Ο Ουαλός ποιητής Ντίλαν Τόμας (1914-1953) συναντά στο εμπόλεμο Λονδίνο, στα μέσα του 2ου παγκόσμιου πολέμου, ένα παιδικό του έρωτα, τη Βέρα Φίλιπς. Αν και παντρεμένος ήδη από τα 22 του με την Κέιτλιν, αναπτύσσει μια περίπλοκη ερωτική σχέση με τις δυο γυναίκες, όμως ταυτόχρονα μια βαθιά φιλία δένει την Βέρα και την Κέιτλιν. Η πρώτη παντρεύ-εται τελικά έναν ήρωα πολέμου, όμως οι σχέσεις των δυο γυναικών θα γνωρίσουν εντάσεις και κλυδωνισμούς εξαιτίας των ανδρών της ζωής τους.
Είναι αλήθεια ότι, αν δεν υπήρχε το δέλεαρ της αναφοράς στον ουαλό ποιητή, με δυσκολία θα επέλεγε κανείς να δει αυτή την ταινία. Γιατί ήταν τουλάχιστον ατυχής η επιλογή παραγωγών και σκηνοθέτη να εστιαστούν όχι στην προσωπικότητα και το έργο ενός «παράδοξου» ποιητή του αιώνα μας , πράγμα που θα είχε από μόνο του κάποιο ενδιαφέρον, αλλά στο βαθύ δεσμό φιλίας που αναπτύχθηκε ανάμεσα στις δυο γυναίκες, γεγονός μάλλον συνηθισμένο για τη γυναικεία ψυχοσύνθεση.
Ετσι, ο Ντίλαν Τόμας ως κινηματογραφικός ήρωας περνά σε εντελώς δευτερεύουσα μοίρα, ο θεατής πληροφορείται μόνο τις ατυχείς και κακές πλευρές του χαρακτήρα του (αλλά ούτε καν ότι πεθαίνει από αλκοολισμό σε ηλικία μόλις 39 ετών), η αναφορά στο έργο του είναι σχεδόν ανύπαρκτη και στο προσκήνιο βρίσκονται κυρίως οι δυο γυναίκες, που όμως και αυτών η παρουσίαση είναι αβαθής και περιγραφική.
Το αποτέλεσμα είναι μια τυπική, αδιάφορη ταινία που φέρει το καταστροφικό «άγγιγμα» μιας λουσάτης χολιγουντιανής παραγωγής που πολύ θα ήθελε να είναι «αλλιώτικη» και πιο ουσιαστική αλλά έμεινε στη μέση…
Ελένη Σταματίου
