Στις 11 Οκτώβρη του 2007 εκχωρήθηκαν από τους Κ. Καραμανλή και Α. Κοντό οι αρμοδιότητες στον υφυπουργό Κ. Κιλτίδη και μεταξύ αυτών ήταν και η εποπτεία της Γενικής Δι-εύθυνσης Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος (ΓΔΑΠΔΦΠ). Ο νεόκοπος και άκρως φιλόδοξος υφυπουργός το πρώτο διάστημα καλλιέργησε φιλικό κλίμα προς τους δασολόγους των κεντρικών υπηρεσιών της ΓΔΑΠΔΦΠ, γιατί ήθελε να μάθει μερικά στοιχειώδη πράγματα για τα δάση, προκειμένου να παρουσιάζεται στη συνέχεια σαν ειδικός και να παραδίνει ακόμη και μαθήματα σε δασολόγους που έχουν πλούσια και πολύχρονη πείρα και βάσεις στην επιστήμη της δασολογίας.
Από την πρώτη στιγμή της τοποθέτησης στο συγκεκριμένο πόστο και με τις συγκεκριμένες αρμοδιότητες του Κ. ΚΙλτίδη, που ανήκει στο περιβάλλον της γνωστής πολιτικής οικογένειας που έχει συγκεκριμένη θέση και στάση ως προς το δασικό πλούτο της χώρας, επισημάναμε τους κινδύνους που διαγράφονται τόσο για τους δασολόγους όσο και το δασικό πλούτο. Τονίσαμε στους δασολόγους, ότι δεν πρέπει να παγιδευτούν από την επίθεση φιλίας του Κ. Κιλτίδη, γιατί μ’ αυτή προσπαθεί να τους προσεγγίσει, ώστε να ντυθεί με τη λεοντή του υπερασπιστή του δασικού πλούτου και του βαθύ γνώστη της δασικής νομοθεσίας. Δεν πέσαμε έξω στις εκτιμήσεις μας.
Οπως είναι πλέον παγκοίνως γνωστό, ο Κ. Κιλτίδης την 1η Απρίλη του 2008 υπέγραψε τη γνωμοδότηση 161/2008 του Ε’ Τμήματος του Νομικού Συμβούλιου του Κράτους (ΝΣΚ), με την οποία το διάσημο πλέον δάσος της Ουρανούπολης Χαλκιδικής, 9.000 περίπου στρεμμάτων, χαρακτηριζόταν ως δασική έκταση. Αυτής της γνωμοδότησης είχαν προηγηθεί δύο προσωπικές γνώμες (μία τον Απρίλη και μία στις 18 Μάη του 2007) του περιβόητου Νομικού Συμβούλου Χρ. Μπότσιου, με τις οποίες έγινε το συμβόλαιο μεταβίβασης αυτού του δάσους στους Βατοπεδινούς και ο τελικός χαρακτηρισμός της συγκεκριμένης έκτασης ως κληροτεμάχιο άρτιο και οικοδομήσιμο. Επειδή για τις γνώμες αυτές είχαν εκφράσει την αντίθεσή τους η Διεύθυνση Δασών Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, τον Ιούλη του 2007, και η Διεύθυνση Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος (που είναι από τις Διευθύνσεις με βαρύνουσα σημασία στο υπουργείο), το Νοέμβρη του 2007, οι Κ. Κιλτίδης και Α. Κοντός αποφάσισαν να βάλουν μπροστά, ως «λαγό», την προϊσταμένη της Διεύ-θυνσης Πολιτικής Γης Στ. Μαντέλη, η οποία υπέβαλε το Δεκέμβρη του 2007 ερώτημα στο ΝΣΚ για το χαρακτήρα του δάσους της Ουρανούπολης. Ετσι, το Ε’ Τμήμα του ΝΣΚ έβγαλε καθ’ υπαγόρευση την 161 γνωμοδότηση, όπως βγαίνουν σχεδόν όλες οι γνωμοδοτήσεις.
Οι κινήσεις αυτές των Κ. Κιλτίδη και Κ. Σκιαδά (γενικός γραμματέας του υπουργείου) ήταν σε πλήρη γνώση και συμφωνία του Α. Κοντού και υπαγορεύονταν από την υποχρέωση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Γεωργίας να νομιμοποιήσει τη μεταβίβαση του δάσους της Ουρανούπολης στους Βατοπεδινούς. Οσο πλησιάζαμε στην έναρξη των εργασιών της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής και σε συνδυασμό με το φούντωμα της δημοσιότητας, ο Κ.Κιλτίδης άρχισε να ανακαλύπτει άλλο ρόλο των γνωμοδοτήσεων του ΝΣΚ, που γίνονταν δεκτές από τους υπουργούς.
Βγαίνουν οι γνωμοδοτήσεις για να λύνονται επιστημονικά ζητήματα στη δασολογία;
Οι υπουργοί δεν είναι υποχρεωμένοι να υπογράψουν τις γνωμοδοτήσεις, είτε τμημάτων είτε της ολομέλειας του ΝΣΚ. Οταν όμως τις υπογράφουν, αυτές γίνονται δημόσια έγγραφα και η εφαρμογή τους είναι υποχρεωτική. Αυτό αναφέρεται ρητά στην παρ. 4 του άρθρου 7 του νόμου 3086/2002: «Οι γνωμοδοτήσεις δεν δημιουργούν δικαίωμα υπέρ οποιουδήποτε τρίτου, πριν από την αποδοχή τους με επισημειωματική πράξη από τον Πρόεδρο της Βουλής, τον αρμόδιο Υπουργό… Μετά την αποδοχή τους οι γνωμοδοτήσεις αποτελούν πράξεις, που είναι υποχρεωτικές για τη Διοί-κηση».
Από την 1η Απρίλη του 2008 που η γνωμοδότηση 161/2008 έγινε αποδεκτή από τον Κ.Κιλτίδη, αυτή κατέστη διοικητική πράξη και από τη στιγμή που θα κοινοποιούνταν στη Διεύθυνση Δασών Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας οι δασολόγοι του Δασαρχείου Αρναίας και της Διεύθυνσης Δασών Χαλκιδικής ήταν υποχρεωμένοι να την κάνουν δεκτή. Πράγματι, στις 13 Ιούνη του 2008, η Στ. Μαντέλη, σε συνεννόηση με τους Κ. Σκιαδά και Κ. Κιλτίδη, έστειλε τη γνωμοδότηση, υπενθύμισε το αυτονόητο, ότι είναι υποχρεωτική η εφαρμογή της (πρακτικά αυτό σήμαινε να δοθεί στους Βατοπεδινούς έγγραφο ότι είναι δασική έκταση) και ότι δεν χρειάζεται να γίνει πράξη χαρακτηρισμού. Λέμε «σε συνεννόηση», γιατί οι Κ. Κιλτίδης, Κ.Σκιαδάς, Στ. Μαντέλη και Σ. Σαγρής (γενικός διευθυντής Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος) έκαναν συχνές συσκέψεις για το δάσος της Ουρανούπολης, συνήθως στα γραφεία του Κ. Κιλτίδη, που είναι στον Ε’ όροφο του κεντρικού κτιρίου του υπουργείου στην πλατεία Βάθη. Σ’ αυτές έπαιρναν μέρος και διάφοροι υπηρεσιακοί παράγοντες. Λέμε σε «συνεννόηση», επίσης, γιατί ο Α. Κοντός είναι πολύ συγκεντρωτικός και θέλει να έχει άμεση γνώση για όλα τα συζητούμενα ζητήματα, ανεξάρτητα εάν έπαιρνε μέρος στις συσκέψεις ή αν τα συζητούμενα ζητήματα ανήκαν στις αρμοδιότητές του. Ο Κ. Κιλτίδης μπορεί να βρίσκεται σε αντιπαλότητα με τον Α. Κοντό (φαινόμενο συνηθισμένο στα αστικά πολιτικά κόμματα, στα οποία υπάρχουν διάφορες φράξιες και ο ένας εποφθαλμιά τη θέση του άλλου), αλλά δεν είναι αυτός ο κύριος λόγος για τον οποίο επινόησε τη θεωρία ότι με τις γνωμοδοτήσεις λύνονται και ζητήματα επιστημονικά και ότι δεν είναι υποχρεωτική η εφαρμογή τους.
Την επινόησε γιατί δεν θέλει να πάρει την υπογραφή του από την κακόφημη γνωμοδότηση. Γιατί με την αποδοχή της γνωμοδότησης νομιμοποίησε εκ των υστέρων τον αποχαρακτηρισμό του δάσους της Ουρανούπολης και τη μετατροπή του σε κληροτεμάχιο άρτιο και οικοδομήσιμο. Δεν ρισκάρει την περιπέτεια της πράξης χαρακτηρισμού, που μπορεί να αποβεί μοιραία γι’ αυτόν, αφού είναι φοβερά δύσκολο να βρει δασάρχη και προϊστάμενο Διεύθυνσης Δασών που θα χαρακτηρίσει μια έκταση ως δασική, όταν η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, καλύπτει το 100% της. Επικαλείται την πράξη χαρακτηρισμού μόνο και μόνο για να αποκρούει τις αιτιάσεις των ανθρώπων που υπερασπίζονται το δασικό πλούτο της χώρας και τον κατηγορούν ότι τον απεμπολεί προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Επινόησε, τέλος, τη θεωρία των γνωμοδοτήσεων για λύση επιστημονικών θεμάτων της δασολογικής επιστήμης, γιατί συνάντησε την αντίθεση των υπηρεσιακών παραγόντων της Διεύθυνσης Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος (αναφερόμαστε σε έγγραφο με το οποίο η Διεύθυνση αυτή επέμενε ότι είναι δάσος) και γιατί θέλει να γενικεύσει την τακτική αυτών των γνωμοδοτήσεων από το ΝΣΚ, προκειμένου να παρακάμπτει την αντίθεση των υπηρεσιακών παραγόντων σε άλλες πολύ σοβαρές περιπτώσεις αποχαρακτηρισμού δασών (π.χ. για να κατασκευαστούν γήπεδα γκολφ, όπως στον Εξαρχο του Δήμου Αταλάντης).