Αισθανόμαστε την ανάγκη να ξαναμιλήσουμε για το δασοκτόνο νόμο 3889, γιατί μ’ αυτόν ολοκληρώνεται η επίθεση σε βάρος του δασικού πλούτου και δεν μπορούμε ν’ ακούμε τις «παπάρες» της Τ. Μπιρμπίλη, ότι με την ανάρτηση των τριών Δασικών Χαρτών του περιβόητου Ν. Χλύκα ξεκινάει μια μικρή επανάσταση στην Ελλάδα, που οδηγεί στην κατοχύρωση και στη διασφάλιση του τι είναι δάσος. Αισθανόμαστε ακόμη την ανάγκη, ορμώμενοι από τον ίδιο λόγο, να μιλήσουμε για την αρχική εγκύκλιο, που βγήκε από δύο Διευθύνσεις, τη Διεύθυνση Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος (ΔΠΔΦΠ) και τη Διεύθυνση Δασικών Χαρτών (ΔΔΧ)), για το άρθρο 9 παρ. 1 του δασοκτόνου νόμου και ιδιαίτερα για τις καταστροφικές συνέπειες που θα προκληθούν στο δασικό πλούτο της χώρας μετά τον αποκλεισμό των «άβατων κλιτύων των ορέων» και των φρυγάνων, με την κατευθυνόμενη εγκύκλιο που εξέδωσε καθ’ υπαγόρευση ο νέος προϊστάμενος της ΔΠΔΦΠ.
Σε άλλη σελίδα αναφερόμαστε στην παράδοση όλων των εργασιών, που ξεκινούν από την κατάρτιση και καταλήγουν στην κύρωση τω Δασικών Χαρτών, στην εταιρία ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΑΕ και στις καταστροφικές συνέπειες που θα επέλθουν στο δασικό πλούτο της χώρας. Θα συνεχίσουμε με τις εξίσου επικίνδυνες διατάξεις του νόμου για το δασικό πλούτο της χώρας.
Με το άρθρο 15 περιορίζεται το δικαίωμα της υποβολής αντιρρήσεων κατά των δασικών χαρτών, θέτοντας ως προϋπόθεση για την άσκηση του δικαιώματος των αντιρρήσεων την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος.
Με το άρθρο 17 καθιερώνεται για πρώτη φορά η τμηματική ολοκλήρωση και έγκριση των δασικών χαρτών. Λέγεται, χωρίς όμως να έχει διασταυρωθεί από εμάς, ότι πατέρας αυτής της φαεινής και συνάμα επικίνδυνης ιδέας ήταν ο νυν Ειδικός Γραμματέας Δασών. M’ αυτή την τμηματική αναγνώριση επιδιώκεται η αποψίλωση των δασών και των δασικών εκτάσεων.
Με την παρ. 3 του άρθρου 18 δίνεται η δυνατότητα να συγκροτείται κατάλογος δασολόγων και άλλων υπαλλήλων και κατά παρέκκλιση της ισχύουσας νομοθεσίας να αποσπούνται σε δασικές υπηρεσίες για την κατάρτιση των δασικών χαρτών. Η διάταξη αυτή μπορεί μεν να αφορά μόνο τους δημόσιους υπάλληλους του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, αλλά είναι σίγουρο ότι θα επεκταθεί σ’ όλα τα υπουργεία. Η διάταξη αυτή εφαρμόστηκε από την Τ. Μπιρμπίλη με την απόφαση που έβγαλε το Γενάρη του 2011 για την απόσπαση 6 δημόσιων υπαλλήλων από τις Διευθύνσεις της Γενικής Διεύθυνσης Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος (ΓΔΑΠΔΦΠ). Αρχικά είχε προσπαθήσει να τους αποσπάσει μέσω προφορικής εντολής του Ειδικού Γραμματέα Δασών Γ. Αμοργανιώτη, αλλά οι υπάλληλοι αρνήθηκαν και έτσι η Τ. Μπιρμπίλη αναγκάστηκε να εκδώσει υπουργική απόφαση.
Τέλος, με το άρθρο 24 επιδιώκεται μέσα σε τρία χρόνια η νομιμοποίηση οικισμών που δεν έχουν νομιμοποιηθεί και έχουν χτιστεί σε δασικές εκτάσεις.
Από την εξιστόρηση όλων όσων καταγράφουμε γίνεται φανερό ότι δεν γίνεται καμία μικρή επανάσταση και ότι με τέτοιους δασικούς χάρτες – καρικατούρα νομιμοποιούνται παλιές καταπατήσεις και αυθαίρετες δομήσεις, ενώ ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για μια ακόμη γενιά καταπατητών.
Σε ό,τι αφορά την εγκύκλιο με την οποία εξαιρέθηκαν οι «άβατες κλιτύες των ορέων» και τα φρύγανα από τις δασικές εκτάσεις, το πρώτο που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι οι υπηρεσιακοί παράγοντες των δύο Διευθύνσεων, μέσα στα πλαίσια της ισχύουσας δασικής νομοθεσίας, συνέταξαν μια επιστημονικά άρτια εγκύκλιο, με την οποία επανένταξαν τις εκτάσεις αυτές στις δασικές εκτάσεις. Και είχαν κάθε δικαίωμα να το κάνουν, βασιζόμενοι στην ισχύουσα νομοθεσία.
Κάποιοι πονηροί, χωρίς να τολμούν να το διατυπώσουν και γραπτά, ισχυρίστηκαν ότι υπάρχει νομικό κενό και γι’ αυτό θα πρέπει να βγει τροπολογία, με την οποία να γίνει η επανένταξη αυτών των εκτάσεων στις δασικές και έτσι να απολαμβάνουν την κατοχύρωση της δασικής νομοθεσίας. Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά την ενιαία εγκύκλιο, θα διαπιστώσει το ασύστατο αυτών των ισχυρισμών.
Με την εξαίρεση των «άβατων κλιτύων των ορέων» θα μπει σε περιπέτειες όλος ο ορεινός όγκος της Αττικής (και όχι μόνο) και υπάρχει ο κίνδυνος της μαζικής οικοπεδοποίησής του, με τεράστιες συνέπειες στο περιβάλλον και το κλίμα της Αττικής.
Ακόμη, με την εξαίρεση των φρυγάνων, που είναι ξυλώδης βλάστηση, από τις δασικές εκτάσεις θα συνεχιστεί η οικοπεδοποίηση πολλών νησιών. Και θα συνεχιστεί, μιας και είναι πολύ ανεπτυγμένη η «τουριστική βιομηχανία» και δεν ισχύει στα νησιά αυτά το τεκμήριο του δημοσίου. Ακόμη, η εξαίρεση των φρυγάνων από τις δασικές εκτάσεις θα επιταχύνει το πρόβλημα της ερημοποίησης στα νησιά αυτά. Για τα δύο αυτά θέματα έχει αξία να διαβάσει κανένας την αρχική εγκύκλιο των δύο Διευθύνσεων, γιατί δίνει πολύ υλικό και αποδεικνύει με επιχειρήματα ότι χρήζουν προστασίας και οι δύο αυτές κατηγορίες δασικών εκτάσεων.
Εδώ και τώρα να καταργηθεί όλο το αντιδασικό νομικό πλαίσιο, προκειμένου να διασωθεί ό,τι απέμεινε από το δασικό πλούτο της χώρας.