♦ Δε μπορεί να παίζουν όλοι τους«καλούς» στα ελληνοτουρκικά. Κάποιος έπρεπε να παίξει και τον «κακό» και ο κλήρος έλαχε στον Κ. Παπούλια που πρώτα συναντήθηκε με τον Καραμανλή, τα συζήτησαν, τα συμφώνησαν, και μετά έκανε την ομιλία του στη Σύμη, δημιουργώντας ένα «μπαμπούλα» που θα βοηθήσει στην προσέγγιση της Αγκυρας: «Μη μας ζητάτε πολλά, γιατί έχουμε πιέσεις και μέσα στην πολιτική ηγεσία να μη δώσουμε τίποτα».
♦ Επανήλθε θριαμβευτής (ουχί όμως ως Κιγκινάτος ή ως μεσσίας) ο Λαλιώτης στη front line του ΠΑΣΟΚ. Με μια ομιλία στο Ζάππειο, που είχε ως αντικείμενό της την προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά επεκτάθηκε σε κήρυγμα ενότητας όλων υπό την ηγεσία του Γιωργάκη και σε υμνολόγιο υπέρ του Σημίτη που τον πέταξε ουσιαστικά εκτός πρώτης γραμμής. Ο Λαλιώτης έχει τη φήμη μνησίκακου ανθρώπου. Εχει, όμως, ταυτόχρονα και την αίσθηση του πολιτικού timing. Γνωρίζει καλά ότι αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ είναι ένα μπάχαλο, στο οποίο φεουδάρχες ερίζουν για το μεγάλωμα των προσωπικών τους φέουδων, αδιαφορώντας για το ότι ο αντίπαλος βασιλιάς διευρύνει την επικράτειά του σε βάρος τους. Γι’ αυτό και ρίχνει το βάρος του υπέρ της ενότητας, καταπίνοντας ακόμα και τη δικαιολογημένη πίκρα του για τον Σημίτη.
♦ Στην ίδια εμφάνισή του είχε περιλάβει στο γραπτό κείμενο της ομιλίας του και αιχμές κατά Καραμανλή, για υποκριτικότητα της δήλωσης του τελευταίου ότι τιμά τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τελικά δεν τις εκφώνησε στην ομιλία του. Ποιος τον παρακάλεσε να τις κόψει; Ενας ψηλός, με φαλάκρα και μουστάκι, που κάνει γυμναστική, γκρεμίζεται από ποδήλατα και χορεύει ζεϊμπέκικο λες και κάνει τραμπολίνο.
♦ Ποιος είπε ότι η κάθαρση στην Εκκλησία δεν ολοκληρώθηκε; Ορίστε, 8 χρόνια «έφαγε» ο… μερακλής πρώην Αττικής Παντελεήμων, για υπεξαίρεση 66,5 εκατ. δραχμών από ένα μαγαζί (συγνώμη, μοναστήρι θέλαμε να πούμε) με μεγάλο τζίρο. Αφέθηκε, βέβαια, ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, αλλά η ποινή παραμένει μέχρι το Εφετείο. Και μεις οι αφελείς αναρωτιόμαστε: μόνο ο Παντελεήμων τα ‘παιρνε; Από τα άλλα καλά μαγαζιά ποιος τα παίρνει τα λεφτά; Εμάς βέβαια δε μας πολυκόφτει, γιατί σε τέτοια μαγαζιά δε συχνάζουμε (κι αν πάμε σε κάνα γάμο, καμιά κηδεία, κάνα βαφτίσι, δεκάρα δεν αφήνουμε), όμως μη μας περνούν και για αφελείς. Γκέγκε;
♦ Ενα από τα χαρακτηριστικά στη δευτεροβάθμια δίκη για την υπόθεση 17Ν είναι οι συνεχείς απορρίψεις αιτημάτων για κλήση μαρτύρων (μαρτύρων κατηγορίας, αυτοπτών μαρτύρων), που υποβάλλει η πλευρά των κατηγορούμενων. Τι φοβούνται και δεν καλούν τους μάρτυρες να καταθέσουν; Το είπε κάποια στιγμή η εισαγγελέας: «Αφού δεν αναγνωρίζουν κανέναν, τι να τους κάνουμε;». Βλέπετε, αν κληθούν όλοι οι μάρτυρες, μπορεί να βγουν ψεύτες αυτοί που αναγνωρίζουν, οπότε… άσ’ τους εκεί που κάθονται.