Οσο κι αν ο Καμμένος είναι… Καμμένος, κάποια βασικά τα ξέρει. Ξέρει πως τα ανεμομαζώματα που συγκεντρώθηκαν στο κόμμα του εύκολα μπορούν να γίνουν διαβολοσκορπίσματα, ειδικά σε μια περίοδο έντονης πολιτικής και κοινωνικής ρευστότητας. Στόχος του, λοιπόν, είναι να μείνει στο παιχνίδι, έστω και με ψαλιδισμένα τα φτερά, μετά την απώλεια 300.000 ψήφων και τρεισίμησι ποσοστιαίων μονάδων μέσα σε σαράντα μέρες. Αυτός, λοιπόν, που μετά τις 6 Μάη αρνήθηκε να συναντηθεί με τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο στο πλαίσιο των διερευνητικών εντολών, αυτή τη φορά πήγε σε συνάντηση με τον Σαμαρά. Δηλαδή, μ’ αυτόν που αποκαλούσε «προδότη». Μετά, δε, τη συνάντηση έκανε μια μακρόσυρτη δήλωση, στην οποία επανέλαβε όλους τους «σκλη- ρούς όρους» που απέκλειαν κάθε συμμετοχή του στο υπό εκκόλαψη κυβερνητικό σχήμα.
Ο Σαμαράς απαξίωσε να απαντήσει επί της ουσίας. Εκανε μόνο μια σύντομη, αλλά γεμάτη νόημα δήλωση: «Με τον κ. Καμμένο κατάλαβα ότι, προσωπικά τουλάχιστον, δεν επιθυμεί καμία συνεργασία. Δεν αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των περιστάσεων και βέβαια επικαλείται κάθε είδους παράλογα προσχήματα». Δήλωση που απευθυνόταν όχι στον Καμμένο, αλλά στους βουλευτές του Καμμένου. Εκείνο το «προσωπικά τουλάχιστον» βγάζει μάτια και ισοδυναμεί με κάλεσμα προς βουλευτές του Καμμένου να παρατήσουν τον πολιτικά «ανισόρροπο» αρχηγό και να κοιτάξουν να προσκολληθούν στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ (ανάλογα με την πολιτική προέλευσή τους), που μένουν στο κυβερνητικό παιχνίδι και πληρούν τις προϋποθέσεις που έχουν θέσει τα ντόπια και ξένα κέντρα της κεφαλαιοκρατίας. Αλλιώς, θα εξαφανιστούν πολιτικά μαζί με τον Καμμένο και θα έχουν την τύχη του Καρατζαφέρη και όσων έμειναν μαζί του. Αυτό ήταν το μήνυμα του Σαμαρά και μένει να δούμε τι αντίκτυπο θα έχει στους αποδέκτες του, αν όχι άμεσα, μέσα σε μια πορεία. Αλλωστε, όταν κάποιοι επαγγελματίες αστοί πολιτικοί θέλουν να βρουν ένα πρόσχημα για να την κάνουν από ένα κόμμα, το βρίσκουν με μοναδική ευκολία.
