Ο περιβόητος Χοακίν Αλμούνια έδωσε με μια σοφότατη φράση το στίγμα της εποχής και των αγωνιών της ευρωπαϊκής μπουρζουαζίας: «Χρειάζεται μια άνοιξη διαλόγου για να αποφευχθεί ένα θερμό φθινόπωρο», δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του στην ιταλική «Λα Στάμπα». «Δεν μπορούμε να μείνουμε εκεί, κοιτώντας τις εντάσεις που αυξάνονται», συμπλήρωσε με νόημα.
Οταν ξέσπασε η εξέγερση του Δεκέμβρη, ολόκληρος ο αστικός κόσμος της Ευρώπης εστίασε στα τεκταινόμενα, παρακολουθώντας με αγωνία τις εξελίξεις. Εκφράστηκαν ανοιχτά φόβοι επέκτασης της εξέγερσης και σε άλλες χώρες, όπου έχει συσσωρευτεί περισσότερο εύφλεκτο κοινωνικό υλικό απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Μπορεί ο Δεκέμβρης να μην επεκτάθηκε, μπορεί η εξέγερση να εκτόνωσε την οργή της χωρίς ορατά κέρδη, όμως οι αστοί είναι αρκετά έμπειροι για να καταλάβουν ότι οι σκηνές που έζησαν εκείνο το 20ήμερο δεν έρχονται από το παρελθόν, αλλά από το μέλλον.
Γι’ αυτό και κινητοποιούν όλους τους μηχανισμούς που διαθέτουν, ώστε να ελέγξουν την κατάσταση και να εγκλωβίσουν στη διαχειριστική λογική τις εργαζόμενες και νεολαιίστικες μάζες. Οι ιδεολογικοί μηχανισμοί παίζουν το ρόλο τους αλλά δεν αρκούν. Πρέπει να συμπληρωθούν από μηχανισμούς χορήγησης φιλανθρωπικών βοηθημάτων για τα πιο εξαθλιωμένα στρώματα των εργαζόμενων. Επειδή, όμως, και η φιλανθρωπία δεν αρκεί, όλα τα κράτη επικεντρώνονται στο βασικό εργαλείο που διαθέτουν για να επιβάλουν την κοινωνική ειρήνη, όταν δεν μπορούν να την εξασφαλίσουν: το κατασταλτικό οπλοστάσιο.
Ετσι πρέπει να δούμε τα μέτρα που ανακοίνωσε αυτή την εβδομάδα η κυβέρνηση Καραμανλή. Οχι σαν παροξυσμική αντίδραση μιας συντηρητικής κυβέρνησης, αλλ’ ως προετοιμασία ενόψει μιας κοινωνικής κατάστασης περισσότερο εφιαλτικής σε σχέση με σήμερα. Αλλωστε, πριν η κυβέρνηση ανακοινώσει τα μέτρα, πιεζόταν να τα πάρει από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα των ΜΜΕ, από την ακροδεξιά και από –αυτό είναι το πιο αξιοσημείωτο– τη σοσιαλδημοκρατία, που θέλει να βρει έτοιμο το οπλοστάσιο όταν έρθει η ώρα της να κυβερνήσει.
Τα μέτρα έχουν όχι μόνο κατασταλτικό αλλά και αποτρεπτικό στόχο. Σκοπός τους είναι να επιβάλουν τη σιωπή των αμνών. Να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι δεν μπορεί κανείς να τα βάλει μ’ ένα πανίσχυρο κράτος και πως το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να διαμαρτύρεται μέσα στα όρια της αστικής νομιμότητας, χωρίς να πιστεύει ότι μπορεί να πετύχει τίποτα.
Οι καπιταλιστές και το πολιτικό τους προσωπικό μας δείχνουν τι φοβούνται. Ας κάνουμε το φόβο τους πραγματικότητα, με πάλη ταξική, εξεγερτική, βίαιη.