ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΝΑΝ τα φιλοπασοκικά ΜΜΕ ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία που τους πρόσφεραν οι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ στο συνέδριό τους, όπου την έπεσαν άγρια σε υπουργούς και ζήτησαν την αποπομπή στελεχών των ΔΕΚΟ. Φούσκωσαν το θέμα, του έβαλαν και την απαραίτητη σάλτσα και εμφάνισαν το κυβερνητικό κόμμα ως ένα κόμμα σπαρασσόμενο από φατρίες.
Είχε τόση σημασία αυτό το περιστατικό; Πιστεύουμε πως όχι. Τέτοια περιστατικά συμβαίνουν συνεχώς στο εσωτερικό των κομμάτων εξουσίας, όπου διάφοροι πόλοι αλληλοσπαράσσονται προσπαθώντας να κερδίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή στην κατανομή της εξουσιαστικής πίτας. Μήπως αυτά δεν συνέβαιναν χρόνια στο ΠΑΣΟΚ; Οχι μόνο επί Σημίτη, αλλά και επί Α. Παπανδρέου. Γιατί, λοιπόν, να μη συμβούν και επί ΝΔ, από την αρχή μάλιστα της κυβερνητικής της θητείας;
Ο Μεϊμαράκης θέλει να ασκεί εξουσία επί των κυβερνητικών στελεχών. Γι’ αυτό έμεινε στο κομματικό πόστο και δεν επέλεξε να πάει σε κάποιο υπουργείο που σίγουρα θα του πρόσφερε ο Καραμανλής. Οι γαλάζιοι εργατοπατέρες βιάζονται να αρπάξουν πόστα, όμως υπουργοί και στελέχη των ΔΕΚΟ δεν θέλουν να μοιραστούν την εξουσία τους, ούτε να είναι υπό ομηρία.
Είναι απόλυτα λογικό, λοιπόν, όλες αυτές οι διαγκωνιζόμενες φατρίες να βγάζουν τις αντιθέσεις τους προς τα έξω και οι πολιτικοί αντίπαλοι της ΝΔ να προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση. Τίθεται πρόβλημα σταθερότητας της κυβέρνησης; Κατηγορηματικά όχι. Εχουν την πολυτέλεια να καυγαδίζουν και να αλληλοβρίζονται, ακριβώς επειδή δεν αντιμετωπίζουν αντιπολίτευση, ούτε πολιτική ούτε κοινωνική, και επομένως αισθάνονται ισχυροί στην εξουσία. Αν αντιμετωπίσουν κρίση, τότε θα τους δούμε συσπειρωμένους σαν μια γροθιά. Γιατί όλα ξεκινούν από την κατοχή της εξουσίας. Επομένως, αυτός είναι ο πρωταρχικός τους στόχος. Οσο για τον Καραμανλή, σίγουρα πρέπει να κάνει κινήσεις για να μην του ξεφύγει ο έλεγχος.
