Η αντιασφαλιστική επίθεση έχει ξεκινήσει από τώρα, γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο μας και εστιάζαμε στην προετοιμαζόμενη αναθεώρηση του Κανονισμού Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων (ΒΑΕ) του ΙΚΑ, σε τρόπο ώστε να αποχαρακτηριστεί η πλειοψηφία των επαγγελμάτων που υπάγονται σ’ αυτή την κατηγορία και να βρεθούν εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες και εργάτριες με μια πενταετή παράταση του εργάσιμου βίου τους.
Οσα μεσολάβησαν αυτή την εβδομάδα επιβεβαίωσαν αυτή την εκτίμηση. Ο υπουργός Εργασίας δήλωσε ότι η κυβέρνηση επιδιώκει συναινετική λύση, όμως σε κάθε περίπτωση θα νομοθετήσει, γιατί αυτή την υποχρέωση έχει από την κείμενη νομοθεσία. Πράγματι, ο τελευταίος αντιασφαλιστικός νόμος, γνωστός ως νόμος Ρέππα, προβλέπει τη σύσταση επιτροπής για την αναθεώρηση του κανονισμού ΒΑΕ. Το ΠΑΣΟΚ και στην τελευταία πρόταση 10 σημείων για το ασφαλιστικό, που δημοσιοποίησε προ δεκαημέρου, επαναφέρει το αίτημα για αναθεώρηση του κανονισμού ΒΑΕ, ενώ ζητά επιτακτικά την εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας και εγκαλεί την κυβέρνηση που δεν το έχει κάνει ακόμη!
Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ είχε συμφωνήσει στο νόμο Ρέππα. Δηλαδή και στην αναθεώρηση των ΒΑΕ. Πήρε μέρος στην πρώτη επιτροπή που συγκροτήθηκε, η οποία δεν κατέληξε πουθενά. Οχι ότι αναπτύχθηκαν διαφωνίες, αλλά επειδή θέλησε να πετάξει την καυτή πατάτα σε χέρια άλλων. Παλαιότερα (το 1992), ο εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ σε μια παρόμοια επιτροπή, είχε συμφωνήσει σε σχέδιο για την κατάργηση των ΒΑΕ. Τελευταία, η ΓΣΕΕ δηλώνει ότι δεν θα δεχτεί τον αποχαρακτηρισμό επαγγελμάτων χωρίς επιστημονικές μελέτες. Τέτοιες μελέτες, όμως, έχουν γίνει από το Ελληνικό Ινστιτούτο Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας, στο οποίο συμμετέχει και η ΓΣΕΕ, κατέχοντας με στέλεχός της μια από τις δυο θέσεις αντιπροέδρων (στο αφιέρωμα που φιλοξενείται στις σελίδες 8-9 αυτού του φύλλου αποκαλύπτουμε όλα τα στοιχεία).
Ολα δείχνουν, λοιπόν, ότι υπάρχει ένα ενιαίο μέτωπο κυβέρνησης – αξιωματικής αντιπολίτευσης – καπιταλιστών – συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, που θεωρεί τα ΒΑΕ αναχρονιστικό θεσμό και επιδιώκει την αναθεώρηση του σχετικού κανονισμού. Διαφοροποιήσεις μεταξύ τους υπάρχουν, πηγάζουσες από τη διαφορετική θέση που το κάθε μέρος έχει στο σύστημα εξουσίας. Σημασία, όμως, έχει η καταρχήν συμφωνία τους. Ετσι και αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ, είναι ζήτημα χρόνου πότε θα ξηλωθεί ολόκληρο.
Φτάνουμε, λοιπόν, στο περί του πρακτέου ερώτημα: Ποιος θα υπερασπιστεί τα εργατικά συμφέροντα, όταν και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία συμμετέχει στο «μαύρο μέτωπο»; Είναι φανερό ότι (τουλάχιστον) σ’ αυτό το ζήτημα «αναθέσεις» δεν υπάρχουν. Πρέπει από τώρα στους χώρους δουλειάς να ξεκινήσουν συζητήσεις και ζυμώσεις για την οργάνωση της ταξικής άμυνας.