Η μάρτυρας Ματθαίου, κάτοικος Δάφνης, ήταν η ιδιοκτήτρια του αυτοκινήτου στο οποίο είχε μπει ο Λάμπρος Φούντας, τη μέρα που τον εκτέλεσαν οι μπάτσοι. Η γυναίκα, βέβαια, δεν μπορούσε να καταθέσει τίποτα. Το συμβάν από την τηλεόραση το πληροφορήθηκε. Ούτε πυροβολισμούς άκουσε. Δεν θυμόταν καλά-καλά αν το αυτοκίνητό της, που το είδε μετά από ενάμιση χρόνο, είχε σημάδια από δύο ή τρεις σφαίρες.
Από το σκηνικό στη Δάφνη, σχολίασε ο Ν. Μαζιώτης, ο εισαγγελέας κάλεσε μόνο τη συγκεκριμένη μάρτυρα και όχι τους δύο αστυνομικούς που ενεπλάκησαν στη δολοφονία του Λάμπρου Φούντα.. Δεν κάλεσε τους δολοφόνους του, προφανώς για λόγους προστασίας. Δεν μας εκπλήσσει καθόλου αυτή η συμπεριφορά, συνέχισε. Ο ρόλος των δικαστηρίων είναι να προστατεύουν τους λακέδες του συστήματος. Η αξία της ζωής και η δικαιοσύνη μετριέται με την ταξική θέση. Προστατεύετε μόνο τους ομοίους σας. Ο Λάμπρος Φούντας θα μείνει στην ιστορία ως αγωνιστής. Εχασε τη ζωή του πολεμώντας για την αλλαγή της κοινωνίας, για να γίνει η κρίση αφορμή για κοινωνική επανάσταση. Είναι χρέος μας να υπερασπιστούμε τον Λάμπρο Φούντα. Δεν είναι νεκρός. Είναι παρών και αθάνατος.
Η μέρα αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία τόσο για μας όσο και για την οργάνωση, συνέχισε η Π. Ρούπα. Θα μιλήσουμε εμείς για το σύντροφό μας, γιατί για μας είναι ζωντανός. Ο Λάμπρος Φούντας «έπεσε» στη διάρκεια μιας συγκεκριμένης επιλογής της οργάνωσης. Αποτελεί σύμβολο αντίστασης και της επερχόμενης κοινωνικής επανάστασης.
Η μάρτυρας Βάγκου, ιδιοκτήτρια διαμερίσματος στα Ανω Πατήσια, αναφέρθηκε σε κάποιον Μανταλόζη που νοίκιασε το διαμέρισμα, με την ταυτότητά του. Οταν κάποια στιγμή έμειναν απλήρωτοι μερικοί λογαριασμοί κοινοχρήστων, έψαξε από τον κατάλογο, βρήκε κάποιον Μανταλόζη, αυτός της είπε ότι δεν έχει σχέση, κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά, μέχρι που ο διαχειριστής την ενημέρωσε ότι πήγε η αστυνομία. Η ίδια μπόρεσε να ξαναμπεί στο διαμέρισμα έξι μήνες μετά την εισβολή της αστυνομίας και το βρήκε καταμαυρισμένο από την προσπάθεια να βρεθούν αποτυπώματα. Της είπαν ότι δεν βρήκαν τίποτα. Η ίδια ήταν κατηγορηματική ότι δεν αναγνωρίζει κανέναν από τους κατηγορούμενους.
Η μάρτυρας Φίλη νοίκιασε μια γκαρσονιέρα στην Κυψέλη σε κάποιον κύριο, ένα ευγενέστατο παιδί. Οταν μπόρεσε να ξαναμπεί στο σπίτι της το βρήκε σε μαύρο χάλι από την επέμβαση της αστυνομίας. «Αφού δεν μπορέσαμε να πάρουμε και τους τοίχους…», της είπαν οι ασφαλίτες. Και αυτή δεν αναγνώρισε κανέναν από τους κατηγορούμενους.
Ο μάρτυρας Στάμος υπηρετούσε στη διμοιρία των ΜΑΤ στο υπουργείο Πολιτισμού, που δέχτηκε την ένοπλη επίθεση από τον ΕΑ. Το μόνο που θυμάται ήταν πως επρόκειτο για δυο άτομα που φορούσαν κράνη ή κουκούλες. Δεν μπορεί να δώσει κανένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό.
Για την επίθεση στο ΥΠΠΟ πρέπει να πούμε κάποια πράγματα, δήλωσε η Π. Ρούπα. Η επιλογή αυτή ήταν πολύ συγκεκριμένη. Οι «χακί» έπρεπε να χτυπηθούν. Είναι οι πιο βίαιοι των σωμάτων ασφαλείας και αυτοί που ευθύνονται για τον άγριο ξυλοδαρμό πολύ κόσμου. Αυτά τα σώματα εκπαιδεύονται στρατιωτικά, είπε, συμπληρώνοντας ότι και η ίδια έχει υποστεί τη βιαιότητά τους. Και βέβαια, αυτό το γνωρίζουν και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι. Αναφέρθηκε σε περιστατικά βασανισμών, ξυλοδαρμών κρατούμενων, ακόμα και ανήλικων, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτό είναι ένα κοινωνικά απαξιωμένο σώμα που φυλάει ένα σάπιο κοινωνικό σύστημα. Κι αυτό το σώμα είναι πολλοί αυτοί που το μισούν. Η επανάσταση που θα γίνει θα περάσει από πάνω τους και θα τους έχει απέναντί της. Είχαμε πει ως ΕΑ, συνέχισε η Π. Ρούπα, ότι η εξέγερση (σ.σ. του Δεκέμβρη του 2008) δεν αρκεί. Το ΥΠΠΟ ήταν μια στιγμή από το μέλλον. Εφερνε αυτό που πρόκειται να γίνει. Μέσω της δολοφονίας Γρηγορόπουλου ήρθαν μνήμες του 1944, που οι αντάρτες πόλης τότε πολεμούσαν στα ίδια στενά. Τότε έγινε προσπάθεια για κατάληψη της εξουσίας. Αυτό το κενό εξουσίας πρέπει να το καταλάβει ο λαός. Για την κοινωνική ισότητα και την ελευθερία.
Η μάρτυρας Παρασκευοπούλου κατέθεσε ότι κλήθηκε να καταθέσει επειδή χρησιμοποιήθηκαν τα στοιχεία της ταυτότητάς της για ενοικίαση «γιάφκας», ενώ η ίδια ποτέ δεν έχασε ταυτότητα. Με τους κατηγορούμενους δεν έχει καμιά σχέση και τίποτ’ άλλο δεν ξέρει. Ιδια περίπτωση και ο μάρτυρας Γριβοκωστόπουλος. Αυτός είχε χάσει την ταυτότητά του και το είχε δηλώσει. Σημειώνουμε ότι ο πρόεδρος ήταν πολύ προσεκτικός, διορθώνοντας και τους δύο μάρτυρες όταν χρησιμοποίησαν τον όρο «γιάφκα», λέγοντάς τους: «Σπίτι εννοείτε. Δεν έχει αποδειχθεί ότι ήταν γιάφκα».
Ο Βουλγαράκης μας… διέψευσε. Προσήλθε, τελικά, να καταθέσει. Κατέθεσε ότι τη συγκεκριμένη μέρα, για καλή του τύχη, ξέχασε το χαρτοφύλακά του και γύρισε να τον πάρει. Ακουσε μεγάλο και ασυνήθιστο θόρυβο και οι μπράβοι του τον έβαλαν ξανά στο σπίτι. Αν δεν ξεχνούσε το χαρτοφύλακα, είπε, θα είχε χτυπηθεί, γιατί αυτός ήταν ο στόχος. Την προκήρυξη της οργάνωσης τη διάβασε από τον Τύπο. Ως υπουργός Δημόσιας Τάξης δεν αναμιγνυόταν σε αυστηρώς υπηρεσιακά θέματα και ζητήματα. Κατά την άποψή του, αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι μέχρι τότε ο ΕΑ ήθελε να δημοσιοποιήσει τις απόψεις του, ενώ μετά την απόπειρα εναντίον του το υπουργείο κατάλαβε ότι ήθελαν και αίμα. Ομως, υπηρεσιακά αυτός δεν είναι σε θέση να γνωρίζει περισσότερες λεπτομέρειες, γιατί ήταν υπουργός Πολιτισμό. Ζήτησε μια ενημέρωση, την οποία δεν πήρε τελικά από το υπουργείο, αλλά από την προκήρυξη!
Στην ερώτηση του Σπ. Φυτράκη τι σημαίνει γι’ αυτόν ανάληψη πολιτικής ευθύνης, ο Βουλγαράκης απάντησε ότι ανάληψη πολιτικής ευθύνης σημαίνει ανάληψη πολιτικών ευθυνών που αν ταυτίζονται με ποινικές πράξεις θα πρέπει να χαρακτηρίζονται ποινική ευθύνη. Και για τον πρωθυπουργό του κράτους ισχύει το ίδιο περιεχόμενο; επέμεινε ο συνήγορος, για να εισπράξει μια παραληρηματική απάντηση. Στο ποινικό δίκαιο κατά τη γνώμη σας φτάνει η πολιτική ευθύνη για την ποινική καταδίκη ενός ανθρώπου; Δε θα πρέπει να αποδείξουμε τη συμμετοχή του προσώπου αυτού σε συγκεκριμένες πράξεις προτού του ρίξουμε πέντε και έξι φορές ισόβια; επανήλθε ο Σπ. Φυτράκης. Μήπως, συνέχισε, όταν πρόκειται για επαναστατημένους πολίτες τα πράγματα είναι διαφορετικά; Οπότε ο Βουλγαράκης «έστρωσε»: Εγώ ήρθα εδώ για να πω τα πραγματικά περιστατικά όπως τα βίωσα. Προφανώς, αν ζητάτε τη γνώμη μου, διαφωνώ με τις απόψεις των παιδιών.
Στα ερωτήματα γιατί επελέγη ως στόχος, ο Βουλγαράκης ρετάριζε, απαντώντας με πολιτικές γενικολογίες. Οταν στριμώχτηκε, βρήκε καταφύγιο στην παπάρα: «Κοιτάξτε να δείτε. Αυτές οι δίκες είναι καθαρά ποινικές. Οχι πολιτικές»! Οταν η Δ. Βαγιανού έκανε αναφορά στα σκάνδαλα στα οποία εμπλέκεται ο ίδιος ο Βουλγαράκης, προσπάθησε να τον προστατεύσει ο πρόεδρος, ρωτώντας: Εσείς κυρία Βαγιανού ποιον ισχυρισμό ακριβώς προβάλλετε; Η συνήγορος δε μάσησε. Εχω κάθε δικαίωμα, είπε, να νιώθω φρίκη για τα σκάνδαλα και τους χρηματισμούς, τις υποκλοπές και τα βασανιστήρια κατά μεταναστών, στα οποία έχει εμπλακεί το όνομα του κ. Βουλγαράκη. Με προκαλεί η στάση του. Δεν υπηρετώ κανέναν απολύτως ισχυρισμό. Ρωτώ απλώς και περιμένω από τον κ. μάρτυρα μια απάντηση. Και πήρε μια απάντηση-παπάρα, σαν κι αυτές που έλεγε πάντοτε ο Βουλγαράκης, όταν ήταν πολιτικός τηλεαστέρας: «Ακούστε. Κάποτε περπατούσαν δύο φίλοι απ΄ τη μία μεριά και δύο απ’ την άλλη. Κάποια στιγμή είπε ο ένας φίλος στον άλλον: “Αυτός εκεί είναι φασίστας”. Και τον σκότωσε. Ποιος είναι τελικά ο φασίστας; Αυτός που σκοτώθηκε ή αυτός που σκότωσε;». Η σοβαρή απάντηση του κ. Βουλγαράκη είναι ένα ανέκδοτο σχολίασε η συνήγορος και επανήλθε: Θεωρείτε ότι δε συμβολίζετε εξουσία; Μούγκα ο Βουλγαράκης.
Από τις επόμενες ερωτήσεις της προέδρου αποκαλύφτηκε ότι ο Βουλγαράκης έλεγε ψέματα και για πραγματικά περιστατικά. Διότι οι μπράβοι του είπαν ότι δεν υπήρξε μπες-βγες, αλλά τον πρίμεναν να βγει από το σπίτι. «Η κατάθεσή τους δεν ήταν ακριβής», περιορίστηκε να σχολιάσει. Και για να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση, δήλωσε ότι δεν ενημερώθηκε ότι η έκρηξη ματαιώθηκε από την οργάνωση, για να μην τραυματιστεί κανένας. Λίγο μετά, απαντώντας σε ερωτήσεις της Μ. Δαλιάνη, αναγκάστηκε και πάλι να καταπιεί τη γλώσσα του. Πού αποδίδετε τους λόγους της επίθεσης; ρωτάει ο συνήγορος. Αυτά αναφέρονται στην προκήρυξη, απαντά ο Βουλγαράκης. Σ’ αυτό το σημείο η προκήρυξη ήταν αληθής; Ενώ σχετικά με τη ματαίωση της επίθεσης όχι; συνεχίζει η συνήγορος. Πάλι μούγκα ο Βουλγαράκης.
Κάπως έτσι, με τσαλακωμένο τον παλιό γνωστό τσαμπουκά του αποχώρησε ο Βουλγαράκης, για ν’ ακολουθήσουν τα πολιτικά σχόλια.
Π. Ρούπα: Ο συγκεκριμένος πολιτικός είναι εγκληματίας και λαμόγιο. Ενα αποκρουστικό πρόσωπο της εξουσίας. Κυκλοφορεί μεταμφιεσμένος. Οι αστυνομικοί τέτοιου τύπου ανθρώπους φρουρούν και προστατεύουν. Συμμετείχε σε σκάνδαλα που αποτέλεσαν την αφορμή της επίθεσης. Υφάρπαξε τον πλούτο του λαού. Ενεπλάκη με τη σύζυγό του στο σκάνδαλο του Βατοπαιδίου. Εχει μια αμύθητη και κλεμμένη περιουσία. Αν γινόταν σήμερα ένα λαϊκό δικαστήριο, θα τον πετσόκοβαν. Αν αυτός ο άνθρωπος εμφανιζόταν μπροστά στο λαό χωρίς αστυνομική παρουσία, θα τον λιάνιζαν. Ο ελληνικός λαός τον μισεί. Κι αυτόν και όλους που είναι σαν κι αυτόν.
Η επίθεση εναντίον του έγινε λόγω δύο σκανδάλων: των υποκλοπών (που αποτέλεσε μια μαζική παρακολούθηση των ελλήνων πολιτών) και της απαγωγής των Πακιστανών. Η επιλογή του Βουλγαράκη έγινε από τον ΕΑ πρώτον λόγω του ότι πρόκειται για εγκληματία και για κομβικής σημασίας παράγοντα και δεύτερον γιατί οργάνωσε τις απαγωγές των Πακιστανών και συμμετείχε στα σκάνδαλα που αναφέρθηκαν. Με τη χρήση των χρυσόβουλων και τις μεθόδους Τσολάκογλου αυτός και η σύζυγός του ξεπούλησαν δημόσια περιουσία. Περιουσία του λαού. Εκαναν off shore εταιρίες. Δημιούργησαν ολόκληρο κύκλωμα. Εβγαλαν πολλά λεφτά και απέκτησαν άπειρα ακίνητα. Και κανείς δε ρωτάει από πού προέκυψαν αυτές οι περιουσίες. Εγινε ζάμπλουτος στις πλάτες του ελληνικού λαού. Για τη συγκεκριμένη επίθεση λέει ψέματα. Ξεκίνησε ως τέτοια αλλά ματαιώθηκε. Είχε προηγηθεί και μια άλλη απόπειρα που δεν πραγματοποιήθηκε κι αυτή, γιατί διερχόταν μοτοσικλετιστής. Την επόμενη φορά, για την οποία μιλάμε, ήρθε ο αστυνομικός που έλεγξε την περιοχή, κάτι το οποίο ήταν ασυνήθιστο. Στην ουσία ματαιώθηκε η επίθεση. Ο συγκεκριμένος, όμως, δε θα τη γλιτώσει, όχι από τις «τρομοκρατικές» οργανώσεις αλλά από τον ίδιο τον κόσμο.
Ν. Μαζιώτης: Με την επίθεση αυτή αποδόθηκε πραγματική δικαιοσύνη. Ο Βουλγαράκης είναι ένας εγκληματίας. Στις 24/10, είχα πει ότι άλλοι θα έπρεπε να είναι στη θέση του κατηγορούμενου. Μέλη των δύο τελευταίων κυβερνήσεων, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Ο Βουλγαράκης, αν δικαζόταν από το λαό –γιατί το δικό σας δικαστήριο δεν είναι λαϊκό, εσείς τον γλείφετε– θα τιμωρούνταν πολύ αυστηρά. Το τι νιώθει ο λαός για τον συγκεκριμένο έχει διαπιστωθεί. Είναι άπειρες οι επιθέσεις εναντίον του. Αντίθετα, αν θέλουμε να κάνουμε τη σύγκριση, εμείς δεν κρυβόμαστε, είμαστε ανοιχτά έξω, δηλώνουμε αυτό που είμαστε καθαρά. Ο λαός αυτόν φτύνει κι όχι εμάς. Εμείς έχουμε τη λαϊκή αποδοχή. Τα κίνητρα των πράξεων των επαγγελματιών πολιτικών είναι ποταπά και ιδιοτελή. Εγιναν πολιτικοί για να πλουτίσουν. Αντίθετα, εμείς λειτουργούμε προς όφελος του λαού. Αν η πολιτική είναι λειτουργία προς όφελος του λαού, εμείς την κάνουμε και όχι ο Βουλγαράκης και οι υπόλοιποι επαγγελματίες πολιτικοί. Αυτοί είναι απατεώνες και κερδοσκόποι. Εκμεταλλεύονται τις ανάγκες του λαού. Ψηφοθηρούν. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι ένα σάπιο σύστημα. Υφίσταται εκχώρηση λαϊκών δικαιωμάτων και όχι άσκηση πολιτικών υπέρ του λαού. Ο Βουλγαράκης είναι ένας διεφθαρμένος. Εχει ομολογηθεί εξάλλου η σχέση των πολιτικών με την οικονομική ελίτ, οι σχέσεις διαπλοκής με επιχειρηματίες και εταιρίες, με χοντρές μίζες και λεφτά. Τα φαινόμενο αυτό δεν είναι παρέκκλιση στη δημοκρατία όπως μας λένε. Είναι ο κανόνας. Ας κοιτάξουμε λίγο το πόθεν έσχες του Βουλγαράκη. Φτωχαδάκια είναι τα παιδιά! (διάβασε το πόθεν έσχες από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ). Ποιος λοιπόν είναι ο πραγματικός εγκληματίας;
Κατά τη διάρκεια της 5ετούς θητείας του εν λόγω υπουργού (2004-2009) καταγράφηκαν 50 σκάνδαλα. Δεν είναι παρέκκλιση. Είναι ο κανόνας λειτουργίας του καπιταλισμού και του συστήματος. Μπλέχτηκε σε βρωμοδουλειές. Αυτός είναι ο ηθικός και πολιτικός ανήρ; Αυτό είναι θράσος. Υπερασπιζόμαστε τις ενέργειες του ΕΑ πολιτικά. Ο Βουλγαράκης είναι ένα πολιτικό λαμόγιο (διάβασε ολόκληρη λίστα με τα σκάνδαλα που έχει εμπλακεί, αναφερόμενος αναλυτικά στο καθένα απ’ αυτά).
Ο Βουλγαράκης είπε ψέματα και για την υπόθεση που εξετάζουμε. Είναι ένας επαγγελματίας ψεύτης και κλέφτης. Ποια ήταν τα βασικά εγκλήματα του Βουλγαράκη για τα οποία τον θεωρούμε ένοχο και εξαιτίας των οποίων έγινε η επίθεση εναντίον του: 1. Εγκλήματα κατά των ελευθεριών του λαού. 2. Απαγωγές και βασανισμοί Πακιστανών. 3. Δολοφονία Τσαλικίδη. 4. Ληστεία σε βάρος του λαού. Αν η επίθεση είχε πετύχει τότε θα είχε επιβληθεί πραγματική δικαιοσύνη.
Ο μάρτυρας Πεχλιβάνης, αστυνομικός, ήταν στη φρουρά του Βουλγαράκη. Κατέθεσε ότι είδε μια γυναίκα σε ποδήλατο και δύο άνδρες, που θεώρησε ύποπτους και το ανέφερε, αλλά δεν ήταν μπροστά στο συμβάν. Δεν αναγνώρισε κανέναν από τους κατηγορούμενους. Δασκαλεμένος από τον Βουλγαράκη, είπε πως αυτός είχε βγει και γύρισε. Οταν του επισημάνθηκε ότι άλλα καταθέτουν οι συνάδελφοί του, απάντησε ότι δεν γνωρίζει τις καταθέσεις τους! Στο ερώτημα αν η υπαναχώρηση των μελών του ΕΑ ήταν συμπτωματική ή συνειδητή, απάντησε ότι δεν μπορεί ν’ απαντήσει.
Οι υπόλοιποι τέσσερις μάρτυρες (ένας άνεργος, ένας ξενοδοχοϋπάλληλος στο Saint George, ένας απόστρατος αξιωματικός και η σύζυγός του, που είχαν κάνει διάφορες περιγραφές ατόμων, δεν ήταν σε θέση να καταθέσουν τίποτα το ουσιαστικό και, φυσικά, δεν αναγνώρισαν κανέναν.
Ο μάρτυρας Πολυδωράτος, αστυνομικός της Διεύθυνσης Αλλοδαπών κατέθεσε για το περιστατικό στην EUROBANK της Αργυρούπολης. Ηταν περιπολία είδαν δυο μηχανές να σταθμεύουν έξω από την τράπεζα, πλησίασαν, ο τσιλιαδόρος φώναξε τους άλλους τρεις και ανέβηκαν στις μηχανές, οι μπάτσοι πλησίασαν περισσότερο, ο τελευταίος από τη δεύτερη μηχανή έκανε μια κίνηση κι έβγαλε όπλο και έφυγαν. Δεν αναγνωρίζει κανέναν, γιατί φορούσαν κράνη.
Η δίκη διακόπηκε για την Παρασκευή 10 Φλεβάρη στις 9 το πρωί.
