Η πρώτη σκέψη που κάνει κανείς παρακολουθώντας την καινούρια ταινία του πολύ σημαντικού αυτού σκηνοθέτη είναι ότι δε μοιάζει καθόλου με αυτό που ο ίδιος έχει διαμορφώσει μέχρι σήμερα ως προσωπικό του στυλ. Μέχρι στιγμής, το κυρίαρχο στοιχείο στο έργο του είναι η σπουδή της βίας ως παράγωγο κοινωνικών παραγόντων. Εδώ χρησιμοποιεί ένα εξίσου βίαιο θέμα, αυτό της φυσικής φθοράς και του θανάτου, προκειμένου να εστιάσει στην αγάπη.
Ενα ζευγάρι ηλικιωμένων οι πρωταγωνιστές του. Η Ανν παθαίνει ένα εγκεφαλικό και από τότε η ζωή της τείνει προς το θάνατο. Ο άντρας της αποφασίζει να τη φροντίσει ο ίδιος, σηκώνοντας όλο το βάρος μόνος του. Το θέμα από μόνο του δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπο. Η ιδιαιτερότητα και η πρωτοτυπία της ταινίας έγκεινται στον τρόπο προσέγγισης του θέματος. Μακριά από μελοδραματισμούς και φτηνή συγκίνηση, μακριά από θρησκευτικές αυταπάτες, με συναίσθηση της αναπότρεπτης νομοτέλειας, με συναίσθηση της αναπότρεπτης φθοράς, με την ηρεμία, την εγκαρτέρηση και την ψυχραιμία που απαιτείται, με άκρατη αξιοπρέπεια και δύναμη που εκπορεύονται από την αγάπη. Ετσι ο Χάνεκε συνεισφέρει σ’ ένα δέοντα τρόπο αντιμετώπισης του θανάτου. Χωρίς να είναι μελόδραμα, απευθύνεται πρωτίστως στο συναίσθημα και όχι στη σκέψη. Δεν είναι μια μεγάλη ταινία, είναι όμως η πολύτιμη κατάθεση ψυχής ενός σκηνοθέτη που συνολικά στο έργο του έκανε ανατομία της βίας που ξεπηδά από κάθε πόρο αυτής της κοινωνίας.
Με την «Αγάπη» ο Χάνεκε κέρδισε το «Χρυσό Φοίνικα» στο Φεστιβάλ των Καννών, με πολλούς να υποστηρίζουν ότι είναι η δικαιότερη απονομή του βραβείου μέχρι σήμερα. Φυσικά και δεν ισχύει αυτό! Tι να πούμε τότε για τη δική του «Λευκή κορδέλα» ή το «Dogville» του Τρίερ; Απλώς, επιτέλους οι κριτικοί ενθουσιάστηκαν που διθυραμβολόγησαν χωρίς να χρειαστεί να σκοτίσουν το μυαλό τους με το να αναλύσουν μια ακόμα απαιτητική ταινία σαν τις προηγούμενες του Χάνεκε, που συνήθως ξεδιπλώνονται σε πολλά επίπεδα και απαιτούν συνδυαστικές σκέψεις.
Ιδιαίτερη μνεία στην καταπληκτική ερμηνεία της 85χρονης Εμμανουέλ Ριβά και του 82χρονου πια Ζαν Λουί Τρεντινιάν, που έχει δεκατέσσερα χρόνια να εμφανιστεί στη μεγάλη οθόνη.
Ελένη Π.
