Δεν μας προξένησε καμιά εντύπωση η επίσκεψη Σαμαρά στο Ισραήλ, όπου είχε επαφές με ολόκληρη την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία (Νετανιάχου, Λίμπερμαν, Πέρες, Λίβνι, Αβαλον). Ακολουθώντας το δρόμο που άνοιξε ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς έσπευσε να διαβεβαιώσει τους σιωνιστές ηγέτες ότι και για το κόμμα του, που φιλοδοξεί να κυβερνήσει αυτοδύναμα την Ελλάδα, η συμμαχία με το Ισραήλ είναι στρατηγικής συμμαχίας (για «μακροπρόθεσμη και στρατηγικού χαρακτήρα συνεργασία των δύο χωρών» έκανε λόγο ο Σαμαράς).
Εκμεταλλευόμενοι τη συγκυρία οι Σιωνιστές έχουν εξαπολύσει μια μεγάλη εκστρατεία για την κατάκτηση του εδάφους που επί δεκαετίες είχαν χαμένο στην Ελλάδα. Το εβραϊκό λόμπι ρίχνει χρήμα και τα παπαγαλάκια γράφουν αβέρτα. Οχι μόνο για τους ισραηλινούς τουρίστες που θα σώσουν τον χειμαζόμενο ελληνικό τουρισμό και τις διάφορες μπίζνες, αλλά και για τα λεγόμενα εθνικά θέματα που θα τα στηρίξει το εβραϊκό λόμπι στις ΗΠΑ. Εχουν φτάσει στην ξεδιαντροπιά να γράφουν ότι ο Νετανιάχου τηλεφώνησε στη Μέρκελ και της ζήτησε να στηρίξει την Ελλάδα (!), λες και υπάρχει περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο. Λες και ο Νετανιάχου έχει τέτοια δύναμη ή η Μέρκελ θα καθορίσει την πολιτική της από το τι θα της πει ο ένας και ο άλλος.
Γίνεται κυριολεκτικά μια συνεχής πλύση εγκεφάλου, με στόχο να ξεχάσει ο ελληνικός λαός τα αισθήματά του για το βάρβαρο σιωνιστικό καθεστώς και την εκτίμηση και το σεβασμό που τρέφει για τον παλαιστινιακό λαό και τον απελευθερωτικό του αγώνα.
Το γεγονός αυτό επιφορτίζει με μεγαλύτερα καθήκοντα το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση, που δεν περνά και τις καλύτερες μέρες του. Χωρίς να ψάχνει στηρίγματα στην αστική πολιτική (η στάση της οποίας είναι δεδομένη), χωρίς να ΜΚΟποιείται, χωρίς να χάνεται σε δευτερεύ-οντα πράγματα, το κίνημα αλληλεγγύης πρέπει να αποδομεί συνεχώς τη σιωνιστική προπαγάνδα, να ξεβρακώνει την αστική πολιτική ηγεσία και τα παπαγαλάκια και να κρατάει ζωντανά τα αισθήματα αλληλεγγύης που τρέφει ο ελληνικός για τον παλαιστινιακό λαό.
