Στον καιρό που μειώνεται ο ρους των ποταμών και εκπίπτουν σε υποπόταμους, στον καιρό που κάποιοι κρατάνε πισινές για να φτιάχνουν πισίνες αντί να ντραπούν σε φυγή, αποφασίσαμε ν’ αλλάξουμε λίγο τη δομή και τα δομημένα ωμόλογα της στήλης κι από άλατος να την μετατρέψουμε τελικά σε ανθοστήλη, σύμφωνα με τις προ-φυτείες. Μαζεύοντας όλα τα άνθη της επικαιρότητας, διανθισμένα κι ανάκατα με πολλά πράγματα μαζί, συμπυκνωμένα για οικονομία χώρου και κυρίως χρόνου. Για να τελειώνουμε πιο γρήγορα κι ας μην μας αφήνουν να ολοκληρώσουμε οι ένστολοι και μη αναστολείς, επίδοξοι υποστολείς των σημαιών και καταστολείς των ιδεών μας. Αρκετός χρόνος ξοδεύτηκε για την κατανόηση, ας κλείσουμε τα βιβλία να κάνουμε ασκήσεις κι όχι ass kisses στις κατουρημένες ποδιές. Αλλο ειμί φως και άλλο ημίφως…
Η Ελλάδα είναι μπανανία, αναθεματισμένη ανία (ban ανία) και δεν πρόκειται ποτέ να γίνει Ρωcia, Κωλομβία, Eye tea, Βοή μία ή ήττα λεία. Ούτε λίθου ανία, να βαριέται τη ζωή της πάνω σε άγονες πέτρες του βορρά. Η Ελλάδα είναι μια ιδέα του Φώσκολου, άλλοτε του φωτός κι άλλοτε του κώλου, είναι του Σπανουδάκη, άλλοτε Σπανού κι άλλοτε Δάκη. Κι είναι καιρός να δικαιωθεί και το δεύτερο συνθετικό του Κολοκοτρώνη. Ως τώρα δίναμε κώλο, καιρός να πάρουμε κοτρόνες. Από μια ούλοι, σαν τον Μιαούλη, σημαδεύοντας καρα-βια και κάστρα των δυν-αστών. Τους τυράννους των Τιράνων, τα όρνια της Καλιφόρνια, τα μοσχάρια της Μόσχας, όλους αυτούς που γέμισαν άζωτο τη ζωή, περι-βάλλοντάς μας.
Οπως και πριν, η στήλη παραμένει ενάντια στη λάσπη απ’ όπου κι αν προέρχεται και όπου κι αν πέφτει, σε κοστούμια ή ρόμπες. Ενάντια στο Κυλώνειο ή στο Μυλώνειο άγος. Χωρίς να δίνει υποκλινόμενη διαπιστευτήρια, όπως κάνει ο συνάδελφος κυρ «Καιρός», που βλέπει το καρφί στα μάτια στα του Σάββα και παραβλέπει το δοκάρι στα δικά του. Ο Χελμός (hell moss) είναι μια κόλαση με βρύα. Πρέπει να εγκαταλείψουμε τις περιοχές των ωραίων ορέων και να κατέβουμε στα αστεία αστικά χειμαδιά, στα ρημαδιά. Ο μεταφερόμενος με τα λαοφορεία λαός ήδη διαμαρτύρεται: Γιατί γιοτ ο Γιωτόπουλος; Γιατί Atos ο Τζωρτζάτος; Γιατί ελεύθερος ο ιός των ΤΕΛ, για να προσβάλλει κι άλλους; Εξω ο Che από τον Τσελέντη, κι ο τίτλος sir από κάθε σερίφη. Αποκατάσταση τώρα. Χρόνια και γκουτζαμάνια η ίδια ιστορία, στις εννιά του Μαργαρίτη άλλον έβαλες στο σπίτι. Και για όσα ξέχασα, δύο τα κρατούμενα: Αμεση απελευθέρωση όλων των κρατουμένων από τα κελιά κι από τις αριθμητικές πράξεις.
Τα άλογα κράτη (Ιπποκράτη) έχουν μπροστάρηδες αλογοσκούφηδες, ιππουργούς και ιπποδιοικητές. Κι έτσι μπορεί ο καθείς καθιστός αστός να αστειεύεται, λέγοντας R λούμπες. Οπως ο διδάκτωρ του μαρξισμού σιορ Γιακουμάτος που δήλωσε ότι ανήκει στην μαρξιστική δεξιά, την ώρα που κατηγορεί την αριστερά για φασιστικές μεθόδους. Μπα, τι μας λέτε, καινούργια ομόλογα; Σηκώστε τα, τα δομημένα.
Την ίδια ώρα η πατρίς αποδομείται. Αμούστακα παιδιά φυλάγουν τα ύψιλον πιπί (υψηλά πολιτικά πρόσωπα), με αποτέλεσμα μια νέα Βάρκιζα: παραδίνουν πίσω τα όπλα. Ωπλα! Ο δε Βούγιας, ατενίζοντας το μέλλον (του) παρουσιάζει βιβλία με αντιπροσωπευτικούς τίτλους, όπως το πρόσφατο “περπατώντας ανάμεσα” που μας αφήνει να υποθέσουμε ό,τι θέλουμε περί του απόντος από την ατελή φράση αντικειμένου. Και ο Dr Καμένος ζει τον έρωτα που γεννήθηκε στην αίθουσα του Κορυδαλλού. Η Ικαρία έχει και εδώ εξέχοντα ρόλο. Ουδέν κακόν αμπιγιέζ καλού. Λοιπόν, τα ελικόπτερα και τα φάντομ φυτεύονται επειδή τα χειρίζονται ίκαροι. Κι ας έφτιαξε ο Δαίδαλος όλη τη δαιδαλώδη δουλειά (λαβύρινθο, φτερά προς την ελευθερία κλπ). Για χάρη του έγιναν όλα, αυτός έκανε τη λάντζα. Κι ήρθε το κωλόπαιδο και πήρε τη δόξα, έδωσε και τ’ όνομά του στην Ικαρία, ο Ισκαριώτης.
Και ποιος φταίει κυρά Μιμίκου που έπεσε ο υδροφόρος ορίζοντας; Ποιος ευθύνεται κυρ Ζερεφό για τις κλιματικές αλλαγές; Πρέπει να τα χώσει κα’νας χορηγός του καπιταλισμού για να μνημονεύσετε το ονοματάκι του;
Τέλος πάτων. Εν όψει πρωτομαγιάς, να θυμίσουμε ότι τα ονόματα των 200 εκτελεσθέντων της Ακροναυπλίας στην Καισαριανή, έδωσε στην γερμανιακή Guest Απω ο μοίραρχος Κουφίτσας. Αυτός που έδωσε και το όνομά του σε οδό πάνω από την αγίου Δημητρίου, στη συμβασιλεύουσα. Ως αιδώ.
Κοκκινοσκουφίτσα
