Μπορεί κανείς να διακρίνει, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, τις αντι-ΣΥΡΙΖΑ σκοπιμότητες πίσω από τις επιθέσεις των ΜΜΕ, της ΝΔ και των «θυγατρικών» της (μεταξύ αυτών και το Ποτάμι) για το κάμπινγκ της οργάνωσης No Border στους υπαίθριους χώρους του ΑΠΘ. Ηξεραν ότι παλαιότερα η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ είχε πάρει μέρος σε ακτιβιστικές δράσεις της εν λόγω οργάνωσης, οπότε έκριναν ότι σε κάθε περίπτωση θα μπορούσαν να κάνουν πολιτική ζημιά στον ΣΥΡΙΖΑ. Είτε η κυβέρνηση θα αδιαφορούσε για το κάμπινγκ και θα επεδείκνυε ανοχή, οπότε θα την κατήγγειλαν ότι κάνει πλάτες στους… ομοϊδεάτες της που παραβιάζουν το νόμο και… διαλύουν το δημόσιο πανεπιστήμιο, είτε θα οργάνωνε επιχείρηση αστυνομικής καταστολής, οπότε θα εκτίθονταν στον αριστερό κόσμο και ιδιαίτερα στη νεολαία.
Γι' αυτό και η επίθεση έγινε συντονισμένα. Κινήθηκαν ταυτόχρονα από Φορτσάκη μέχρι Σταύρο Θεοδωράκη και από Mega και ΣΚΑΙ μέχρι «Νέα» και «Καθημερινή». Τα πρόσωπα που τράβηξαν μπροστά δεν είναι τυχαία. Γνωστός για τις ακροδεξιές θέσεις του ο πρώην πανεπιστημιακός Φορτσάκης, γνωστός για το τσατσιλίκι έναντι των βαρόνων των μίντια ο Θεοδωράκης.
Ομως, πέρα από τη στοχευμένη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ, που τυχαίνει αυτή την περίοδο να είναι στην κυβέρνηση, όλη αυτή η λύσσα που βγήκε είχε ως σκοπό να μπολιάσει τον ελληνικό λαό με μια γενναία δόση συντηρητικού (έως ακροδεξιού) δηλητήριου. Ενα γεγονός που θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται με συμπάθεια και αίσθημα φιλοξενίας, μετατράπηκε σε έγκλημα καθοσιώσεως, σε πράξη εχθρική προς το ελληνικό κράτος. Λες και υπήρξε εισβολή βαρβάρων, επειδή κάπου 1.500 νέοι οργάνωσαν μια κατασκήνωση στο μεγάλο ανοιχτό χώρο του ΑΠΘ, που προσφερόταν γι' αυτό.
Τα έχουμε ζήσει πολλές φορές. Τα ζήσαμε με μεγαλύτερη ένταση το Γενάρη του 2011, όταν 250 μετανάστες εγκαταστάθηκαν στη Νομική Σχολή, σ' ένα κτίριο που δε λειτουργούσε και που τηρούνταν με σχολαστικότητα καθαρό και χωρίς την παραμικρή φθορά, προκειμένου να πραγματοποιήσουν τη μεγαλύτερη μέχρι τότε μαζική απεργία πείνας στην Ευρώπη. Φούντωσε η υστερία, σενάρια τρόμου και ανύπαρκτης καταστροφολογίας κατασκευάστηκαν, η πίεση πάνω στις πρυτανικές αρχές του ΕΚΠΑ μεγιστοποιήθηκε, μέχρι που ο περιδεής Πελεγρίνης (υφυπουργός Παιδείας σήμερα, κατά διαβολική σύμπτωση) αναγκάστηκε να άρει το άσυλο και να φωνάξει τα ΜΑΤ να δώσουν λύση.
Ο στόχος αυτής της υπερσυντηρητικής, σχεδόν φασιστικής προπαγάνδας είναι πρώτο να δημιουργήσει τείχη ανάμεσα σε αγωνιζόμενες ομάδες και το κοινωνικό σύνολο και δεύτερο να καταστήσει το δημόσιο χώρο κοινωνικά αποστειρωμένη ζώνη, την οποία απαγορεύεται να χρησιμοποιήσουν για τη διευκόλυνσή τους αγωνιζόμενες ομάδες. Ο δημόσιος χώρος θα πρέπει να είναι εχθρικός για κάθε αγωνιζόμενο. Ειδικά όταν αυτός δεν ανήκει στους θεσμικούς εκπροσώπους του αστικού συστήματος (κόμματα-συνδικάτα).
Οι συνεχείς επιθέσεις ενάντια στο δικαίωμα στη διαδήλωση, υπό το πρόσχημα ότι διαταράσσουν την κοινωνικοοικονομική ζωή δε διαφέρουν σε τίποτα από τις λυσσασμένες επιθέσεις ενάντια στην κατασκήνωση στο ΑΠΘ. Οι δρόμοι πρέπει ν' ανήκουν στους εμπόρους και όχι στους διαδηλωτές. Και οι υπαίθριοι χώροι ενός πανεπιστημιακού κάμπους, ακόμα και σε μια περίοδο που το πανεπιστήμιο δε λειτουργεί, πρέπει να ανήκουν στα ζωύφια και τα σκουπίδια και όχι σε κάποιους νέους που οργανώνουν εκδηλώσεις υπέρ των ανοιχτών συνόρων.
Στη συντονισμένη επίθεσή τους δεν αναπτύσσουν επιχειρήματα. Προσπαθούν ν' αναπτύξουν φοβίες και υστερία, ενόψει ενός εχθρού χωρίς πρόσωπο. Ετσι που η αποκαμωμένη ή αποχαυνωμένη κοινωνία να μάθει να μην σκέπτεται, αλλά να αντιδρά όπως τα σκυλάκια του Παβλόφ, ακολουθώντας τα ερεθίσματα που προσφέρουν τα ΜΜΕ. Ουρλιάζουν οι Πορδοσαλτοπρετεντέρηδες; Πρέπει ν' ακολουθεί η κοινωνία.
Π.Γ.
