Habemus papam. Το δε όνομα αυτού δεν είναι Αντώνης Σαμαράς, αλλά Βασίλειος Ράπανος. ‘Η, αλλιώς, το alter ego του Λουκά Παπαδήμου. Ενας τραπεζίτης στο τιμόνι της οικονομίας. Σιγά την είδηση. Προηγουμένως είχαμε τραπεζίτη πρωθυπουργό και πολιτικό υπουργό Οικονομικών, τώρα έχουμε το αντίστροφο. Σε κάθε περίπτωση, κυβέρνηση χωρίς τραπεζίτη σε επιφανές οικονομικό πόστο δεν γίνεται.
Ούτε είναι τυχαίο ότι το όνομα του Ράπανου ανακοινώθηκε πριν από το όνομα οποιουδήποτε άλλου υπουργού, ταυτόχρονα μ’ αυτό του πρωθυπουργού. Ούτε πως αμέσως μετά την ορκωμοσία του Σαμαρά, έγινε σύσκεψη της κυβερνητικής τρόικας (Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης) με τον Ράπανο και τον απερχόμενο υπουργό Ζανιά, ο οποίος την επομένη έπρεπε ν’ αναχωρήσει για τη σύσκεψη των Eurogroup και Ecofin, την οποία κλήθηκαν να την απαθανατίσουν οι φωτορεπόρτερ. Εχουν και οι συμβολισμοί τη σημασία τους. Επρεπε σε όλο τον κόσμο να σταλεί το μήνυμα ότι η νέα συγκυβέρνηση συνεχίζει έχοντας στο πιο καίριο πόστο τον κολλητό του Παπαδήμου, τραπεζίτη διαλεχτό, που έχει διατελέσει πρόεδρος του Συμβούλιου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων επί Σημίτη, στέλεχος του ΙΟΒΕ (ινστιτούτου του ΣΕΒ) και είναι ο εν ενεργεία πρόεδρος της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών.
Δεν είναι τυχαίο, επίσης, ότι κανένας δεν θέλει να τον χρεωθεί. Ο Ράπανος έχει τη φήμη Πασόκου, όμως ο Βενιζέλος έσπευσε να διαρρεύσει ότι δεν ήταν δική του πρόταση. Από τη Συγγρού διέρρευσαν προς στιγμή ότι ήταν πρόταση του Κουβέλη, την οποία αποδέχτηκε ο Σαμαράς, στη συνέχεια, όμως, προφανώς επειδή διαμαρτυρήθηκαν από τη ΔΗΜΑΡ, η Συγγρού διέρρευσε ότι τον Ράπανο πρότεινε ο Σαμαράς, μολονότι δεν είναι νεοδημοκράτης, και τον αποδέχτηκαν αμέσως ο Βενιζέλος με τον Κουβέλη.
Ολ’ αυτά, όμως, εντάσσονται στο παιχνίδι της προπαγάνδας. Μιας προπαγάνδας με κοντά ποδάρια. Γιατί ακόμα και οι πλέον αφελείς πολιτικά αντιλαμβάνονται ότι τον Ράπανο επέβαλε η αστική τάξη και οι ιμπεριαλιστές δανειστές. Τον έστειλαν πακέτο στη συγκυβερνώσα τρόικα και τα μέλη της τον αποδέχτηκαν αδιαμαρτύρητα. Ο Ράπανος είναι ο καταλληλότερος για μια ομαλή συνεργασία με την τρόικα των δανειστών-επικυρίαρχων, ο στυγνός καπιταλιστής που δε θα διστάσει μπροστά σε τίποτα. Πίσω του θα προσπαθήσει να κρυφτεί η τρόικα της συγκυβέρνησης, όπως εδώ και δέκα μήνες στην Κύπρο ο Χριστόφιας προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από τον τραπεζίτη Σιαρλή, που ο ίδιος τοποθέτησε στο πόστο του υπουργού Οικονομικών. Πλην, όμως, κανένας τους δε θα μπορέσει να κρυφτεί από το λαό με τέτοια κολπάκια. Την οργή του θα την εισπράξουν όλοι κι όχι μόνο ο Ράπανος.
