Ξεσαλωμένη η αστική Δικαιοσύνη σφίγγει όλο και περισσότερο τα λουριά, υπερασπιζόμενη ανοιχτά και χωρίς προσχήματα τα συμφέροντα της κεφαλαιοκρατίας. Ο εκλεκτός της ΝΔ, ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου Ρ. Κεδίκογλου, έφτασε στο σημείο να στείλει εγκύκλιο σε όλα τα δικαστήρια της χώρας, με την οποία χαρακτηρίζει καταχρηστικές και πέραν των ορίων του νόμου τις δικαστικές αποφάσεις σε διαδικασίες ασφαλιστικών μέτρων, που ακυρώνουν απολύσεις εργαζόμενων.
Συγκεκριμένα, με την εγκύκλιό του ο Ρ. Κεδίκογλου χαρακτηρίζει μη νόμιμες τις αποφάσεις ασφαλιστικών μέτρων «όταν επιδιώκεται η παραμονή εργαζομένων στην υπηρεσία μέχρι την επίλυση των εργασιακών διαφορών μεταξύ αυτών και του εργοδότη, οπότε διατηρείται μια εργασιακή σχέση με πλήρη ικανοποίηση του δικαιώματος των αιτούντων, χωρίς να εξετάζεται το βάσιμο της απαιτήσεώς τους».
Να το κάνουμε «λιανά» μέσα από ένα παράδειγμα. Ενας εργοδότης απολύει έναν εργαζόμενο για συνδικαλιστική δράση (φαινόμενο συνηθισμένο). Ο εργαζόμενος θεωρεί την απόλυση παράνομη και προσφεύγει στα δικαστήρια που επιλύουν εργατικές διαφορές. Επειδή, όμως, η υπόθεση θα τελεσιδικήσει σε δυο-τρία χρόνια, προσφεύγει ταυτόχρονα και στη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων, ζητώντας να παραμείνει στην εργασία του μέχρι να εκδικαστεί η προσφυγή του επί της ουσίας. Είναι συχνό το φαινόμενο οι δικαστές να δίνουν αυτό το δικαίωμα στον εργαζόμενο. Δηλαδή, να υποχρεώνουν τον εργοδότη να τον κρατάει στη δουλειά μέχρι να δικαστεί η κύρια υπόθεση. Μάλιστα, αυτό έχει παρατηρηθεί σε υποθέσεις συμβασιούχων του Δημοσίου, που καλύπτουν πάγιες ανάγκες και έχουν κερδίσει τέτοιες υποθέσεις.
Ερχεται, λοιπόν, ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου και ασκεί ωμό εκβιασμό πάνω στους δικαστές των κατώτερων βαθμίδων. Τους λέει ότι δεν πρέπει να κάνουν δεκτές αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων, γιατί έτσι ικανοποιείται πλήρως το δικαίωμα των εργαζόμενων που παραμένουν στη δουλειά! Θεωρεί, δηλαδή, ότι ο εργοδότης πρέπει να έχει το δικαίωμα να απολύει εντελώς ανεξέλεγκτα και ο εργαζόμενος να περιμένει δυο και τρία χρόνια μέχρι να δικαιωθεί. Ποιος εργαζόμενος μπορεί να περιμένει τόσο καιρό; Οι περισσότεροι, όταν δεν θα έχουν τη δυνατότητα να παραμείνουν στη δουλειά μέσω των ασφαλιστικών μέτρων, θα παραιτηθούν και από την κυρίως αγωγή. Γιατί στο μεταξύ θα πρέπει να ψάξουν για άλλη δουλειά. Κι αν βρουν άλλη δουλειά, δεν θα την αφήσουν για να γυρίσουν στην προηγούμενη, που είχαν προβλήματα με τον εργοδότη τους.
Σ’ αυτό ακριβώς αποσκοπεί η παρέμβαση Κεδίκογλου. Οσο για το χαρακτηρισμό «ωμή παρέμβαση», που δώσαμε παραπάνω, δε νομίζουμε ότι χρειάζονται πολλές διευκρινίσεις. Οι διαφορές αυτές κρίνονται από δικαστές της πρώτης βαθμίδας, που φιλοδοξούν να κάνουν καριέρα, ν’ ανέβουν τα σκαλιά της ιεραρχίας στο δικαστικό σώμα. Οταν, λοιπόν, ο παντοδύναμος πρόεδρος του Αρείου Πάγου έρχεται και τους λέει ότι παρανομούν όταν δικαιώνουν έναν εργαζόμενο στα ασφαλιστικά μέτρα και του επιτρέπουν να παραμείνει στη δουλειά μέχρι να εξεταστεί στην ουσία η εργατική διαφορά με τον εργοδότη του, πόσοι απ’ αυτούς θα έχουν το θάρρος να υπακούσουν σ’ αυτό που υπαγορεύει η συνείδησή τους; Ακόμα και αν δεν τους ενδιαφέρει η καριέρα, έχουν το φόβο ότι μπορούν να φάνε ένα «σουτ» από την πόλη που βρίσκονται και να ψάχνουν στο χάρτη για να βρουν τον τόπο της μετάθεσής τους.
Για ποια προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία των δικαστών μπορεί να γίνεται λόγος, λοιπόν; Και για ποια Δικαιοσύνη – αποκούμπι του απλού πολίτη, όπως αρέσκονται να λένε στις πανηγυρικές ομιλίες τους οι μεγαλοδικαστές και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι; Βλέπουμε εδώ, σε απλές περιπτώσεις, πόσο απροκάλυπτα παίρνει το μέρος των καπιταλιστών και του κράτους-εργοδότη η ηγεσία της Δικαιοσύνης.
Θέλετε να το δούμε και βαθύτερα; Το Σύνταγμα υποτίθεται πως υποχρεώνει το κράτος να μεριμνά ώστε οι πολίτες του να έχουν εργασία. Ο δικαστής που καλείται να εξετάσει μια αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ενός απολυθέντα εργαζόμενου δεν αποφασίζει αυθαίρετα. Ακούει επιχειρήματα και από τη μια και από την άλλη πλευρά και θα δικαιώσει τον εργαζόμενο, αποφασίζοντας την (προσωρινή) παραμονή του στη δουλειά μόνο όταν έχει πειστεί ότι είναι βασιμότατα τα επιχειρήματα που επικαλείται ο εργαζόμενος για να αποδείξει ότι η απόλυσή του είναι παράνομη. Δεν διαπνέονται από φιλεργατικά ή φιλάνθρωπα αισθήματα οι δικαστές που παίρνουν τέτοιες αποφάσεις. Το νόμο εφαρμόζουν, εκτιμώντας τα πραγματικά περιστατικά. Εκείνο που τους ζητείται από τον Κεδίκογλου είναι ν’ αφήσουν στην άκρη τα πραγματικά περιστατικά και να εφαρμόζουν το νόμο σε κάθε περίπτωση όπως συμφέρει τους εργοδότες. Ετσι, η διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων σ’ αυτές τις περιπτώσεις θα καταντήσει μια νομική διαδικασία κενή περιεχομένου. Θα ισχύει μόνο για άλλες διαφορές, αλλά όχι για παράνομες απολύσεις εργαζόμενων.
Στο μεταξύ, μαζί με τον Κεδίκογλου κινήθηκε και ο άλλος εκλεκτός της σημερινής κυβέρνησης, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδάς, που άσκησε αναίρεση σε δικαστική απόφαση που είχε δικαιώσει συμβασιούχους του ΕΛΓΑ. Σύμφωνα με την αναίρεση Σανιδά, το μοναδικό όργανο που μπορεί να κρίνει υποθέσεις συμβασιούχων είναι το ΑΣΕΠ! Τα δικαστήρια δεν έχουν δικαίωμα να κρίνουν τέτοιες υποθέσεις και να δικαιώνουν συμβασιούχους, ακόμα και όταν οι συμβασιούχοι καλύπτουν μόνιμες και διαρκείς ανάγκες! Δηλαδή, οι δικαστές θεωρούνται αναρμόδιοι!!