Το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει ένας εργαζόμενος σήμερα είναι να θεωρήσει ότι οι επιχειρούμενες από την κυβέρνηση αλλαγές στο ασφαλιστικό των τραπεζοϋπαλλήλων αφορά αυτούς και μόνο. Αφορά όλους τους εργαζόμενους και συνταξιούχους, όχι μόνο εμμέσως αλλά και αμέσως. Γιατί η συγχώνευση των ειδικών ταμείων κύριας και επικουρικής ασφάλισης στο ΙΚΑ και στο ΕΤΕΑΜ θα δημιουργήσει μια καινούργια κατάσταση. Οι τράπεζες θα ξεφορτωθούν τις υποχρεώσεις τους, το κράτος το ίδιο, τα ελλείμματα θα αρχίσουν να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο και τότε θα έρθει η ώρα (δεν θ’ αργήσει πολύ) για μια νέα σαρωτική ανατροπή, που θα αφορά πλέον όλους τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ και του ΕΤΕΑΜ.
Ενα άλλο λάθος που γίνεται συχνά είναι να θεωρείται η αντίδραση των ασφαλισμένων των ειδικών ταμείων ως συντεχνιακή και μ’ αυτή την έννοια οι υπόλοιποι εργαζόμενοι να σηκώνουν αδιάφορα τους ώμους. Δεν είμαστε από εκείνους που προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλό τους. Υπήρχε και υπάρχει συντεχνιασμός π.χ. στους τραπεζοϋπάλληλους. Και είναι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία που καλλιεργεί και υποδαυλίζει εδώ και χρόνια αυτόν τον συντεχνιασμό. Για παράδειγμα, απέσυρε τους τραπεζοϋπάλληλους από κοινούς αγώνες για το ασφαλιστικό, μόλις οι κυβερνήσεις τους εξαιρούσαν από τις ρυθμίσεις.
Ομως στη σημερινή συγκυρία αυτό δεν πρέπει να μετρήσει καθόλου. Γιατί σ’ αυτή τη συγκυρία, οι τραπεζοϋπάλληλοι είναι οι πρώτοι που δέχονται τη νέα φάση της αντιασφαλιστικής επίθεσης και εκείνοι που σηκώνουν το βάρος της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση του κεφάλαιου. Και μάλιστα, σε μια συγκυρία που η συγκεκριμένη αντιασφαλιστική επίθεση αποτελεί μέρος μιας νεοφιλελεύθερης επέλασης η οποία αμέσως μετά θα περάσει στις εργασιακές σχέσεις (διευθέτηση του χρόνου εργασίας, μείωση κόστους υπερωριών κ.λπ.).
Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, οι τραπεζοϋπάλληλοι είναι η εμπροσθοφυλακή ολόκληρου του εργατικού κινήματος. Ακόμα και αν δεν αναγνωρίζουν στον εαυτό τους αυτό το ρόλο. Ακόμα και αν σκέφτονται μόνο τα δικά τους. Αν η κυβέρνηση σπάσει τα μούτρα της στις τράπεζες, τίποτα δεν θα είναι όπως πριν. Οι συσχετισμοί θα αλλάξουν. Αν η κυβέρνηση καταφέρει να περάσει αυτό το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, οι συσχετισμοί θα γείρουν υπέρ της. Θα ενισχυθεί η αλαζονεία και ο τσαμπουκάς της και θα επιχειρήσει μέσα στο καλοκαίρι να νομοθετήσει και τις άλλες αντεργατικές αλλαγές, για να πάρει η επίθεσή της τη μορφή του «αστραπιαίου πολέμου» και να μη φθαρεί σ’ ένα μακροχρόνιο «πόλεμο χαρακωμάτων».
Να γιατί πρέπει να υπάρξει αλληλεγγύη και ενεργή στήριξη στην αντίσταση των τραπεζοϋπάλληλων. Ο δικός τους αγώνας πρέπει να γίνει αγώνας για το καθολικό συμφέρον των εργαζόμενων. Κόντρα στην πουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία που ήδη ρίχνει γέφυρες συμβιβασμού προς την κυβέρνηση.
