♦ Συνένοχοι (1)
Να μην ξεχνάμε, ότι τα σιωνιστικά αεροπλάνα που βομβαρδίζουν και μακελεύουν τον παλαιστινιακό λαό της Γάζας εκπαιδεύτηκαν στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού στην Ελλάδα, μαζί με αεροπλάνα και ραντάρ της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας. Τη σχετική συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας με το σιωνιστικό κράτος υπέγραψε το ΠΑΣΟΚ (το 1996, αν θυμόμαστε καλά) και φυσικά αναβάθμισε η ΝΔ. Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει καμιά συζήτηση σχετικά με το ελάχιστο: την καταγγελία αυτής της στρατιωτικής συμφωνίας (το μείζον θα ήταν η διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με τους σύγχρονους ναζί). Το ΠΑΣΟΚ κάνει το κορόιδο. Αλλωστε, ο σιωνιστής υπουργός Πολέμου Εχούντ Μπάρακ είναι αντιπρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς με πρόεδρο τον Γιωργάκη. Γιατί όμως ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ δε φέρνουν το θέμα στη Βουλή, προκαλώντας τον ίδιο τον Καραμανλή;
♦ Συνένοχοι (2)
Η σχέση των κυρίαρχων ελληνικών πολιτικών δυνάμεων με τους Σιωνιστές, αλλά και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα που τους στηρίζουν (ΗΠΑ και ΕΕ) καθόρισε τη γραμμή των «ίσων αποστάσεων» από την αρχή της ιταμής σιωνιστικής επίθεσης κατά του παλαιστινιακού λαού της Γάζας. Ακόμη και σήμερα, με πάνω από 700 νεκρούς και πάνω από 3.000 τραυματίες, πολλοί από τους οποίους πεθαίνουν καθημερινά, γιατί τα νοσοκομεία δεν έχουν αίμα και εφόδια, Μπακογιάννη και Παπανδρέου εξακολουθούν να ψελλίζουν υποκριτικά λόγια για ειρήνη και σταμάτημα της βίας «απ’ όπου κι αν προέρχεται». Την ίδια γραμμή ακολουθούν και τα ΜΜΕ, κυρίως τα ηλεκτρονικά. Ακούς συνέχεια «οι βομβαρδισμοί του Ισραήλ» και στο καπάκι «οι πύραυλοι της Χαμάς». Ο στόχος τους είναι ένας και μοναδικός. Πρώτο, να συσκοτίσουν την αλήθεια για το πρόβλημα κατοχής που αντιμετωπίζει ο παλαιστινιακός λαός. Να εμφανίσουν τις οργανώσεις της Αντίστασης σαν τσούρμα μανιακών που αρέσκονται να πετούν ρουκέτες σε φιλήσυχους Ισραηλινούς, ενώ η πραγματικότητα είναι πως οι υποτιθέμενοι φιλήσυχοι είναι έποικοι που έχουν εγκατασταθεί με τη βία των όπλων σε παλαιστινιακά εδάφη. Δεύτερο, να δημιουργήσουν στη Δύση κλίμα υπέρ της ειρήνης. Μιας ειρήνης εξίσου άδικης με τον πόλεμο, που θα εξακολουθήσει να επιφυλάσσει για τη Λωρίδα της Γάζας το ρόλο της μεγαλύτερης ανοιχτής φυλακής στον κόσμο.
♦ Πουλημένος (1)
Ποια ήταν η πρώτη δήλωση του Μαχμούντ Αμπάς μόλις το Ισραήλ άρχισε τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς ενάντια στο λαό της Γάζας; Οτι φταίει η Χαμάς, διότι δεν αποδέχτηκε τη συνέχιση της εκεχειρίας και άρχισε να ρίχνει ρουκέτες (ξέχασε, βέβαια, πρώτο ότι οι ρουκέτες είναι πράξη αντίστασης κατά της κατοχής και δεύτερο ότι ρίχτηκαν σε απάντηση στοχευμένων δολοφονικών επιθέσεων των Σιωνιστών που κόστισαν τη ζωή σε στελέχη της Χαμάς). Δυο μέρες αργότερα κι ενώ οι νεκροί είχαν φτάσει τους εκατοντάδες και οι τραυματίες ξεπερνούσαν τη χιλιάδα, το πουλημένο αυτό τομάρι αναγκάστηκε να κάνει γαργάρα τη δήλωσή του και ν’ αρχίσει τις υποκριτικές καταγγελίες. Και ο ίδιος και οι άνθρωποί του, πάντως, δεν παραλείπουν μέσα στις υποκριτικές καταγγελίες τους να σημειώνουν πως μόνη λύση είναι οι ειρηνευτικές συνομιλίες και όχι ο ένοπλος αγώνας. Ας απαντήσουν, όμως, στον παλαιστινιακό λαό τι κατάφεραν τόσα χρόνια με την «ειρηνευτική διαδικασία» τους. Το μόνο που κατάφεραν είναι να αποθρασύνουν τους Σιωνιστές, οι οποίοι έχουν μετατρέψει τη Δυτική Οχθη σ’ ένα ισραηλινό πέλαγος με διάσπαρτες παλαιστινιακές νησίδες, που γίνονται ολοένα και μικρότερες.
♦ Πουλημένος (2)
Οταν ο Αμπάς έχει τέτοια συμπεριφορά απέναντι στο λαό που τον εξέλεξε στη θέση του προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής (πιστεύοντας ότι συνεχίζει την πολιτική του Αραφάτ), δεν είναι ν’ απορεί κανείς για την επαίσχυντη συμπεριφορά του απέναντι στο Free Gaza Movement, τη διεθνή οργάνωση που έθεσε ως στόχο της το σπάσιμο του θαλάσσιου αποκλεισμού της Γάζας και το κατάφερε. Ενοχλημένος από το ίδιο το γεγονός ότι μια μικρή οργάνωση κατάφερε να κάνει αυτό που έπρεπε να κάνει ο ίδιος και οι αραβικές κυβερνήσεις, ενοχλημένος από τη θετική ανταπόκριση που είχαν σε όλο τον αραβικό κόσμο οι ενέργειες αυτής της οργάνωσης, με το συμβολικό τους χαρακτήρα, κατέφυγε στο όπλο όλων των προσκυνημένων: τη συκοφαντία. Σε συνέντευξή του σε αραβική εφημερίδα (αρχές Δεκέμβρη) υποστήριξε ότι οι ενέργειες του Free Gaza Movement δεν έχουν καμιά σημασία, διότι γίνονται σε συνεργασία με το Ισραήλ, που ελέγχει τα πλοία και τα διαβατήρια όσων επιβαίνουν σ’ αυτά και δίνει την έγκρισή του.
Αυτό, βέβαια, ήταν ένα ενσυνείδητο ψέμα. Το Free Gaza Movement, που έχει διακηρύξει ότι δεν πρόσκειται σε καμιά παλαιστινιακή παράταξη, ούτε αναμιγνύεται στα εσωτερικά παλαιστινιακά ζητήματα, τον διέψευσε. Ομως, την καλύτερη διάψευση του πουλημένου Μαχμούντ Αμπάς την έκαναν οι ίδιοι οι φίλοι του οι Σιωνιστές, που τα χαράματα της 30ής Δεκέμβρη διεμβόλισαν το Dignity, το σκάφος του Free Gaza Movement, που ξαναδοκίμαζε να σπάσει τον αποκλεισμό, και από τύχη δεν το έστειλαν στο βυθό μαζί με τους 16 επιβάτες του.
♦ Προς τι η απογοήτευση;
Απογοητευμένοι δηλώνουν οι ανά τον κόσμο οπαδοί και εραστές του Ομπάμα, διότι ο εκλεκτός τους προτίμησε να πάει για διακοπές στη Χαβάη και να μην κάνει ούτε μια προσεκτική δήλωση κατά της σιωνιστικής θηριωδίας στη Γάζα. Προς τι όμως η απογοήτευση; Θα άλλαζε μήπως ο Ομπάμα την κυρίαρχη αμερικάνικη πολιτική; Προσωπικό είναι το θέμα; Ο σιωνιστής πρωθυπουργός Εχούντ Ολμερτ δήλωσε ότι ο Μπους κατ’ επανάληψη τον ενθάρρυνε να επιτεθεί στη Γάζα και ασφαλώς ο Ομπάμα ήταν ενήμερος γι’ αυτό, αφού είναι πολύ πιθανό να κληθεί να διαχειριστεί και ο ίδιος τον πόλεμο κι αν όχι τον πόλεμο, σίγουρα την κατάσταση που θα διαμορφωθεί μετά.
Μήπως, όμως, προσωπικά ο Ομπάμα αιφνιδιάστηκε και βρέθηκε προ τετελεσμένων; Μήπως θα ήθελε άλλη πολιτική; Δεν είναι αυτός που προεκλογικά προσκύνησε το πανίσχυρο Παγκόσμιο Εβραϊκό Συμβούλιο, τον ηγετικό πυρήνα του Σιωνισμού; Μήπως δεν επισκέφτηκε το Ισραήλ και δεν έκανε την προκλητική δήλωση ότι η Ιερουσαλήμ είναι μία και αδιαίρετη και ανήκει στο Ισραήλ; Μήπως δεν πραγματοποίησε προκλητική επίσκεψη στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη φορώντας μπλουζάκι που έγραφε «I love Sderot» (το Σντερότ είναι ο πλησιέστερος στη Γάζα σιωνιστικός εποικισμός); Και μετά την εκλογή του, δεν τοποθέτησε την εκλεκτή του σιωνιστικού λόμπι Χίλαρι Κλίντον στο υπουγείο Εξωτερικών και στην πανίσχυρη θέση του προσωπάρχη του Λευκού Οίκου τον φανατικό σιωνιστή Ιμάνουελ Ισραελ Ραμ, γιο στελέχους της τρομοκρατικής σιωνιστικής οργάνωσης Ιργκούν, που δολοφονούσε Παλαιστίνιους, ο οποίος το 1991 δεν δίστασε, αν και αμερικανός πολίτης, να καταταγεί στον ισραηλινό στρατό και να υπηρετήσει στο Λίβανο, στη διάρκεια του πρώτου πολέμου του Κόλπου;
Πολλοί συμπεριφέρονται ως κοινοί απατεώνες και δηλώνουν απογοητευμένοι από τον Ομπάμα για να ξεφύγουν από τα δύσκολα. Αλλοι έπεσαν απλώς θύματα της προπαγάνδας και τώρα παίρνουν το πρώτο τους μάθημα.
♦ Κουΐσλιγκ
Εχει και η Παλαιστίνη τους Κουΐσλιγκ της, τους ανθρώπους που άλλαξαν στρατόπεδο και υπηρετούν τον κατακτητή. Ενας απ’ αυτούς είναι ο πρεσβευτής του Ισραήλ στην Αθήνα. Ο Αλί Γιαχία είναι Παλαιστίνιος, αλλά διάλεξε να υπηρετήσει το σιωνιστικό έκτρωμα. Είναι ο άνθρωπος που υπερασπίζεται καθημερινά τη γενοκτονία των συμπατριωτών του. Χρειάζεται να γράψουμε τίποτ’ άλλο;
♦ Χωρίς σχόλια
«Η λαϊκή εξέγερση δεν θα σπάσει ούτε ένα τζάμι».
Αλέκα Παπαρήγα (Βουλή, 21.12.08)
«Μια επανάσταση είναι ασφαλώς το αυθεντικότερο πράγμα που υπάρχει. Είναι μια πράξη με την οποία ένα μέρος του πληθυσμού επιβάλλει τη θέλησή του στο άλλο με τα όπλα, τις λόγχες και τα κανόνια, δηλαδή με τα πιο αυταρχικά μέσα που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς».
Φρίντριχ Ενγκελς
«Ο Κάουτσκι παίρνει από το μαρξισμό ό,τι είναι αποδεχτό για τους φιλελεύθερους, για την αστική τάξη (κριτική του μεσαίωνα, προοδευτικός ιστορικός ρόλος του καπιταλισμού γενικά και της κεφαλαιοκρατικής δημοκρατίας ιδιαίτερα) και πετάει, αποσιωπά, συγκαλύπτει ό,τι από το μαρξισμό δεν είναι αποδεχτό για την αστική τάξη (επαναστατική βία του προλεταριάτου ενάντια στην αστική τάξη για την εκμηδένισή της). Να γιατί ο Κάουτσκι καταντά αναπόφευχτα, λόγω της αντικειμενικής στάσης του, όποια κι αν είναι η υποκειμενική του πεποίθηση, λακές της αστικής τάξης».
Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν
♦ Χωρίς ντροπή
Κάποιοι έβαλαν φωτιά στο αυτοκίνητο του Μελίστα στην Αχαΐα και βρήκαν απέναντί τους τον εκεί βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Τσούκαλη, που έκανε την εξής εκπληκτική δήλωση: «Αλίμονο αν ύστερα από 23 χρόνια, μετά το τραγικό συμβάν της δολοφονίας Καλτεζά, φτάνουμε σε επίπεδα αυτοδικίας. Θεωρώ ότι η ελληνική κοινωνία και οι Ελληνες πολίτες είναι αρκετά ώριμοι ούτως ώστε να αποδέχονται τις εξελίξεις έτσι ακριβώς όπως τις διαμορφώνει η Δικαιοσύνη. Περιμένουμε το πόρισμα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας ώστε να υπάρξει πιο συγκεκριμένη και υπεύθυνη τοποθέτηση».
Μάλιστα! Πρέπει να αποδεχόμαστε ακόμα και την ατιμωρησία των δολοφόνων. Πρέπει να αποδεχόμαστε τις προφυλακίσεις, τις δίκες, τις καταδίκες και τις φυλακίσεις αγωνιστών. Πρέπει να αποδεχόμαστε ό,τι αποφασίζει η Δικαιοσύνη, αυτός ο κορυφαίος θύλακας της κρατικής καταστολής, που λειτουργεί σαν το σιδερένιο χέρι της εξουσίας του κεφάλαιου! Ευχαριστούμε, κύριοι, αλλά δεν θα πάρουμε…
♦ Για έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο
«Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δε φτάνει μια κυβέρνηση διαφορετική. Το μήνυμα που παίρνουμε από την κοινωνική εξέγερση είναι ότι χρειάζεται σύστημα διαφορετικό, όπου και ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων δε θα παίζει το ρόλο που παίζει σήμερα». Αλ. Αλαβάνος, 17.12.08.
Τι θέλει να πει ο ποιητής; Απλούστατα, ότι ο καπιταλισμός είναι το καλύτερο σύστημα και δεν πρέπει με τίποτα να τον καταργήσουμε. Απλώς να τον τροποποιήσουμε… επί το ανθρωπινότερο. Να έχουμε, βρε αδερφέ, βιομήχανους και εργάτες, να έχουμε εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά να μην παίζει ο ΣΕΒ το ρόλο που παίζει σήμερα. Τι ακριβώς ρόλο θα παίζει; Θα τον βρού-με κι αυτό, φτάνει να έχουμε… κυβέρνηση της Αριστεράς.
♦ Τρικυμία οπορτουνιστών
Και ξαφνικά, την προπαραμονή των Χριστουγέννων, δηλαδή τη μέρα που υπό κανονικές συνθήκες οι πανεπιστημιακές σχολές θα έκλειναν, η ΠΚΣ/ΚΝΕ θυμήθηκε να ζητήσει σύγκληση ΔΣ φοιτητικών συλλόγων σε Πολυτεχνείο και ΑΣΟΕΕ, για να τοποθετηθούν, λέει, όλες οι παρατάξεις απέναντι στο φαινόμενο των καταλήψεων των σχολών από εξωφοιτητικά στοιχεία. Στη συνέχεια, κατήγγειλε όλες τις άλλες παρατάξεις και κυρίως την ΕΑΑΚ, ότι περιφρονούν τη θέληση των φοιτητών με την άρνησή τους να προσέλθουν στα ΔΣ και τη δήλωσή τους ότι σε περιόδους καταλήψεων δεν λειτουργούν τα ΔΣ, αλλά οι γενικές συνελεύσεις και οι επιτροπές κατάληψης.
Πολύ καλά, βέβαια, τους απάντησαν όσοι τους απάντησαν έτσι, όμως οι Κνιτοπουκουσίτες πρέπει να βάλουν λίγο το κεφάλι τους κάτω από κρύο νερό για να συνέλθουν από τη ζάλη. Μιλούν για όργανα και διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος αυτοί που την πρώτη εβδομάδα μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη και ενώ η νεολαία βρισκόταν στους δρόμους, έσπευδαν να επιβάλλουν «λοκ-άουτ» σε σχολές, για να μη γίνουν συνελεύσεις, που θα αποφάσιζαν καταλήψεις, και προσπαθούσαν να κρατήσουν το «λοκ-άουτ» (δεν το κατάφεραν χάρη στην αντίδραση των αγωνιστών φοιτητών) με «Επιτροπές Αγώνα» που οι ίδιοι διόριζαν, χωρίς κανένας φοιτητής να τις έχει εκλέξει.
♦ Τι ‘χα πάντα…
«Οι προβοκάτσιες κατά του εργατικού-λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος συνεχίζονται. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία των λαϊκών στρωμάτων πρέπει να επαγρυπνούν», δήλωσε ο γίγαντας Μάκης Μαΐλης, σπόκμαν του Περισσού, μετά την επίθεση με καλάζνικοφ κατά κλούβας των ΜΑΤ. Τι ‘χες Γιάννη, τι ‘χα πάντα. Να μας εξηγήσουν, όμως, με καναδυό επιχειρήματα που να στέκονται γιατί αυτή η επίθεση είναι προβοκάτσια. Οχι με τις γνωστές μπούρδες ότι «δίνει λαβή για ενίσχυση της καταστολής». Γιατί θα ρωτήσουμε τι έκαναν αυτοί ενάντια στην κρατική καταστολή, πέρα από φραστικές διαμαρτυρίες. Εδώ ο γιος στελέχους τους και μέλος της νεολαίας τους έφαγε μια σφαίρα στα καλά καθούμενα κι είναι ευτύχημα που δεν τον πήρε κάπου αλλού κι ευτυχώς ζει το παιδί, κι αντί να αναποδογυρίσουν τη χώρα περιορίστηκαν σε πικετοφορία στο Περιστέρι.
♦ Σαν τους ταγματασφαλίτες
Εγραψε ο Ν. Μπογιόπουλος στο «Ριζοσπάστη» (23.12.08): «Να που με αφορμή τους κουκουλοφόρους, “εκλεκτοί” εκπρόσωποι της αστικής τάξης, όπως ο κ. Καρατζαφέρης του ΛΑΟΣ, θυμήθηκαν ακόμα και τα “ιδιώνυμα” (!) όπως και την εγκατάσταση εισαγγελέων εντός των ΑΕΙ (!) για την ατάκα κι επιτόπου κατάλυση του πανεπιστημιακού ασύλου. Μια ακόμα “προσφορά” των “λαϊκών αγωνιστών” με τις κουκούλες…».
Ακολουθώντας την… τετράγωνη λογική αυτού του γίγαντα της πολιτικής σκέψης, μπορούμε να πούμε: για το ορίτζιναλ ιδιώνυμο (το εφάρμοσε ο Βενιζέλος κατά των κομμουνιστών) έφταιγε το ΚΚΕ που διακήρυσσε τους επαναστατικούς σκοπούς του. Για τις σφαγές των ναζί κατακτητών έφταιγε η ένοπλη αντιστασιακή δράση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Για τα έκτακτα στρατοδικεία και τις εκτελέσεις αγωνιστών έφταιγε το ΚΚΕ που ξεκίνησε τον ένοπλο αγώνα το 1946. Επίσης, για το μακελειό της Γάζας φταίει η Παλαιστινιακή Αντίσταση που πετάει ρουκέτες και δεν ακούει τον φιλειρηνιστή Αμπάς που αποκηρύσσει κάθε μορφή ένοπλου αγώνα. Για τη δράση των παραστρατιωτικών ταγμάτων θανάτου στην Κολομβία φταίνε οι FARC που κάνουν αντάρτικο. Και πάει λέγοντας.
Μέσα στο μένος του ο αρθρογράφος του Περισσού δεν συνειδητοποίησε καν ότι μιλά με τυπικά ταγματασφαλίτικη γλώσσα. Γιατί οι ταγματασφαλίτες ήταν αυτοί που ζητούσαν από τον ελληνικό λαό να απομονώσει το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, υποστηρτίζοντας ότι η δράση του προκαλούσε τους κατακτητές που προχωρούσαν σε αντίποινα.
♦ «Ξεχνούν» την κατοχή
Καλά το σιωνιστικό κράτος, κάτι πρέπει να πει για να δικαιολογήσει τις θηριωδίες του. Ομως, όλοι οι άλλοι, οι φιλάνθρωποι, οι φιλειρηνιστές, ακόμη και κάποιοι καλοπροαίρετοι άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο, γιατί περιορίζονται μόνο να υπενθυμίζουν τη δυσαναλογία ανάμεσα στις ρουκέτες της Παλαιστινιακής Αντίστασης και τη δολοφονική πολεμική μηχανή του Ισραήλ;
Ασφαλώς υπάρχει δυσαναλογία, αφού οι παλαιστινιακές αυτοσχέδιες ρουκέτες έχουν –μέχρι σήμερα– περισσότερο συμβολική σημασία, όμως δεν είναι αυτό το κύριο ζήτημα. Το κύριο ζήτημα είναι η σχέση ανάμεσα στην κατοχή και την αντίσταση, που δεν πρέπει να την παραβλέπουμε. Ακόμα και αν η Παλαιστινιακή Αντίσταση διέθετε αποτελεσματικά όπλα μεγάλου βεληνεκούς και στόχευσης, θα ήταν απόλυτα δικαιολογημένη η χρήση τους. Πού πέφτουν οι ρουκέτες; Πέφτουν μήπως σε ισραηλινό έδαφος; Οχι, πέφτουν σε κατακτημένα παλαιστινιακά εδάφη. Οχι του 1948, αλλά του 1967. Εδάφη που χαρακτηρίζονται κατακτημένα ακόμη και με ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Το πραγματικό ερώτημα, λοιπόν, είναι: έχει ή όχι το δικαίωμα στην ένοπλη αντίσταση ένας λαός που έχει εκδιωχτεί από τη γη του, η οποία τελεί υπό κατοχή; Εμείς εδώ στην Ελλάδα γνωρίζουμε από κατοχή, γνωρίζουμε και από αντίσταση. Γι’ αυτό και πρέπει να βάλλουμε στην άκρη και τους κουτοπόνηρους και τους καλοπροαίρετους αλλά ανενημέρωτους, επαναφέροντας το ζήτημα στη σωστή του βάση: κατοχή και αντίσταση.
♦ Το σύμβολό τους
Αυτό ήταν το σύμβολο της αστικής βιτρίνας, πίσω από την οποία θέλησαν να κρύψουν τη φτώχεια, τη δυστυχία, την αλλοτρίωση, τη μοναξιά: ένα χριστογενιάτικο δέντρο με ασφαλίτες και ΜΑΤάδες να το φυλάνε. Αυτοί ήταν τα στολίδια του. Ηταν το δέντρο της κρατικής καταστολής και όχι σύμβολο ενός λαού που γιορτάζει. Οι εξεγερμένοι νεολαίοι το ‘καψαν μια φορά, δεν τα κατάφεραν τη δεύτερη. Φοιτητές υποκριτικών και μουσικών σχολών το «στόλισαν» με σκουπίδια, σάπια κρέατα και γουρουνοκεφαλές και δε βρέθηκε ένας περαστικός να στραφεί εναντίον τους. Οι ίδιοι κατάφεραν να συντρίψουν και την υποκριτική μόστρα της καλλιτεχνικής ζωής, διακόπτοντας παραστάσεις (Μέγαρο Μουσικής, Εθνικό, Παλλάς) και στέλνοντας ένα παρήγορο μήνυμα σε όλους. Οι πραγματικοί εκπρόσωποι μιας τέχνης που θέλει να υπηρετήσει το λαό ήταν αυτοί και όχι οι διάφοροι «δήθεν» με τις ηχηρές δηλώσεις και τα παχυλότατα πορτοφόλια. Και το καλύτερο σύνθημα που ακού-στηκε αυτές τις μέρες και επιδοκιμάστηκε πλατιά ήταν το εξής:«Αφήσατε τα δάση να καίγονται για πλάκα και τώρα φυλάτε το δέντρο του μαλάκα».