♦ Χρήμα με ουρά
Εχουν «φαγωθεί» τα φιλοπασοκικά έντυπα με την υποστήριξη που προσφέρουν μεγάλοι καπιταλιστικοί όμιλοι και επώνυμοι καπιταλιστές στο ΠΑΣΟΚ. Ορισμένοι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ, μάλιστα, όπως ο Χρυσοχοΐδης, έχουν μιλήσει δημόσια με θυμό ενάντια σε προσπάθειες που κάνει η ΝΔ για να εμποδίσει τους επιχειρηματίες να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ. Οι καπιταλιστές, βέβαια, ως ψηφοφόροι δεν είναι πολλοί. Δε μπορούν να κρίνουν τις εκλογές. Ομως, οι καπιταλιστές έχουν χρήμα. Χρήμα με ουρά. Εχουν και κόσμο που επηρεάζουν (ο εκβιασμός του αφεντικού λειτουργεί σε όλα τα επίπεδα). Από το πόσο χρήμα θα ρίξουν σε κόμματα και υποψήφιους και από την κατεύθυνση που θα δώσουν στον κόσμο που επηρεάζουν εξαρτώνται πολλά. Γι’ αυτό και η αγωνία των Πασόκων. Θέλετε να δείτε ποιοι υποψήφιοι έχουν πάρει το περισσότερο παραδάκι από καπιταλιστές, ιδιαίτερα στις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες; Δείτε ποιοι έχουν τα πιο πλούσια εκλογικά κέντρα, ποιοι κάνουν τη μεγαλύτερη αφισοκόλληση, ποιοι έχουν περισσότερο κόσμο να μοιράζει φυλλάδια.
♦ Το σύνδρομο της ενοχής
Σε ένα θέμα, που θα έπρεπε να το κατέχει καλά, κατάφερε να στριμώξει τον Παπανδρέου ο Καραμανλής. Τον «κάρφωσε» για τη στάση του την περίοδο του κυπριακού δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν. Κάτι ψέλλισε σαν απάντηση ο Γιωργάκης, αφήνοντας τον Καραμανλή να κερδίσει τις εντυπώσεις. Κανένας που δεν θυμάται τις λεπτομέρειες δεν κατάλαβε τι ακριβώς είπε ο Παπανδρέου και έτσι φάνηκε σαν ο Καραμανλής να είχε τότε ταχθεί ενάντια στο σχέδιο Ανάν. Τα πραγματικά γεγονότα ανέλαβε να θυμίσει, για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Τσαλακός στα «Νέα», αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει και ο Καραμανλής είχε πάρει τους πόντους του στο «εθνικό ακροατήριο» (προς μεγάλη στενοχώρια του Καρατζαφέρη).
Τι είχε κάνει τότε ο Καραμανλής; Στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας τάχθηκε αναφανδόν υπέρ του «ναι» στο σχέδιο Ανάν. Βγαίνοντας από το Μαξίμου είπε ότι «τα θετικά στοιχεία του σχεδίου Ανάν είναι υπέρτερα των αρνητικών στοιχείων» και στο βραδινό του διάγγελμα κατέληξε λέγοντας ότι «μέσα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής προοπτικής, τα θετικά σημεία μπορούν να αποδειχθούν υπέρτερα των αρνητικών». Ουσιαστικά, κάλεσε και αυτός σε υπερψήφιση του σχεδίου Ανάν, αλλά δεν το έκανε τόσο κραγμένα όσο ο Παπανδρέου και προτίμησε να μην αναμιχθεί στην προδημοψηφισματική εκστρατεία της Κύπρου, όπως έκανε ο Παπανδρέου.
Γιατί δεν τα θύμισε όλα αυτά ο Παπανδρέου; Προφανώς, τον κατατρύχει το σύνδρομο της ήττας που υπέστη τότε και κάθε φορά που του το θυμίζουν παθαίνει… εγκεφαλικό κλακάζ.
♦ Αλλο Φάνη, άλλο Χάνει
Πονηρή η Πετραλιά, πορεύεται με το στιλ της καλοκάγαθης γιαγιάς, δεν ανοίγει μέτωπα, επαναλαμβάνει συνέχεια τις ίδιες παπαριές και περιμένει να επανεκλεγεί σε μια καλή σειρά. Ακόμα και σ’ ένα κατεξοχήν θέμα της αρμοδιότητάς της, τα stage, που είχαν την τιμητική τους μέχρι και το debate Καραμανλή-Παπανδρέου, αυτή απέφυγε να πάρει θέση. Αφήνει τον υφιστάμενό της και ανταγωνιστή της για τους γαλάζιους σταυρούς στη Β’ Αθήνας Γ. Βερναδάκη να εισπράξει το πολιτικό κόστος. Η ίδια δεν γνωρίζει τίποτα για το έγκλημα κι ας έχει τον ΟΑΕΔ υπό την εποπτεία της. Οταν ρωτήθηκε σχετικά (25.9.09), το ‘ριξε στην τρελίτσα. «Το θέμα όσον αναφορά τα stage έχει ήδη απαντηθεί και έχει εξαντληθεί», είπε και μετά συνέχισε σε άψογο… στιλ Φάνης, να μιλά για την ανεργία που «δεν έχει χρώμα, δεν είναι ούτε μπλε, ούτε πράσινη, ούτε κόκκινη και λυπάμαι πάρα πολύ ότι προεκλογικά γίνεται ένας κομματικός τζόγος στις πλάτες των ανέργων νέων».
♦ Μαυρογιαλούροι
Α, όλα κι όλα, επειδή έχουμε εκλογές δεν σημαίνει ότι το κράτος σταματά να λειτουργεί ή ότι τα έργα δεν ολοκληρώνονται. Ενα από τα έργα που ολοκληρώθηκαν ήταν και η Δημόσια Βιβλιοθήκη Τριπόλεως. Αφού το έργο ολοκληρώθηκε, έπρεπε να το εγκαινιάσει κάποιος αρμόδιος από την πολιτική ηγεσία. Επειδή ο υπουργός ήταν απασχολημένος, πήγε ο υφυπουργός Α. Λυκουρέντζος. Εννοείται πως το γεγονός ότι η Τρίπολη είναι πρωτεύουσα της εκλογικής του περιφέρειας είναι εντελώς συμπτωματικό…
Και τι έπρεπε να κάνει ο υπουργός Υγείας Δ. Αβραμόπουλος, να μην εγκαινιάσει τα νοσοκομεία που ετοιμάζονται; Παράτησε ο άνθρωπος την προεκλογική του εκστρατεία στην Α’ Αθηνών και πήγε στην επαρχία για να εγκαινιάσει δυο νοσοκομεία, που… εντελώς συμπτωματικά ολοκληρώθηκαν την τελευταία προεκλογική εβδομάδα. Παρασκευή εγκαινίασε το νοσοκομείο της Κατερίνης, Κυριακή παρέδωσε αυτό της Κέρκυρας. Τα πάντα στην υπηρεσία του πολίτη…
♦ Η αχλάδα και η ουρά της
Οσοι πήραν το «Βήμα» την περασμένη Κυριακή έτριβαν τα μάτια τους. Στη θέση του κύριου άρθρου της εφημερίδας, που γράφει κάθε βδομάδα ο διευθυντής της και μεγαλομέτοχος του ΔΟΛ Στ. Ψυχάρης, υπήρχε άρθρο του Γ. Παπανδρέου. Η υπόθεση έχει μπόλικο παρασκήνιο. Οπως είναι γνωστό, ο Γιωργάκης αρνούνταν πεισματικά να δώσει συνέντευξη στο «Βήμα», επειδή το κρατούσε μανιάτικο του Ψυχάρη, ο οποίος τον είχε πολεμήσει άγρια (πώς να ξεχάσει εκείνο το πρωτοσέλιδο «Παραιτηθείτε κύριε πρόεδρε»;). Τις τελευταίες μέρες, καθώς ο Γιωργάκης είχε δώσει συνεντεύξεις σε όλα σχεδόν τα έντυπα, τον ξαναπλησίασαν από το Λαμπρακιστάν για συνέντευξη και άκουσαν τους συνεργάτες του να τους λένε: «Πώς είναι δυνατόν να αναγγέλλεται η συνέντευξη του Γιώργου κι από κάτω να υπάρχει το κύριο άρθρο του Ψυχάρη;». Ετσι, βρέθηκε η λύση. Ο Ψυχάρης αποσύρθηκε από το πρωτοσέλιδο για μια Κυριακή και το κύριο άρθρο δόθηκε στον μελλοντικό πρωθυπουργό, ο οποίος για μια μέρα ανέλαβε… διευθυντής εφημερίδας. Οπως λέει το λαϊκό ρητό, «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά». Ο Ψυχάρης δεν πρόκειται να ξεχάσει την προσβολή και σίγουρα περιμένει στη γωνία. Αλλωστε, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.
♦ Δήλωση-αποκάλυψη
Το γεγονός ότι η Κατσέλη ανακάλυψε τους «χάκερ» στην ιστοσελίδα της μετά την ανακίνηση του θέματος από τον εκπρόσωπο Τύπου της ΝΔ και αφού η υποτιθέμενη μαϊμού δήλωσή της είχε μείνει τουλάχιστον μισή μέρα στο σάιτ (αλήθεια, οι συνεργάτες της δεν είδαν το «χάκεμα»;) μας λέει πως η δήλωση έγινε από την ίδια. Δεν ξέρουμε τους λόγους που την υπαγόρευσαν. Ισως ήταν μια στιγμιαία κρίση συνείδησης, ίσως μεσολάβησε παρέμβαση ψηφοφόρων της, που τρέμουν μπροστά στο ενδεχόμενο τα παιδιά τους να βρεθούν με την κατηγορία του «τρομοκράτη» στην πλάτη, επειδή πήγαιναν επίσκεψη σε φιλικό σπίτι που οι αδίστακτοι κρατικοί γκάνγκστερ βάφτισαν γιάφκα.
Η Κατσέλη είπε την αλήθεια. Την αλήθεια που όλοι γνωρίζουν. Ομως ήταν το ίδιο το ΠΑΣΟΚ που την ανακάλεσε στην τάξη. Γιατί οι αστυνομικές σκευωρίες δεν αποτελούν προνόμιο μόνο της ΝΔ. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που τα απροκάλυπτα φασιστικά μέτρα που πήρε το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση Καραμανλή έχουν μείνει στο απυρόβλητο από το ΠΑΣΟΚ. Η προεκλογική περίοδος δεν ασχολήθηκε καθόλου με τον κρατικό φασισμό και το ξεσάλωμα της μπατσαρίας, γιατί την ίδια πολιτική σκοπεύει να συνεχίσει και το ΠΑΣΟΚ.
♦ Μήλον της έριδος
Τα κρατικά κανάλια παίζουν «τρελά» Οικολόγους Πράσινους, σε μια προσπάθεια να τους βάλουν στη Βουλή και να κόψουν την αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα, τα μεγάλα ιδιωτικά δίκτυα, που στηρίζουν το ΠΑΣΟΚ, έχουν σχεδόν εξαφανίσει τους έως πρότινους εκλεκτούς τους, διότι η μη είσοδος των Οικολόγων στη Βουλή είναι εκ των ων ουκ άνευ για να βγάλει αυτοδυναμία το ΠΑΣΟΚ. Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά, ότι αυτό το τυχοδιωκτικό πολιτικό μόρφωμα δεν εκφράζει απολύτως τίποτα και χρησιμοποιείται σαν βοηθητικό εργαλείο από τις μεγάλες αστικές δυνάμεις, στον ανταγωνισμό τους για τη νομή της εξουσίας. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, όμως, κάτι μπορεί να κερδίσουν, αν όχι για το κόμμα, τουλάχιστον για τις ΜΚΟ τους.
♦ Αποχή ρεκόρ
Φτωχά τα ρεπορτάζ των ελληνικών ΜΜΕ για το αποτέλεσμα στις πορτογαλικές εκλογές. Βλέπετε καμιά από τις «μεγάλες παρατάξεις» δεν μπορούσε να πανηγυρίσει. Σημαντική η πτώση του Σοσιαλιστικού Κόμματος (-8,4%), όμως ξαναβγήκε πρώτο και έχει ελπίδες να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού. Στάσιμο το αντιπολιτευόμενο συντηρητικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, έμεινε και πάλι μακριά από την εξουσία. Στάσιμη και η Ενωτική Δημοκρατική Συμμαχία του «Κ»Κ Πορτογαλίας με τους Πράσινους, ενώ ενισχύθηκαν μόνο το Μπλοκ της Αριστεράς (αντίστοιχο του ΣΥΡΙΖΑ), που έφτασε το 9,85% (+3,4%) και το ακροδεξιό Δημοκρατικό Κοινωνικό Κέντρο/Λαϊκό Κόμμα, που έφτασε το 10,46% (+3,2%).
Μεγάλος νικητής ήταν η αποχή, που έφτασε το 39,4%, από 35% που ήταν στις εκλογές του 2005. Το πολιτικό σύστημα βυθίστηκε σε μεγαλύτερη αναξιοπιστία, αλλά βέβαια τέτοια πράγματα δεν συζητιούνται στην Ελλάδα την τελευταία προεκλογική βδομάδα. Δεν συμφέρει κανέναν τους. Η αποχή, η συνολική απαξίωση της πολιτικής σκηνής της αστικής εξουσίας, είναι ο κοινός εχθρός όλου του παρδαλού συνονθυλεύματος που (ξανα)ζητά την ψήφο του λαού, πουλώντας του φύκια για μεταξωτές κορδέλες.