Την ερχόμενη Τρίτη έχουν βάλει 24ωρη απεργία η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Ουδείς, βέβαια, ασχολείται με αυτή. Ούτε οι ίδιες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις. Καμιά προετοιμασία, καμιά ζύμωση, καμιά αποσαφήνιση στόχων, κανένα σκληρό μέτωπο προς την κυβέρνηση. Αλλωστε, η προ-απεργιακή περίοδος δεν εμπόδισε τη ΓΣΕΕ να δεχτεί την επίσκεψη του νέου υπουργού Εργασίας, με όλες τις αβρότητες που προβλέπει το πρωτόκολλο για τις σχέσεις μεταξύ εκπροσώπων θεσμών.
Γιατί απεργούν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ; Αν κάνεις ένα γκάλοπ ανάμεσα σ’ αυτούς που γνωρίζουν ότι έχει απεργία (γιατί υπάρχουν πάρα πολλοί που δεν το γνωρίζουν καν), θα σου πουν ΟΛΟΙ, πως η απεργία γίνεται για να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα λεφτά από τα δομημένα ομόλογα. Αυτό έχει κυριαρχήσει στο δημόσιο λόγο, αυτό -και ΜΟΝΟΝ αυτό- τονίζουν οι εκπρόσωποι της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στις δημόσιες τοποθετήσεις τους στα ΜΜΕ, γιατί πλέον μόνο μέσω των ΜΜΕ επικοινωνούν με τους εργαζόμενους (άλλωστε, και οι απεργίες πλέον προπαγανδίζονται με πληρωμένα ραδιοφωνικά σποτάκια και με αφίσσες που κολλούν διαφημιστικές εταιρίες, χρησιμοποιώντας ανασφάλιστους και εξευτελιστικά πληρωνόμενους εργαζόμενους).
Αν, όμως, ρίξεις μια ματιά στη διακήρυξη που εξέδωσαν ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, θα διαπιστώσεις πως «καταγγέλλουν κάθε πράξη ή παράλειψη που οδήγησε διαχρονικά σε καταλήστευση των αποθεματικών της κοινωνικής ασφάλισης» και «απαιτούν σταδιακή επιστροφή όλης της ζημιάς που προκλήθηκε διαχρονικά στα αποθεματικά». Ποιοι; Αυτοί που δεν είπαν κουβέντα όταν τα αποθεματικά των Ταμείων ρίχνονταν μαζικά στην καταβόθρα της Σοφοκλέους, για να στηρίξουν την προεκλογική εκστρατεία του ΠΑΣΟΚ το 2000. Αυτοί που προσυπέγραψαν το νόμο των Ρέππα-Χριστοδουλάκη, σύμφωνα με τον οποίο το κράτος δεν χρωστάει τίποτα στα Ταμεία για την επί δεκαετίες καταλήστευση των αποθεματικών τους με την υποχρεωτική δέσμευσή τους στην ΤτΕ!
Μήπως άλλαξαν θέση; Μήπως κάνουν την αυτοκριτική τους που υπέγραψαν αυτόν τον κατάπτυστο και ληστρικό νόμο; Οχι, δεν γίνονται θαύματα. Οι αναφορές αυτές είναι ο όρος που έθεσε η ΔΑΚΕ για να σταματήσει το «αντάρτικο», να επανέλθει στο προεδρείο της ΓΣΕΕ και να μην αποχωρήσει από άλλα προεδρεία. Να υπάρξουν αιχμές ενάντια και στις προηγούμενες κυβερνήσεις και όχι μόνο τη σημερινή, αυτό ζήτησε η ΔΑΚΕ και το αίτημά της έγινε δεκτό. Γιατί κανένας στους κόλπους της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας δεν ενδιαφέρεται για τη ληστεία των Ταμείων (γι’ αυτό και δεν ζητήθηκε καμιά ευθύνη από τους εκπροσώπους των συνδικάτων που έβαλαν την υπογραφή τους για να γίνει αυτή η ληστεία). Οπως κανένας τους δεν ενδιαφέρεται για τα στραγγαλισμένα ασφαλιστικά δικαιώματα εργαζόμενων και συνταξιούχων.
Πολιτικό παιχνίδι γίνεται, τζόγος για χάρη των κομμάτων τους (προεκλογική περίοδος γαρ) και η «απεργία» είναι σκέτη κοροϊδία, φτύσιμο στα μούτρα των εργαζόμενων.