Εδώ και κάμποσο καιρό (δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε πόσο ακριβώς, αλλά δεν πρέπει να ξεπερνά τη διετία), η ηγεσία του Περισσού έχει εγκαταλείψει την κάλπικη θεωρία του «κόστους εργασίας», την οποία κατά κόρον χρησιμοποιούσε στη φιλολογία της και στον καθημερινό λόγο των στελεχών της, και καταβάλλει προσπάθειες να προσεγγίσει τη μαρξιστική πολιτική οικονομία. Λέμε να προσεγγίσει, για δυο λόγους. Πρώτο, γιατί η επιχειρηματολογία που αναπτύσσει δείχνει μια εντελώς αβαθή προσέγγιση (τεράστια προσπάθεια κατέβαλε η Παπαρήγα, στη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις, αλλά δεν κατάφερε να «τα πει»). Δεύτερο, γιατί η άρνηση της έννοιας του «κόστους εργασίας» έχει για τον Περισσό καθαρά προπαγανδιστικό χαρακτήρα και δεν συνδέεται οργανικά με τη στρατηγική του, που είναι στρατηγική υπεράσπισης του καπιταλισμού.
Πάντως, από τότε που ανακάλυψαν αυτό το προπαγανδιστικό επιχείρημα, του δίνουν και καταλαβαίνει. «Η αλήθεια είναι πως ο εργάτης όχι μόνο δεν είναι κόστος, αλλά είναι ο μόνος παραγωγός του πλούτου», έγραφε ο «Ριζοσπάστης» στις 12 Γενάρη, κοπιάροντας την «Κόντρα» και ασκώντας πολεμική στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. «Ο εργατοϋπάλληλος δεν είναι κόστος. Η έννοια του μη μισθολογικού κόστους είναι μεγάλη απάτη. Ο εργάτης είναι η μόνη πηγή παραγωγής πλούτου, πηγή παραγωγής υπεραξίας, υπεραξίας που ο σφετερισμός της από τους καπιταλιστές και το αστικό κράτος φουσκώνει αδιάκοπα τα θησαυροφυλάκια τους», αναφερόταν σε πολύ πρόσφατη ανακοίνωση Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών που συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ.
Οταν, όμως, έρχεται η ώρα της πράξης, όταν μιλάμε για τον επιχειρηματία Περισσό, όλ’ αυτά πάνε περίπατο. Η Τυποεκδοτική ΑΕ είναι και επισήμως επιχείρηση του Περισσού, αφού η μετοχική της σύνθεση είναι το «Κ»ΚΕ με 99,4% και τρία στελέχη του με 0,2% το καθένα. Η κομματική αυτή επιχείρηση, στην «Ετήσια Οικονομική Εκθεση για την περίοδο από 1/1 έως 31/12/2010», αναφέρει:
«Η Εταιρεία επειδή δραστηριοποιείται σε ένα έντονα ανταγωνιστικό περιβάλλον και ενόψει της οικονομικής κρίσης οφείλει να εξετάσει τρόπους προκειμένου στο μέλλον να επιτύχει κέρδη. Για την επίτευξη του σκοπού αυτού το ΔΣ της εταιρίας από την προηγούμενη χρήση έθεσε σε εφαρμογή τις εξής επιδιώξεις:
– Την αναδιοργάνωση του οργανογράμματος της εταιρίας με την πλήρη περιγραφή των καθηκόντων των εργαζομένων, από την οποία (αναδιοργάνωση) προσδοκάται η βελτίωση της αποδοτικότητας του προσωπικού (ο περιορισμός των υπερωριών και γενικά του εργατικού κόστους).
– Τον καλύτερο προγραμματισμό και βελτίωση της παραγωγικής διαδικασίας με σκοπό την επίτευξη οικονομιών κλίμακος από:
– Τον περιορισμό του χρόνου αδρανείας του προσωπικού και των μηχανημάτων (…)
Κάνοντας πράξη όλα τα παραπάνω το ΔΣ ευελπιστεί στο άμεσο μέλλον και παρά τις αντίξοες συνθήκες της αγοράς, να οδηγήσει την εταιρία σε περιβάλλον κερδοφορίας».
Εργατικό «κόστος» και ανάγκη για ξεζούμισμα των εργαζόμενων, λοιπόν. Και επειδή αυτά προφανώς δεν φτάνουν για να γίνει κερδοφόρα η επιχείρηση μέσα στην κρίση, προαναγγέλλονται και οι απολύσεις:
«Η εταιρία σχηματίζει πρόβλεψη για αποζημίωση προσωπικού λόγω εξόδου του από την υπηρεσία για όλους τους εργαζομένους ανεξαρτήτως του χρόνου που αναμένεται να αποχωρήσουν λόγω συνταξιοδότησης».
Νομίζουμε πως κάθε σχόλιο περιττεύει.
Π.Γ.