Ο χαρακτηρισμός του τίτλου ταιριάζει γάντι στους Πασόκους. Σε όλο το στελεχιακό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ. Η νομή της εξουσίας, έστω και με τους νέους όρους του γιωργοπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, τους ενώνει, γι’ αυτό και δεν ακούγεται ίχνος κριτικού λόγου από τη μεριά τους. Ακόμα και τα συνδικαλιστικά στελέχη, που είναι αναγκασμένα να κηρύσσουν σκόρπιες 24ωρες απεργίες, καθαρά εκτονωτικού χαρακτήρα, αποφεύγουν κάθε κριτική προς την κυβέρνηση και καταγγέλλουν γενικόλογα τις «αγορές», τους «κερδοσκόπους», την «έλλειψη κοινοτικής αλληλεγγύης» κ.λπ., ενώ το βαρύτερο που ακούγεται για την κυβέρνηση είναι ότι… υποχωρεί στις πιέσεις. Το 1985, μετά από μέτρα που μοιάζουν με «χάδια» μπροστά στα τωρινά, το συνδικαλιστικό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ κόπηκε στα δύο και χρειάστηκε να γίνει πραξικόπημα στη ΓΣΕΕ για να διατηρήσουν τον έλεγχο οι φιλοκυβερνητικοί. Σήμερα, όχι μόνο παραμένουν ενωμένοι, αλλά υποδέχτηκαν με θυελλώδη χειροκροτήματα και συνθήματα επιδοκιμασίας τον Παπανδρέου στο συνέδριο της ΓΣΕΕ.
Το δυναμικό των «υπουργήσιμων», που είναι ασφαλώς δυσαρεστημένο λόγω της εκτόπισής του από άγνωστους του στενού παπανδρεϊκού περιβάλλοντος, είτε σιωπούν περιμένοντας τη σειρά τους είτε ασκούν ανούσια κριτική σε διαχειριστικά θέματα, όπως π.χ. η Βάσω Παπανδρέου που κριτικάρει την κυβέρνηση γιατί δεν πήρε τα μέτρα από τον Οκτώβρη!
Οσο για τους βουλευτές, δείχνουν μια εκπληκτική συσπείρωση γύρω από την κυβέρνηση. Είναι χαρακτηριστικά τα θυελλώδη χειροκροτήματα με τα οποία υποδέχονται τον Παπανδρέου σε κάθε δημόσια εμφάνισή του. Ακόμη και όταν ανακοινώνει τα «πακέτα» των αντιλαϊκών-αντεργατικών μέτρων. Πριν μερικές μέρες, η «Ελευθεροτυπία» δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ, στο οποίο εφτά βουλευτές του ΠΑΣΟΚ περιέγραφαν τι εισέπραξαν από τους ψηφοφόρους στις πασχαλινές εξορμήσεις τους. «Είδαν μούδιασμα, άκουσαν παράπονα», ήταν ο τίτλος του ρεπορτάζ, μάλλον κολακευτικός γι’ αυτά που δήλωσαν οι Πασόκοι.
Η Χρύσα Αράπογλου, για παράδειγμα, δήλωνε ότι το πρόβλημά της δεν είναι «τι να πω στον κόσμο για τις περικοπές σε μισθούς, επιδόματα που, λιγότερο ή περισσότερο, γίνονται κατανοητές», αλλά «τι να πω για το έλλειμμα αναπτυξιακής πολιτικής, για το ότι έχουμε αργήσει να ξεδιπλώσουμε αναπτυξιακές πολιτικές»! Δηλαδή, η κυρία αυτή συνομιλεί με κόσμο που δεν έχει πρόβλημα που του κόβουν τους μισθούς και τα επιδόματα, αλλά μόνο ανησυχεί για την καθυστέρηση της ανάπτυξης! Τι σόι κόσμος είν’ αυτός; «Ο κόσμος κατανοεί την κυβέρνηση για τις προσπάθειες που κάνει», δηλώνει γεμάτη θράσος η Αράπογλου. Στο ίδιο μοτίβο ήταν οι δηλώσεις και των υπόλοιπων βουλευτών: ο κόσμος κατανοεί αλλά ανησυχεί για το μέλλον! Κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να κρατήσουν την εξουσία.
