Για τις 16 Μάη ανέβαλε την εκδίκαση της αίτησης αναστολής εκτέλεσης της ποινής, που έχει υποβάλει η Ειρήνη Αθανασάκη, το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών (τμήμα αναστολών). Η απόφαση πάρθηκε με οριακή πλειοψηφία (3-2). Μια δικαστική ψήφος αποφάσισε πως η Ειρήνη Αθανασάκη πρέπει να χρεωθεί με 12 αιώνες φυλακή (ως γνωστόν, η απόφαση για την καταδίκη της ήταν με ψήφους 2-1), άλλη μία δικαστική ψήφος αποφάσισε πως δεν τρέχει τίποτα αν παραμείνει τουλάχιστον άλλους δύο μήνες στη φυλακή, χωρίς το δικαστήριο να εκδικάσει την αίτησή της επί της ουσίας.
Και γιατί; Επειδή -όπως πρότεινε ο εισαγγελέας και έσπευσε σχεδόν να συμφωνήσει εκ των προτέρων ο πρόεδρος- δεν έχει καθαρογραφεί η απόφαση του δικαστήριου που καταδίκασε την Αθανασάκη. Το πρώτο ερώτημα που αυθόρμητα έρχεται στα χείλη οποιουδήποτε είναι το εξής: Και τί φταίει η Αθανασάκη, αν η… αρεοπαγίτης κ. Μπρίλλη δεν έχει καθαρογράψει ακόμα την απόφαση, έξι μήνες μετά το τέλος της δίκης;
Υπάρχει, όμως, ουσία βαθύτερη. Καταρχάς, δεν απαιτείται να έχει καθαρογραφεί μια απόφαση για να εξεταστεί ένα αίτημα αναστολής εκτέλεσης της ποινής. Και ο νόμος είναι σαφής, αλλά και η νομολογία. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε άλλα προηγούμενα. Αρκεί να αναφέρουμε αυτό του Χρήστου Τσιγαρίδα, που έχει καταδικαστεί με την ίδια απόφαση που καταδικάστηκε η Αθανασάκη. Η αίτηση αναστολής εκτέλεσης της ποινής που υπέβαλε εκδικάστηκε, χωρίς να προβληθεί καμιά δικονομική ένσταση για τη μη καθαρογραφή της απόφασης, και μάλιστα έγινε δεκτή και ο Χρ. Τσιγαρίδας αποφυλακίστηκε. Το επιχείρημα ότι στην περίπτωση Τσιγαρίδα υπήρχαν λόγοι υγείας δεν ευσταθεί, γιατί απλούστατα η σύνθεση που δίκασε την αίτηση της Αθανασάκη αρνήθηκε να μπει στην ουσία και βρήκε ένα δικονομικό τερτίπι για να το αποφύγει. ‘Η ισχύει η ίδια δικονομία για όλους ή όχι.
Είναι φανερό ότι πρόκειται για μια απόφαση πολιτικής σκοπιμότητας. Υπολογίζουν ότι σε δυο μήνες θα έχει τελειώσει και η δεύτερη δίκη για την υπόθεση του ΕΛΑ, που βρίσκεται σε εξέλιξη, και δεν ήθελαν να δημιουργήσουν κανένα θετικό κλίμα για την Αθανασάκη. Γιατί θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να απορρίψουν την αίτηση αποφυλάκισης, από τη στιγμή που αυτή στηρίζεται στην ύπαρξη μειοψηφίας στην κατασικαστική απόφαση, γεγονός που δημιουργεί στην Αθανασάκη βάσιμες ελπίδες ότι στο εφετείο θα αθωωθεί. Η Αθανασάκη πληρεί όλες τις τυπικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος για να αποφυλακιστεί: έχει καταδικαστεί κατά πλειοψηφία, δεν είναι ύποπτη φυγής, αφού στη διάρκεια της προηγούμενης δίκης αποφυλακίστηκε και παρουσιάστηκε κανονικά στο δικαστήριο (ακόμα και στο τετραήμερο που μεσολάβησε ανάμεσα στην εκφώνηση της απόφασης περί ενοχής και στην επιμέτρηση των ποινών), έχει ανάγκη να δουλέψει για να συντηρηθεί η ίδια και οι ηλικιωμένοι γονείς της και δεν μπορεί να θεωρηθεί επικίνδυνη για τη διάπραξη παρεμφερών αδικημάτων, αφού ακόμα και η απόφαση του δικαστήριου που την καταδίκασε αναφέρει ότι ο ΕΛΑ ως οργάνωση σταμάτησε τη δράση του το 1995. Για να μη μπουν, λοιπόν, στην ουσία, προτίμησαν τη μεθόδευση της αναβολής, γεγονός που σχολιάστηκε με τα χειρότερα λόγια από τους παρευρισκόμενους δικηγόρους και δημοσιογράφους.
Το ότι είχαμε μια ακόμα δίκη σκοπιμότητας φάνηκε και από τους χειρισμούς της Αντιτρομοκρατικής που προσπάθησε να δημιουργήσει κλίμα. Τέσσερις πάνοπλοι Ράμπο, με τα αυτόματα στα χέρια, παρατάχτηκαν δύο δεξιά και αριστερά στην πόρτα της δικαστικής αίθουσας, ένας στον προθάλαμο και ένας δίπλα στην Αθανασάκη. Οταν αυτή κλήθηκε να καθήσει στο εδώλιο, εκτός από τους Ράμπο των ΕΚΑΜ, άλλοι δύο μπάτσοι, ένας άνδρας και μια γυναίκα, φορώντας αλεξίσφαιρα γιλέκα και με πιστόλια στη ζώνη, στάθηκαν όρθιοι πίσω της, γεγονός που δεν έγινε σε κανένα από τους κρατούμενους των οποίων οι υποθέσεις εκδικάστηκαν πριν και μετά τη δική της. Ηταν το μήνυμα προς το δικαστήριο, ότι αυτή δεν είναι μια κρατούμενη σαν όλους τους άλλους και άλλες, αλλά ένα άτομο επικίνδυνο, που μπορεί ανά πάσα στιγμή να δραπετεύσει.
Ηταν μια ακόμα προκλητική δικαστική απόφαση. Πρέπει να σημειώσουμε, πάντως, δυο γεγονότα. Πρώτο, ότι δεν τόλμησαν να μπουν στην ουσία και να απορρίψουν την αίτηση και δεύτερο, ότι υπήρξε ισχυρή μειοψηφία στην απόφαση για την αναβολή. Αυτά επιφορτίζουν το κίνημα αλληλεγγύης με πρόσθετα καθήκοντα. Στο δίμηνο που μεσολαβεί μέχρι τις 16 Μάη, να δοθεί η μέγιστη δυνατή δημοσιότητα στην υπόθεση και να οργανωθεί η «πίεση της κοινής γνώμης» πάνω στην εξουσία.