Εχει κανείς την παραμικρή αμφιβολία για το τι έρχεται στο Ασφαλιστικό; Ο Καραμανλής έβαλε το δικό του στίγμα, αναφερόμενος για πρώτη φορά στο θέμα. Και τι είπε; Μίλησε για βολεμένους, προνομιούχους και οργανωμένες μειοψηφίες που αντιδρούν και ξεκαθάρισε πως για την κυβέρνηση ο πολυδιαφημιζόμενος «πολιτικός και κοινωνικός διάλογος» (με ξινισμένη σούπα μοιάζει το άλλοτε λαμπερό σλόγκαν) είναι απλώς ένα πρόσχημα. Αυτή θα νομοθετήσει και θα νομοθετήσει γρήγορα, διότι «δεν έχουμε περιθώρια για καθυστερήσεις».
Το καμπανάκι για τους εργαζόμενους θα χτυπήσει πολύ πριν το Πάσχα που η κυβέρνηση λογαριάζει να ‘χει τελειώσει με το Ασφαλιστικό. Μέχρι το τέλος του χρόνου η ειδική επιτροπή για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά θα έχει τελειώσει το έργο της και μ’ ένα απλό προεδρικό διάταγμα η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να πετάξει έξω απ’ αυτό το ειδικό καθεστώς δεκάδες επαγγέλματα και χώρους εργασίας. Πιστεύει κανείς, ότι όλος ο ντόρος γίνεται για τις… κομμώτριες και τους εισπράκτορες, επαγγέλματα που επιλέχτηκαν για να γίνει η προπαγάνδα προετοιμασίας;
Το κρίσιμο ερώτημα είναι πώς θα αντιδράσει το εργατικό κίνημα. Πάνω σε ποια τακτική θα κινηθεί. Αν ο αγώνας μείνει στα χέρια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, το παιχνίδι είναι χαμένο. Υπάρχει πλούσια πείρα από το παρελθόν. Δεν χρειάζεται να πάμε πίσω στο 1990 και στο 1992, όταν είχαν πουλήσει τους αγώνες ενάντια στους νόμους Σουφλιά και Σιούφα. Το 2002 είναι πολύ κοντά. Τότε που συμφώνησαν με τους Ρέππα και Χριστοδουλάκη να βάλουν ταφόπλακα στο ΙΚΑ και είχαν το θράσος να πανηγυρίζουν ότι έλυσαν το πρόβλημα χρηματοδότησης για τα επόμενα 30 χρόνια. Ούτε 5 χρόνια δεν πέρασαν από τότε και οι ίδιοι μιλούν για πρόβλημα χρηματοδότησης του ΙΚΑ και είναι έτοιμοι να πάνε σε διάλογο με την κυβέρνηση γι’ αυτό. Εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε, ότι θα πάνε να παζαρέψουν πόσα ακόμα ασφαλιστικά δικαιώματα θα χάσουμε.
Μήπως, όμως, χαράζει προοπτική νίκης η αντιπολίτευση στο επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα; Οι δυνάμεις του ΣΥΝ με τίποτα δεν πρόκειται να χαλάσουν τη συμμαχία με την ΠΑΣΚΕ. Και οι δυνάμεις του Περισσού καπελώνουν τις εκδηλώσεις, μετατρέποντάς τες σε εκλογική εφεδρεία του κόμματός τους. Ολοι μαζί, δε, θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να κρατήσουν τους αγώνες στα πλαίσια της νομιμότητας, για να τους εκφυλίσουν σε ανώδυνες διαμαρτυρίες, χωρίς προοπτική νίκης.
Ολοι οι εργάτες και εργαζόμενοι που μένουν σταθεροί στην ταξική γραμμή, οφείλουν από τώρα να πάρουν πρωτοβουλίες. Πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση μιας ανεξάρτητης ταξικής οργάνωσης και δράσης. Ενημερώνοντας όσο πιο πλατιά γίνεται για όλες τις παραμέτρους του ζητήματος. Αποκαλύπτοντας τα σχέδια της κυβέρνησης. Προειδοποιώντας για το ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Προβάλλοντας ένα ταξικό πρόγραμμα διεκδικήσεων, χωρίς το οποίο οι εργαζόμενοι θα σπρωχτούν σε μια αδιέξοδη μάχη οπισθοφυλακών.