Σαν να μην τρέχει τίποτα, η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη ετοιμάζει έναν φορολογικό εφιάλτη, τον οποίο έχει το θράσος να σερβίρει σαν νομοθέτημα που ελαφρύνει φορολογικά τους εργαζόμενους και συνταξιούχους. Λίγη ώρα πριν κλείσει η ύλη της «Κ», έφτασε στο μέιλ της εφημερίδας ένα αισχρό non paper από το υπουργείο Οικονομικών, με το οποίο ο Στουρνάρας έδωσε γραμμή για το τι πρέπει να προπαγανδίζουν τα ΜΜΕ Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Τέτοια προπαγάνδα ούτε ο Γκέμπελς δε θα την αποτολμούσε.
Δεν διαφεύγει ασφαλώς της προσοχής όλων μας, ότι ο νέος φοροεφιάλτης έρχεται να προστεθεί στα μέτρα που ψηφίστηκαν στις 7 Νοέμβρη με το πολυνομοσχέδιο για το μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016. Οπως είπε ο Στουρνάρας σε τηλεοπτική του εμφάνιση, πέρα από τα 10,5 δισ. που αφορούν το σκέλος των δαπανών (με το συντριπτικό ποσοστό να αφορά πετσόκομμα μισθών, συντάξεων και επιδομάτων), πρέπει να μαζευτούν και περίπου 3 δισ. παραπάνω έσοδα. Φόροι δηλαδή. Οπως αναφέρεται στο non paper, ο συντελεστής φορολόγησης των καπιταλιστικών κερδών μειώνεται από το 40% στο 32,8%! Από πού θα βγουν τα επιπλέον 3 δισ.; Από μισθωτούς, συνταξιούχους και ελευθεροεπαγγελματίες.
Και βέβαια, έπεται συνέχεια. Μέτρα ύψους άνω των 6 δισ. ευρώ χαρακτηρίζονται «αδιευκρίνιστα» και πρέπει να παρθούν το 2015 και το 2016. Σ’ αυτά, δε, θα προστεθούν οι υστερήσεις του 2013 και 2014. Εκτός αν κανείς πιστεύει ότι το πρόγραμμα θα εφαρμοστεί με απόλυτη ακρίβεια! «Εάν δεν κάνουμε αυτά που πρέπει θα υπάρξει πίεση για παραπάνω μέτρα» λέει με νόημα ο Στουρνάρας. Ο Σαμαράς, όμως, επιμένει ότι δεν πρόκειται να ξαναπαρθούν μέτρα ενάντια σε μισθούς και συντάξεις! Αυτό, βέβαια, έχει τόση αξία όση είχε και η ανάλογη «δέσμευσή» του όχι μόνο πριν αλλά και μετά τις εκλογές του περασμένου Ιούνη.
Είμαστε εγκλωβισμένοι. Μας έχουν πιάσει σ’ ένα δίχτυ κι όσο και να χτυπιόμαστε το μόνο που καταφέρνουμε είναι να εξαντλούμαστε, σαν τα ψάρια που χτυπιούνται, χτυπιούνται μέσα στο δίχτυ και στο τέλος αφήνονται αποκαμωμένα στο μαχαίρι του ψαρά. Το θέμα είναι να σκίσουμε το δίχτυ. Μόνο τότε θ’ ανασάνουμε αέρα ελευθερίας.
Ακόμα και τότε που θα υπάρξει σχετική ανάπτυξη (σίγουρα όχι το 2013 και πιθανότατα ούτε το 2014), αυτή θα είναι αναιμική, ενώ θα έχει ως προϋπόθεσή της μεροκάματα πείνας, εργασιακές συνθήκες γαλέρας, κοινωνικές δαπάνες τριτοκοσμικού τύπου. Οι καπιταλιστές, ντόπιοι και ξένοι, θα μεγαλώνουν τα υπερκέρδη τους, και τα πλεονάσματα του κρατικού προϋπολογισμού θα πηγαίνουν στην ολότητά τους στον ειδικό λογαριασμό για την αποπληρωμή του χρέους. Δεν υπάρχει προοπτική ανακούφισης σε ορατό ορίζοντα. Σκύβοντας το κεφάλι σήμερα, υποθηκεύουμε και το μέλλον των παιδιών μας.
Καθήκον μας είναι να δημιουργήσουμε σήμερα τους όρους για να σκίσουμε το δίχτυ, για να γκρεμίσουμε τον καπιταλισμό.
