«Η διανομαρχιακή επιτροπή κατά του χρυσού είναι εδώ. Ο κ. Καλαφάτης προτίμησε την άτακτη φυγή γιατί ήξερε ότι αυτά που θα έλεγε θα εξόργιζαν τον κόσμο», ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες ο φορέας, καλώντας τους πολίτες «σε συστράτευση για να φύγουν οριστικά τα χρυσωρυχεία του θανάτου από την περιοχή». Κλείνοντας τον κύκλο της ενημέρωσης πάνω σ’ ένα ζήτημα που δεν θα δείτε και πολλά να γράφονται, ας δούμε κάποιες βαθύτερες λεπτομέρειες.
Η Θράκη είναι αγροτική περιοχή κι ο πολυτιμότερος φυσικός πόρος της είναι το νερό. Η υδροβόρα μεταλλευτική βιομηχανία θα στερήσει τεράστιες ποσότητες νερού από τις καλλιέργειες της περιοχής. Παράλληλα, από τις Σάπες της Ροδόπης –όπου υπάρχει φιλολογία για… άλλο χρυσωρυχείο– μέχρι το Πέραμα του Εβρου, όπου βρίσκεται η περί ης ο λόγος επίμαχη περιοχή, υπάρχει σημαντικό γεωθερμικό πεδίο. Κάτι που ευνοεί την παραγωγή προϊόντων με χαμηλό κόστος, δραστηριότητα απόλυτα σύμφωνη με τον αγροτικό χαρακτήρα της Θράκης (που βεβαίως ξεκληρίζεται όπως παντού, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία). Αυτό το γεωθερμικό πεδίο όχι μόνο απειλείται αν αρχίσουν εξορυκτικές δραστηριότητες, αλλά σαφέστατες σκέψεις γεννάει το γεγονός ότι καμία προσπάθεια αξιοποίησής του δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα! Στην παραπάνω περιοχή υπάρχουν επίσης σημαντικοί αρχαιολογικοί θησαυροί, περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, αναδασωμένες εκτάσεις, καθαρές ακτές και παραδοσιακοί οικισμοί, πράγματα που μάλλον είναι εκτός της σφαίρας ενδιαφερόντων των χρυσοκαπιταλιστών.
Η Frontier Pacific Mining Corporation, για την οποία γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο, φιλοδωρήθηκε από το ΥΠεΧωΔΕ με απόφαση προέγκρισης και χωροθέτησης. Τον Οκτώβριο του 2004, ο τότε υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Σαλαγκούδης παρουσίασε με την αρωγή φίλα διακείμενων προς την εταιρία φορέων, το νέο, πρωτοπόρο και φιλικό στο περιβάλλον σχέδιο εξόρυξης χρυσού. Δεσμευόμενος ρητά να μη γίνει η παρουσίαση χωρίς τη συναίνεση των τοπικών φορέων, βουλευτών και τοπικής αυτοδιοίκησης. Παρ’ ότι η θρακική κοινωνία αρνήθηκε να συμμετάσχει, η παράσταση ανέβηκε τελικά στο ΥπΑν με ακροατήριο που ο ίδιος επιλεκτικά προσκάλεσε, περιφρονώντας τις ομόφωνες αποφάσεις νομαρχιών, δήμων, επιμελητηρίων, συλλόγων, οργάνων και φορέων της περιοχής. Ο κ. Σαλαγκούδης δήλωνε λίγο αργότερα, ότι «είναι αρχή του πρωθυπουργού να μην γίνεται κανένα έργο χωρίς συναίνεση της τοπικής κοινωνίας», αλλά επειδή η προτεινόμενη μέθοδος είναι καλή, θα… προσπαθήσει να πείσει την τοπική κοινωνία!
Συνδεδεμένα με την Inmet –που δραστηριοποιείται στην Πέργαμο– τα Χρυσωρυχεία Θράκης, αλλά η σύνδεση αυτή δεν μνημονεύτηκε από την Ελευθεροτυπία στο πρόσφατο δημοσίευμά της για την «βόμβα λίγα χιλιόμετρα από το Αιγαίο». Παρόλο που παλιότερα ο «Ιός» είχε αναφερθεί διεξοδικά στο ζήτημα των χρυσωρυχείων της Θράκης. Οσον αφορά τα όσα γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο για τη στάση ορισμένων τοπικών εφημερίδων, η τοπική κοινωνία γνωρίζει ότι η εταιρία κινεί έναν μηχανισμό πιέσεων και εξαγοράς, με πληρωμένες συκοφαντικές δημοσιεύσεις, με «δωρεές» σε σωματεία και δημιουργία καταλόγων εργαζομένων –ακόμα και υπεργήρων– ενώ ήδη γράψαμε για την… τακτική προσλήψεων που ήδη υλοποιεί η εταιρία (πιθανώς σίγουρη για τη στάση των κυβερνητικών παραγόντων).
Και ολίγα… τεχνικά χαρακτηριστικά που μας έρχονται από την Greenpeace και τον Στέλιο Ψωμά, καθώς και από πληθώρα δημοσιευμάτων, τοπικών ευαίσθητων πολιτών και φορέων.
Πέρα από τη θεαματική αλλοίωση του περιβάλλοντος (χιλιάδες στρέμματα θα εκσκαφτούν ενώ σε έναν τόνο πετρώματος περιέχονται 12 γραμμάρια χρυσού), στο Πέραμα Εβρου πρόκειται να χρησιμοποιηθούν 8.000.000 κυανίου τη στιγμή που 50 χιλιοστά του γραμμαρίου αρκούν για να θανατώσουν έναν άνθρωπο! Στη διαδικασία αυτή χρησιμοποιούνται δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού, προκειμένου να γίνουν οι ειδικές πλύσεις του κυανωμένου χώματος ενώ παραμένουν εκατομμύρια κυβικά λάσπης που περιέχουν ενώσεις του κυανίου και βαρέα μέταλλα. Αυτά θα παραμείνουν για δεκάδες χρόνια στην περιοχή, καθώς ο χρυσός θα οδεύει σε αγορές του εξωτερικού και τα κέρδη στις τσέπες των χρυσοκαπιταλιστών. Την ίδια ώρα, εξήντα κιλά κυανίου την ημέρα θα εξατμίζονται με την μορφή πρωσικού οξέος (υπενθυμίζουμε ότι 50 χιλιοστά του γραμμαρίου σκοτώνουν άνθρωπο), ενώ μικρές ποσότητες κυανιούχων ενώσεων μπορούν να προσβάλλουν περιοχές σε ακτίνα 180 χιλιομέτρων. Κατά συνέπεια, το ξήλωμα της αγροτικής παραγωγής θα επισπευστεί καθώς –εκτός από την κατασπατάληση του νερού– ο μολυσμένος υδροφόρος ορίζοντας θα δίνει νερό ακατάλληλο ακόμη και για πότισμα.
Η βραχεία έκθεση σε κυανιούχες ενώσεις βλάπτει το κεντρικό νευρικό σύστημα, προκαλεί καρδιαγγειακές παθήσεις και σε ακραίες περιπτώσεις επιφέρει κώμα και θάνατο. Η έκθεση σε μικρές δόσεις προκαλεί ερεθισμούς των ματιών, κεφαλαλγίες, ναυτίες και βλάβες του θυρεοειδούς, με πρώτα θύματα –βέβαια– αυτούς που θα πανηγυρίζουν επειδή… ήρθε η ανάπτυξη και βρήκαν δουλειά στα χρυσωρυχεία!… Να σημειωθεί πως στην ρουμανική Baia Mare, μια περιοχή με 150.000 κατοίκους, ο μέσος όρος ζωής είναι 12 χρόνια μικρότερος από αυτόν της χώρας, συνεπεία αντίστοιχων δραστηριοτήτων.
Από τη μια η ευπιστία κι οι ελαστικές αντιστάσεις μιας περιοχής που κάποιοι μετέτρεψαν σε συνώνυμο της τιμωρίας-εξορίας («θα σε στείλω στον Εβρο») και από την άλλη τα πανέξυπνα αρπακτικά. Ικανά να εξαπατήσουν και να κάμψουν όχι μόνο καλοκάγαθους επαρχιώτες, αλλά και τον πιο υποψιασμένο και μαχητικό μεγαλουπολίτη. Συνεπικουρούμενα από αργυρώνητους λακέδες κάθε μορφής και με τα μάτια ν’ αντιφεγγίζουν χρυσάφι, συνδέουν τώρα τους κρίκους μιας αλυσίδας χρυσού που θα τους αποφέρει κέρδη, δένοντας στο άρμα του θανάτου τις ζωές και το μέλλον μιας ολόκληρης περιοχής. Θα τους αφήσουμε;
Θ.Μ.