Από το καλοκαίρι του 2002, ζούμε την ελληνική εκδοχή του «παγκόσμιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Το ελληνικό κράτος, κουρελιάζοντας τους ίδιους του τους νόμους, καταπατώντας βάναυσα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα, επιχειρεί την εξόντωση των πολιτικών κρατούμενων για την υπόθεση της 17Ν. Με στημένα κατηγορητήρια, στηριγμένα σε «ομολογίες» που υπογράφηκαν στην Εντατική, με ειδικούς νόμους και ειδικά δικαστήρια, που θυμίζουν έκτακτα στρατοδικεία, επέβαλε εξοντωτικές ποινές στους συλληφθέντες γι’ αυτή την υπόθεση. Επιπρόσθετα, προχώρησε σε μια προκλητική επίδειξη σκληρής εκδικητικότητας, επιβάλλοντας στους συλληφθέντες και μετέπειτα καταδικασθέντες ένα απάνθρωπο ειδικό καθεστώς κράτησης, που παραβιάζει ακόμα και τον ισχύοντα Σωφρονιστικό Κώδικα: υπόγεια κελιά, υγρά και ανήλιαγα, «γκρίζοι τάφοι» στην κυριολεξία, απομόνωση από κάθε επαφή με τους υπόλοιπους κρατούμενους, από κάθε δραστηριότητα της φυλακής, συνεχής απόρριψη νόμιμων αιτημάτων για άδεια από κρατούμενους που πληρούν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις κ.λπ. κ.λπ., όλ’ αυτά συνιστούν ένα καθεστώς εξόντωσης των πολιτικών κρατούμενων.
Μια ξεχωριστή περίπτωση ανάμεσα στους πολιτικούς κρατούμενους αποτελεί ο Σάββας Ξηρός. Εξι χρόνια μετά τον βαρύ τραυματισμό του, που οδήγησε σε πολλαπλές σωματικές βλάβες και βαρύτατα προβλήματα υγείας, ο Σάββας Ξηρός εξακολουθεί να παραμένει κρατούμενος στις Φυλακές Κορυδαλλού.
Με ακρωτηριασμένο το ένα του χέρι, σχεδόν τυφλός, σχεδόν κουφός, με προβλήματα αναπνευστικά, βάδισης, ισορροπίας, προσανατολισμού, με κρίσεις άσθματος και επεισόδια ασφυξίας, με διαπιστωμένη ελάττωση της αιματικής ροής στον εγκέφαλο και κίνδυνο εγκεφαλικού, με κινδύνους επιβάρυνσης και της ψυχικής του υγείας, λόγω της αισθητηριακής απομόνωσης και της αδυναμίας συμμετοχής σε φυσιολογικές δραστηριότητες, βρίσκεται πλέον σε οριακή κατάσταση. Ο Σάββας Ξηρός είναι αντιμέτωπος με τον κίνδυνο της ολικής τύφλωσης, αφού η ελάχιστη όραση που του έχει απομείνει στο ένα μόνο μάτι κινδυνεύει να χαθεί, λόγω της αδυναμίας ιατρικής παρακολούθησης και έγκαιρης επέμβασης σε περίπτωση κρίσης.
Οι τρεις αιτήσεις που έκανε για αναστολή ή διακοπή της ποινής, για λόγους υγείας απορρίφθηκαν. Οι δύο από αυτές, χωρίς έλεγχο επί της ουσίας, προφανώς για πολιτικούς λόγους και όχι για λόγους υγείας.
Από την πρώτη στιγμή, ο Σάββας Ξηρός υπέστη τη βία της ειδικής μεταχείρισης που επιφυλάσσει το κράτος σε έναν κρατούμενο για υπόθεση «τρομοκρατίας». Πολυτραυματίας, σε κρίσιμη κατάσταση, κρατήθηκε δεμένος σε ένα κρεβάτι της Εντατικής, φρουρούμενος από ενόπλους μέσα και έξω από το θάλαμό του, που επέβλεπαν ακόμη και τα φάρμακά του, χωρίς δικαίωμα επικοινωνίας ούτε με τον πατέρα και τη μητέρα του, ούτε πολύ περισσότερο με δικηγόρο. Σε κατάσταση, λοιπόν, πνευματικής σύγχυσης, παραληρημάτων και παραισθήσεων, αποσωληνώθηκε πρόωρα για να υποβληθεί σε εξαντλητικές ολονύκτιες ανακρίσεις από ιεροεξεταστές (εισαγγελέας Διώτης και ταξίαρχος Σύρος), που όχι μόνο περιφρόνησαν την κατάσταση της υγείας του, αλλά τον υπέβαλαν σε ανάκριση-βασανιστήριο, για να τον εξαναγκάσουν να υπογράψει τις «ομολογίες» που ήθελαν για να προχωρήσουν στην ολοκλήρωση του έργου τους. Αυτό το βασανιστήριο κατέστη δυνατό χάρη στη συναίνεση του διευθυντή της Εντατικής του «Ευαγγελισμού» Χ. Ρούσσου και την εκβιαστική απόσπαση της σιωπής του ιατρικού προσωπικού, που σε άλλη περίπτωση θα εναντιώνονταν απόλυτα σε μια τέτοια διαδικασία (όπως συνέβη, για παράδειγμα στην περίπτωση του Χρ. Ζαχόπουλου).
Φορτωμένος με τις «καταθέσεις» αυτές, που κατασκευάστηκαν σε εκείνες τις ατελείωτες νυκτερινές ανακρίσεις-βασανιστήριο, ο Σάββας Ξηρός καταδικάστηκε σε έξι φορές ισόβια για τη συμμετοχή του στη 17Ν και τη δράση της.
Είναι προφανές, ότι ο Σάββας Ξηρός, με τη σύλληψή του τον Ιούνιο του 2002, έγινε σύμβολο για την τρομοκράτηση των πολλών και τον εκφοβισμό των λίγων, παραμένοντας για τους μηχανισμούς ο κρατούμενος-σύμβολο της κατίσχυσης του κατασταλτικού κράτους πάνω σε κάθε διαδικασία αμφισβήτησης της εξουσίας και του κύρους της.
Για τον ίδιο λόγο παραμένει και σήμερα κρατούμενος, παρά την κατάσταση της υγείας του. Είναι οι ίδιοι λόγοι που επέβαλαν την ανάκριση-βασανιστήριο στην Εντατική, που επιβάλλουν και σήμερα μια κράτηση που για τον συγκεκριμένο πολιτικό κρατούμενο ισοδυναμεί με εξόντωση, με αργό θάνατο. Οι ίδιοι ακριβώς λόγοι επιτρέπουν την ωμή παραβίαση του ισχύοντος Σωφρονιστικού Κώδικα και τη λειτουργία ενός ειδικού καθεστώτος κράτησης των πολιτικών κρατούμενων για την υπόθεση της 17Ν, μιας φυλακής μέσα στη φυλακή. Αυτό το απάνθρωπο ειδικό καθεστώς κράτησης βαραίνει πολλαπλάσια πάνω στον πολυτραυματία Σάββα Ξηρό, που δε μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί (τον περιποιείται ο αδερφός του Βασίλης και είναι οι μόνοι που συγκατοικούν στο ίδιο κελί).
Για κανένα λόγο η φύση των αδικημάτων για τα οποία καταδικάστηκε ο Σάββας Ξηρός μπορεί να δικαιολογεί σήμερα τη συνέχιση της κράτησής του, παρά τον διαπιστωμένο φόβο να χάσει οριστικά την όρασή του και να υποστεί ανεπίστρεπτες βλάβες στη υγεία του.
Καμία ειδική συναισθηματική φόρτιση δεν μπορεί να νομιμοποιήσει τη μετατροπή ενός ανθρώπου σε αναλώσιμο για την εξυπηρέτηση άλλων σκοπών. Ο Σάββας Ξηρός πρέπει να αποφυλακιστεί όσο είναι ακόμη καιρός. Για να σωθεί ό,τι απέμεινε από την όρασή του.
Είναι χρέος μας να δημιουργήσουμε όλες και όλοι μαζί ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης, που θα αναγκάσει την εξουσία να τηρήσει τη δική της νομιμότητα, κάνοντας δεκτή την επόμενη αίτηση αποφυλάκισης που θα υποβάλει.
Ηδη, έχουν συγκεντρωθεί εκατοντάδες υπογραφές πολιτών που ζητούν την άμεση αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού. Ανάμεσά τους περισσότεροι από εκατό γιατροί και νοσηλευτές, δεκάδες δικηγόροι, διανοούμενοι, πανεπιστημιακοί, συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες κ.ά.