♦ «Θα το ψηφίσω με βαριά καρδιά, γιατί ξέρω ότι είστε κολλημένοι στον τοίχο και γιατί οι άνθρωποι της τρόικας δεν θέλουν να ακούσουν τίποτα». Η δήλωση δε θ’ άξιζε κανενός σχολιασμού (εδώ και τρία χρόνια ακούμε συνέχεια για «βαρδιές καρδιές», «πιστόλια στον κρόταφο» και τα παρόμοια), αν δεν προερχόταν από τη Ντόρα Μπακογιάννη. Τι έπαθε η κόρη του Μητσοτάκη, που είχαμε ένα χρόνο ν’ ακούσουμε τη φωνή της, και έγινε ξαφνικά λαλίστατη; Ο αδελφός Κυριάκος έγινε υπουργός και πρέπει να υπάρχει και δεύτερη οικογενειακή φωνή, για να προσφέρει κάλυψη. Από την άλλη, γουστάρει να γίνει κομισάριος, όταν λήξει η θητεία της Δαμανάκη, οπότε πρέπει να ξαναβγεί στο προσκήνιο. Σε κάτι τέτοια είναι «μανούλες» οι Μητσοτάκηδες.
♦ «Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων αποφασίζει να συμπλεύσει με τη συντονισμένη αντίδραση των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης κατά των οριζόντιων και τυφλών απολύσεων εργαζομένων και να συμπήξει ενιαίο μέτωπο με όλες τις δημοκρατικές και κοινωνικές δυνάμεις». Αυτό αποφασίστηκε στις 11 Ιούλη. Στις 12 Ιούλη, ο Καμίνης δήλωσε ότι είναι γιος καπετάνιου και δεν μπορεί να εγκαταλείψει το καράβι! Κάλεσε δε και τους άλλους δημάρχους να μην «παραδώσουν τα κλειδιά των Δήμων», αλλά «να σταθούν δίπλα στους πολίτες», όπως κάνει ο καλός καπετάνιος «που δεν εγκαταλείπει ποτέ το πλοίο που βουλιάζει». Απατεωνιές παλαιάς κοπής, χωρίς ίχνος μοντερνιάς.
♦ «Oι αναφορές του Αλέξη Τσίπρα αφορούν και τον Ανδρέα Παπανδρέου, αφορούν την κυβέρνηση της Ισλανδίας, αφορούν το θαύμα πολλών χωρών της Νότιας Αμερικής…». Τάδε έφη Σοφία Σακοράφα (Eφ. Συντ., 9.7.13). Καλά ο Α. Παπανδρέου, καλά η κυβέρνηση της Ισλανδίας, αλλά οι «πολλές» χώρες της Νότιας Αμερικής ποιες ακριβώς είναι; Η Βενεζουέλα, προφανώς, η Βολιβία, προφανώς, η Βραζιλία και η Αργεντινή, προφανέστατα. Παραβλέποντας την υπερβολή του «πολλές», θα θέλαμε να παρακαλέσουμε την κ. Σακοράφα να μας εξηγήσει σε τι ακριβώς συνίσταται το «θαύμα» και γιατί δεν το κατανοούν οι Βραζιλιάνοι και οι Αργεντινοί κι έχουν πάρει τους δρόμους (όχι και τόσο… ήσυχα);
♦ «Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και ο Πρόεδρος Μόρσι σάρωσαν στις εκλογές, αλλά αποδείχτηκαν ανίκανοι και απροετοίμαστοι να αντιμετωπίσουν τα τανκς των πραξικοπηματιών». Μόνο αυτό θεωρεί άξιο επισήμανσης ο Γ. Δελαστίκ («Επίκαιρα», 11.7. 13). Οι σχέσεις του Μόρσι με το λαό, τα αντιδημοκρατικά του μέτρα, η καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων, η οικονομική πολιτική της φτώχειας, ούτε που τον απασχολούν. Το ότι τόσα εκατομμύρια βγήκαν στους δρόμους ζητώντας την παραίτηση του Μόρσι δεν τον προβληματίζει. ‘Η, μάλλον, εμμέσως θεωρεί πως όλος αυτός ο κόσμος ήταν υποκινούμενος από τους στρατηγούς, τη CIA και τη Mοσάντ.
♦ 500 νέοι, γόνοι μεταναστών, συγκεντρώθηκαν σε χώρο κοντά στο αμερικάνικο Καπιτώλιο και ορκίστηκαν πίστη στο αμερικάνικο όνειρο και τις «υψηλότερες αξίες αυτής της χώρας». Ξεφτίλα αμερικάνικου τύπου, θα πείτε. Εμείς θα προειδοποιήσουμε να μη μπει σε καμία ΜΚΟ (επίσημη ή καλυμμένη) καμιά τέτοια ιδέα. Δεν το ‘χουν σε τίποτα ο ΣΥΡΙΖΑ και τα παρακλάδια του να οργανώσουν και εδώ τέτοια ξεφτιλοτελετή.