Με το που άρχισαν να του χαμογελάνε τα γκάλοπ ο ΣΥΝ άρχισε τα ανοίγματα προς τα δεξιά. Μεταξύ των στόχων και η Εκκλησία. Το άνοιγμα, μάλιστα, έγινε με συντονισμένο τρόπο. Την ώρα που ο Αλαβάνος επισκεπτόταν το Φανάρι, προσκυνούσε τον Βαρθολομαίο και έκανε δηλώσεις υπέρ της «οικουμενικότητας» του πατριαρχείου (αλήθεια, τι τον νοιάζει αυτόν πώς ακριβώς θα χαρακτηρίζεται το μαγαζί των Φαναριωτών;), ο Τσίπρας έκανε το δικό του άνοιγμα από την Αθήνα, χαρακτηρίζοντας ενθαρρυντική την αλλαγή στάσης με την εκλογή του νέου αρχιεπίσκοπου και ζητώντας η Εκκλησία να είναι «δίπλα μας στους αγώνες»!
Είναι προφανές τι συμβαίνει. Ο ΣΥΝ ήταν το μόνο από τα καθεστωτικά κόμματα που έβαζε με κάποια οξύτητα το ζήτημα του διαχωρισμού της Εκκλησίας από το κράτος, γι’ αυτό και είχε συγκρούσεις με τον Χριστόδουλο και τα φασισταριά του. Με τη στάση του αυτή, πολύ πιο συνεπή από αστικοδημοκρατική άποψη απ’ αυτή του Περισσού, ο ΣΥΝ απέκτησε συμπάθειες και προσβάσεις σ’ ένα μεγάλο κομμάτι της φιλελεύθερης διανόησης. Τώρα, όμως, στοχεύει σε διεμβολισμό του παραδοσιακού πασοκικού ακροατήριου, στο οποίο μετρούν οι «παραδοσιακές» αξίες, μεταξύ των οποίων και η θρησκεία, το όπιο των λαών. Η εκλογή του Ιερώνυμου, που δείχνει πως θέλει να κρατήσει χαμηλούς τόνους και να μην ακολουθήσει το χριστοδουλικό παράδειγμα, ήταν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για τον ΣΥΝ να κάνει και αυτό το δεξιό άνοιγμα. Το ότι βοηθά τη διαφθορά συνειδήσεων με το μυστικιστικό θρησκευτικό αφιόνι, το ότι βοηθά το δεσποταριάτο να αναπροσαρμόσει την τακτική του, η οποία με τον «χαμηλοβλεπούσο» Ιερώνυμο γίνεται περισσότερο επικίνδυνη απ’ όσο ήταν με τον επιθετικό Χριστόδουλο, ουδόλως απασχολεί την ηγεσία της Κουμουνδούρου. Στόχος της είναι η συλλογή ψήφων, γι’ αυτό και δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα.
