Την ώρα που η Ανανεωτική Τάση του ΣΥΝ αποφάσιζε να μην ψηφίσει στο έκτακτο συνέδριο το σχέδιο προγράμματος που ο ΣΥΝ θα εισηγηθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, στη φυλλάδα του Χατζηνικολάου δημοσιευόταν συνέντευξη του Φ. Κουβέλη, ο οποίος έκανε ένα βήμα παραπέρα, εγκαταλείποντας τη θέση «δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για μια συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ» και μιλώντας ευθέως για ψήφο εμπιστοσύνης ή έστω ψήφο ανοχής στο ΠΑΣΟΚ, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας στις επόμενες εκλογές, αν το ΠΑΣΟΚ αναλάβει συγκεκριμένες δεσμεύσεις έναντι της κοινωνίας!
Στο τελευταίο, βέβαια, ουδείς δίνει σημασία. Οι «δεσμεύσεις» δεν είναι παρά το φύλλο συκής που προσπαθεί να κρύψει την πρόταση για ψήφο εμπιστοσύνης ή ψήφο ανοχής προς το ΠΑΣΟΚ, που απ’ όσο μπορούμε να θυμηθούμε είναι η πρώτη φορά που εκφέρεται ανοιχτά από τη συγκεκριμένη φατρία του ΣΥΝ. Η πλάκα είναι πως εκεί που όλοι περίμεναν η πλειοψηφία να σηκώσει το γάντι, ακούσαμε τον εκπρόσωπο Τύπου του ΣΥΝ και «κολλητό» του Τσίπρα, Α. Καρίτζη να προσπαθεί να ρίξει τους τόνους και να κάνει μια γελοία δήλωση, σύμφωνα με την οποία «ο Φ. Κουβέλης απλώς αναφέρει διαπιστωτικά ότι σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας μετά τις εκλογές οι πολιτικές δυνάμεις διαβουλεύονται και μ’ αυτήν την έννοια αναφέρει ενδεχόμενα». Μας δουλεύεις, ρε Καρίτζη; Και τι είσαι εσύ, η χαρτορίχτρα που ερμηνεύει τους χρησμούς του Κουβέλη; Πόσο πιο καθαρά να το πει ο άνθρωπος; Στο κάτω-κάτω, τώρα απλά συγκεκριμενοποίησε αυτό που φωνάζει εδώ και καιρό, ότι «η Αριστερά δεν μπορεί να δηλώνει αδιάφορη για το περιεχόμενο της διακυβέρνησης της χώρας». Οι άνθρωποι θέλουν να κυβερνήσουν, δεν γουστάρουν να είναι πάντα στην αντιπολίτευση. Και επειδή ξέρουν τα «κιλά» τους, ζητούν το ανάλογο μερίδιο και όχι «τον ουρανό με τ’ άστρα».
Η προσπάθεια της πλειοψηφίας να ρίξει τους τόνους είναι ευεξήγητη. Η αιτία ακούει στο όνομα γκάλοπ. Την εποχή που τα γκάλοπ έδιναν ακόμα και 18% στον ΣΥΡΙΖΑ, Τσίπρας, Αλαβάνος και συντροφία έπλεαν σε πελάγη αλαζονείας, καλούσαν τους Πασόκους να εγκαταλείψουν το ΠΑΣΟΚ και να δημιουργήσουν τη «σοσιαλιστική συνιστώσα» του ΣΥΡΙΖΑ και μιλούσαν για «κυβέρνηση της Αριστεράς με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ». Τώρα, προσγειωμένοι στο 7 και κάτι (ακόμα και σε γκάλοπ-παραγγελία της «Αυγής» το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ είναι 7,3%, ενώ άλλα γκάλοπ τον εμφανίζουν σταθερά στην τέταρτη θέση, πίσω από τον Περισσό) πώς να το παίξουν μάγκες σε εκείνους που προτείνουν μια ρεαλιστική πρόταση εξουσίας; Ποια είναι η πρόταση της πλειοψηφίας; Μόνιμα στην αντιπολίτευση και με το όραμα του τρίτου κόμματος να καταρρέει;
Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα του ΣΥΝ. Θέλει να είναι και δύναμη ρεφορμισμού και κόμμα εξουσίας. Αυτό, όμως, δε γίνεται. Ειδικά όταν πλησιάζουν εκλογές και έχεις συνηθίσει το πολιτικό σου ακροατήριο με προτάσεις εξουσίας. Οσοι σε ψήφιζαν στα γκάλοπ, θέλοντας μέσω εσού να στείλουν μήνυμα στο ΠΑΣΟΚ, να το σύρουν σε πιο φιλολαϊκές θέσεις (αυτή είναι η αυταπάτη τους) σε εγκαταλείπουν τώρα, αφού το ΠΑΣΟΚ προσφέρει ρεαλιστική προοπτική εξουσίας και φουντώνει τις αυταπάτες τους.
Η πλειοψηφία του ΣΥΝ δεν έχει σκοπό ν’ αλλάξει την κατεύθυνσή της. Η μειοψηφία, όμως, είναι έτοιμη στην πρώτη ευκαιρία να σαλτάρει στο σκάφος του ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό και ο καυγάς πια γίνεται για το μοίρασμα των εδρών. Αυτό είναι το αντικείμενο του έκτακτου συνέδριου. Ολα τα υπόλοιπα είναι απλώς πολιτικά και ιδεολογικά μπαζώματα.
