Καμιά φορά, οι συμπτώσεις της συγκυρίας ξεπερνούν σε δύναμη και την καλύτερα οργανωμένη προπαγάνδα. Μια τέτοια σύμπτωση εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας τις τελευταίες μέρες.
Από τη μια, ολοκληρώνεται το κουκούλωμα του σκανδάλου των ομολόγων με την αντιπολίτευση και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία να προσπαθούν απεγνωσμένα μπας και βγάλουν κάτι ακόμα, με μηνύσεις και καταγγελίες.
Από την άλλη, ο γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ, προαναγγέλλει τη μορφή που θα έχει η επερχόμενη ασφαλιστική μεταρρύθμιση: αύξηση ορίων ηλικίας και μείωση συντάξεων. Συναντιέται με στελέχη της κυβέρνησης και με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, χωρίς κανείς να τολμήσει να απορρίψει τα όσα είπε.
Πού περιορίζεται πλέον η όλη συζήτηση για το σκάνδαλο των ομολόγων; Στην αναζήτηση ποινικών ευθυνών κάποιων. Η δε πολιτική αντιπαράθεση εστιάζεται στο ποιοι είναι αυτοί οι κάποιοι. «Ανίδεες διοικήσεις και άπληστοι χρηματιστές», λέει η κυβέρνηση, «ποινικές ευθύνες γαλάζιων στελεχών και πολιτικές ευθύνες στελεχών της κυβέρνησης», λέει η αντιπολίτευση. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΑΔΕΔΥ κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά ενάντια στο διοικητή και τη διευθύντρια του ΤΕΑΔΥ και στους ιδιοκτήτες της «Ακρόπολις». Κανένα κυβερνητικό στέλεχος δεν μπήκε στο στόχαστρό της.
Είναι φανερό ότι ο καυγάς εντάσσεται στην προεκλογική αντιπαράθεση και ουδόλως ασχολείται με τα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζόμενων. Αυτά έχουν αφεθεί στη δικαιοδοσία του Χ. Αλμούνια χθες, του Α. Γκουρία σήμερα. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα λύσουν τις διαφορές τους στις εκλογές κι όποιος κερδίσει θα αναλάβει να προωθήσει την ανατροπή, ενώ ο χαμένος θα παίζει το ρόλο του αναχώματος των εργατικών αντιδράσεων (καταγγέλλοντας, βεβαίως).
Από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε το σκάνδαλο των ομολόγων χτυπήσαμε καμπανάκι κινδύνου για τον εγκλωβισμό σε ένα κλίμα παραπλάνησης και διαστρέβλωσης. Πώς είναι δυνατόν να συζητάμε για επενδύσεις των Ταμείων -γράφαμε- όταν αυτά δίνουν συντάξεις πείνας και άθλιες παροχές στους ασφαλισμένους τους;
Χάνεται για μια φορά ακόμη η ευκαιρία να βγουν οι εργαζόμενοι στο προσκήνιο, θέτοντας το Ασφαλιστικό σε ταξική βάση. Να μιλήσουν καθαρά, από τη δική τους σκοπιά και όχι από τη σκοπιά του καπιταλιστικού συστήματος: Εμείς είμαστε οι μοναδικοί παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου, που εσείς αρπάζετε. Η σύνταξη δεν είναι παραχώρησή σας, η σύνταξη είναι το ελάχιστο δικαίωμά μας. Το δικαίωμά μας να ζούμε και μετά τον παραγωγικό μας κύκλο. Δε μας νοιάζουν οι επενδύσεις και οι μπίζνες σας. Εμείς απαιτούμε πλήρη σύνταξη για όλους (στα 60 οι άνδρες στα 55 οι γυναίκες και 5 χρόνια πριν στα ΒΑΕ). Να πληρώσουν οι καπιταλιστές και το κράτος τους γι’ αυτό. Τελεία και παύλα.