιων που «δεν πιάνουν τη βάση», οπότε θα πρέπει να δείξουν μεγαλύτερη αφοσίωση στον αρχηγό και να σκιστούν να στηρίξουν την κυβερνητική πολιτική.
Το σόου έκλεισε με την καθιερωμένη επίσκεψη στον Παπούλια, όπου ο Σαμαράς επανέλαβε τις ίδιες παπαριές και ο Παπούλιας του ζήτησε να προσέξει τους αδύναμους (αλίμονο!).
Ολα τα καλά, βέβαια, κρατάνε λίγες μέρες. «Τώρα αρχίζουμε τα δύσκολα», του ξέφυγε του Στουρνάρα στη δική του συνέντευξη, καθώς ο γιάπης δεν είναι μαθημένος στα τερτίπια των πολιτικών. Ο,τι και να κάνει δεν μπορεί ν’ απευθυνθεί σε λαϊκά ακροατήρια, αφού τόσα χρόνια έμαθε ν’ απευθύνεται σε ακροατήρια καπιταλιστών και μανατζαραίων. Οσο και να φλόμωσε τους δημοσιογράφους στα ψέματα (γράφουμε αναλυτικά στη σελίδα 9), ο Στουρνάρας δεν κατάφερε να φύγει ατσαλάκωτος απ’ αυτή τη συνέντευξη. Οι φυλλάδες, όμως, σε συνεργασία με το επιτελείο του Μαξίμου, έδωσαν ρέστα στην αισχρή παραπληροφόρηση. Διαβάσαμε μέχρι και ότι ο Σαμαράς είπε, στη σύσκεψη του τρίο ξεφτίλα, ότι το 30% των μελλοντικών πλεονασμάτων θα κατευθύνεται στην αποπληρωμή του χρέους, όρος που παρέχει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση «να διαθέσει το 70% για διόρθωση αδικιών».
Μιλάμε για αδίστακτο μαυρογιαλουρισμό. Δότι η απόφαση του Eurogroup λέει πως τα πρωτογενή πλεονάσματα θα πηγαίνουν ολόκληρα στον ειδικό λογαριασμό για την αποπληρωμή του χρέους και αν δημιουργούνται πρωτογενή πλεονάσματα μεγαλύτερα από το στόχο που θα θέτει η τρόικα, το 30% από το παραπάνω ποσό θα πηγαίνει στον ειδικό λογαριασμό και το 70% θα μένει στη διάθεση της κυβέρνησης. Ξέρετε ποιος είναι ο στόχος για πρωτογενή πλεονάσματα; 4,5% του ΑΕΠ κάθε χρόνο. Δηλαδή, 9 δισ. ευρώ. Αυτά θα πηγαίνουν κατευθείαν στον ειδικό λογαριασμό για να πληρώνονται οι τοκογλύφοι. Υπάρχει περίπτωση να πιάσουν και παραπάνω, ώστε να περισσέψει και κάτι για να το χρησιμοποιήσει το ελληνικό κράτος; Οχι παραπάνω δε θα προκύψει, αλλά ούτε το στόχο του 4,5% δεν πρόκειται να πιάνουν, έτσι που έχουν βυθίσει την καπιταλιστική οικονομία σε ύφεση και τον ελληνικό λαό σε απόλυτη εξαθλίωση. Κι όμως, διαστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα, λένε τόσα χοντρά ψέματα, για να καλλιεργήσουν ελπίδες σε κάποιους ανθρώπους που έχουν μπαϊλντίσει από τα απανωτά χτυπήματα και δεν ελπίζουν σε τίποτα. Και βέβαια, λένε τόσο χοντρά ψέματα γιατί ξέρουν ότι ο λαός δεν διάβασε την απόφαση του Eurogroup, ενώ οι σκατοφυλλάδες έκρυψαν τα ουσιαστικά της σημεία.
Πόσο μακριά μπορεί να πάει η συγκυβέρνηση μ’ αυτά τα ψέματα; Κανένας από το τρίο ξεφτίλα δε βάζει αυτό το ερώτημα. Ψέμα στο ψέμα κι όσο αντέξουμε είναι το δόγμα τους. Αλλωστε, αντιμετωπίζουν τόσο πιεστικά προβλήματα που δεν έχουν καμιά δυνατότητα να σχεδιάσουν κάτι σε μεσομακροπρόθεσμο ορίζοντα. Πώς να σκεφτεί για το αύριο ο Βενιζέλος, όταν προσπαθεί να μαζέψει τους βαρόνους του ΠΑΣΟΚ κι αυτοί του φεύγουν, ενώ ο Λοβέρδος τον χτυπάει στα ίσια πια από τα μέσα; Πώς να σκεφτεί για το αύριο ο Κουβέλης, όταν ξέρει ότι στις επόμενες εκλογές θα ψάχνει την ψήφο του και γι’ αυτό πρέπει στο μεταξύ κάτι να κάνει με τους Πασόκους; Και τι σχεδιασμό να κάνει ο Σαμαράς, όταν η παραμονή του στην πρωθυπουργία εξαρτάται από δυο κόμματα που το πρώτο είναι διαλυμένο και το δεύτερο υπό διάλυση;
Πώς θα μπορέσουν αυτά τα τρία κόμματα να περάσουν τον φορολογικό εφιάλτη; Και πόσο θ’ αντέξει ο ελληνικός λαός να τους ανέχεται και απλά να διαμαρτύρεται;
ΥΓ: Βγαίνοντας από τη συνάντηση του τρίο ξεφτίλα ο Κουβέλης ρωτήθηκε αν ετέθη «θέμα αλλαγής περιεχομένου της προγραμματικής συμφωνίας , επαναπροσδιορισμού της, επικαιροποίησης;». Εδωσε μια απάντηση «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε», χωρίς να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει. Λίγο μετά, όμως, μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο, ο Σαμαράς ανακοίνωσε: «Η απαραίτητη προγραμματική συναίνεση ήδη έχει επιτευχθεί σε πάρα πολλά σημαντικά σημεία. Θα δοθεί πολύ σύντομα στη δημοσιότητα και θεωρώ ότι είναι πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα». Αρα πρόκειται για κάτι καινούργιο και προφανώς διαφορετικό από την προγραμματική συμφωνία που είχαν υπογράψει όταν συγκρότησαν τη συγκυβέρνηση. Αδημονούμε να διαβάσουμε το νέο πόνημα των Σταμάτη-Κωνσταντινόπουλου-Χατζησωκράτη.