♦ Τα προβλήματα παραμένουν -ο αγώνας συνεχίζεται – Απεργούμε 21 Οκτ. 2004, για ουσιαστικές αυξήσεις-νέο μισθολόγιο -ένταξη στα ΒΑΕ-αναβάθμιση των εργασιακών μας σχέσεων (ΑΔΕΔΥ)
Πρώτη σπουδαία διαπίστωση. Τα προβλήματα παραμένουν. Δεν πρέπει να είναι πολύ σοβαρά όμως. Τουλάχιστον για την ΠΑΣΚΕ. Την πρώτη δύναμη. Μετά από 20 χρόνια σοσιαλισμού, τα πιο σοβαρά έχουν αντιμετωπιστεί. Τώρα έμειναν κάποια… ποιοτικά, όπως τα ΒΑΕ και κυρίως το πρόβλημα της αναβάθμισης (τι λέξη, τι αίτημα, τι στόχος!!!) των εργασιακών μας σχέσεων. Γι’ αυτό οι αγωνιστές της ΑΔΕΔΥ, επειδή έχουν όραμα -πάνω απ’ όλα- και στόχο, συνεχίζουν τον αγώνα. Τον σκληρό και δύσκολο αγώνα. Ως την τελική δικαίωση των δημοσίων υπαλλήλων. Τότε που ο δημόσιος τομέας θα έχει έναν ιδιαίτερα αυξημένο θεσμικό ρόλο, μέσα σε μια κοινωνία αλληλεγγύης, αλληλοκατανόησης, συνεργασίας. Μέσα σε μια κοινωνία του καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο. Στην κοινωνία των θαυμάτων. Του χρόνου τέτοια εποχή θα είμαστε μαζί.
Απορία: γιατί δεν ζητάνε οι αγωνιστές της ΑΔΕΔΥ να οριστεί ως αργία ο χρονιάτικος αγωνιστικός παροξυσμός τους; Οπως η 28 Οκτώβρη και τα Χριστούγεννα! Στο εορτολόγιο υπάρχουν και μεταφερόμενες εορτές, αν δεν θέλουν να υπάρχει υποψία ότι είναι εθιμοτυπική η απεργία. Θα είναι μια πολύ ωραία αργία. Του Αγίου γραφειοκράτη-συνδικαλιστή δημοσίου υπαλλήλου. Μεγάλη η χάρη του.
♦ Οικοδόμοι όλοι στη γενική συνέλευση την Κυριακή 24 Οκτώβρη – για να κάνουμε τον απολογισμό μας -για να πάρουμε τις αποφάσεις μας – για να στείλουμε ισχυρό μήνυμα πως μπορούμε να χαλάσουμε τα σχέδια της Κυβέρνησης. Οκτώβρης 2004 (Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας)
Εδώ όμως έχουμε άλλο κλίμα. Αγωνιστικό και αυτό. Γιατί δεν έχουν χάσει οι λέξεις το νόημά τους. Ο καθένας τις εννοεί όπως θέλει. Αγωνιστικό, λοιπόν, που θα ανατρέψει πολιτικές. Που θα χαλάσει σχέδια. Οπως έκανε πριν λίγο καιρό. Στα εργοτάξια των ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Μια μικρή όμως κοινή λεπτομέρεια κάνει εντύπωση στις αφίσες. Της ΑΔΕΔΥ και του Συνδικάτου. Και οι δύο γράφουν Οκτώβριος του 2004. Σου λέει, μη μπερδέψουν οι άνθρωποι τις χρονιές και σκεφτούν ότι πρόκειται για την περσινή επαναστατική (εδώ έχουμε επαναστατικό όχι ρεφορμιστικό αγώνα) μας ανάταση. Ε, ρε κάτι διλήμματα. Ποια αγωνιστική πρακτική να διαλέξεις, ποια;
♦ Οι μάσκες πέφτουν – Κυβέρνηση λιτότητας, πολέμου, ρατσισμού. Ολοι στην απεργία 21 Οκτώβρη (Εργατική Αλληλεγγύη)
Το ΣΕΚ έχει διαλέξει από καιρό. Η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ του κάθονται περίφημα. Γιατί αν δεν τραβήξεις τους ηγέτες του κινήματος, του αγώνα (είδατε που σας έλεγα ότι ο καθένας δίνει στη λέξη όποια σημασία θέλει;), ακόμα και αν είναι ολίγον ρεφορμιστές (ολίγον, όσο πατάει η γάτα δηλαδή), τότε πώς θα τραβήξεις τους εργαζόμενους; Με το να τσακώνεσαι με τα ΜΑΤ ή με το να συμπαραστέκεσαι στη 17Ν; Οχι βέβαια. Αγωνίζεσαι μαζί με την ΑΔΕΔΥ και τη ΓΣΕΕ και παίρνεις και καμιά ενίσχυση από αυτές. Για το κόμμα. Το ΣΕΚ. Αγώνας με αντίκρισμα. Οχι, παίζουμε.
