παρόν και μέλλον: σκότος πηχτό
Τα περιστέρια «μιλάνε» με τις κουτσουλιές τους.
Ο Πολάκης πολλάκις απασχόλησε (Up! Asshole είσαι) την επικαιρότητα. Το ίδιο (toy δύο) και ο άδων εις Γεωργία δις. Ωστόσο, είναι φανερό ότι κανείς τους δεν φτάνει τα ασύλληπτα μεγέθη των παλιών καλών διασκεδαστών των πα-λιών καλών ημερών.
Μίλησε και η αθώα περιστερά. Στη συνέντευξη-ξέπλυμα με λευκαντικό που, μην έχοντας πολιτικά ερείσματα, χτυπάει στο συναίσθημα και σ' έναν αηδιαστικό τύπο μικροαστικού «φιλότιμου», η Μπε-μπα (κατά το Λε-Πα) είπε πολλά και εξόχως εκνευριστικά. Για πολύ λιγότερα, ο καρδιακός (λόγω καρδιοπάθειας) φίλος Τζιμάκος είχε πει παλιότερα στη Μαρία Δαμανάκη «άντε να τινάξεις καμιά ελιά κυρά μου». Καλούμε τους συντρόφους να δείξουν γενναία κατανόηση, να επιστρατεύσουν όλα τα αποθέματα υπομονής τους και να διαβάσουν τα ακόλουθα αποσπάσματα, ικανά να εξοργίσουν και βουδιστή μοναχό σε νιρβάνα. Για να πιστοποιήσουμε μαζί για πολλοστή φορά με ποιους έχουμε να κάνουμε: «Ο Τσίπρας το οδήγησε μέχρι εκεί που μπορούσε να το πάει, έχοντας συναίσθηση της ευθύνης για ό,τι είχε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό αλλά και της ευθύνης μπροστά στο διακύβευμα. Γι' αυτό δεν δέχομαι τις κατηγορίες περί προδοσίας και εξαπάτησης. Δεν είχε άλλα στο μυαλό του και άλλα έκανε, δεν είπε ψέματα, δεν οπισθοχώρησε. Πάλεψε να διαχειριστεί μια σκληρή, αμετακίνητη κατάσταση που ορθώθηκε μπροστά του άκρως απειλητική. Και το πήγε ως το όριο που είχε η χώρα μπροστά στην τρομακτική πίεση, τον πνιγμό, την τιμωρία. Είναι περιττό να πω αν συμφωνεί ο Τσίπρας με ό,τι αναγκάστηκε να κάνει, ότι θα ήθελε να κάνει τα πράγματα αλλιώς. Ναι, αγωνίστηκε όσο καλύτερα μπορούσε έχοντας απόλυτα συναίσθηση της επικίνδυνης κατάστασης. Και στην τελευταία πρόταση συμφωνίας από τους δανειστές, στο εκβιαστικό take it or leave it πάλεψε όσο άντεξε (…) Τα τελευταία τρία χρόνια κάθε 5η Ιουλίου κλαίω από νεύρα, από οργή – ναι κυριολεκτώ. Πώς είναι δυνατόν να υποτιμήθηκε τόσο η γνώμη ενός λαού από τους ισχυρούς δυνάστες του; Ποια “δημοκρατία“ των ισχυρών μπορεί να αγνοήσει την επιλογή ενός λαού να ακολουθήσει άλλο δρόμο; (…) Ο Τσίπρας μέσα σε αυτή τη δίνη δεν άλλαξε τον χάρτη των αξιών του, δεν τάχθηκε υπέρ των ισχυρών, είναι πάντα με την πλευρά των ανθρώπων του μόχθου. Ποιος από την κυβέρνηση του ΣυΡιζΑ επωφελήθηκε προσωπικά; Ποιος απέκτησε χρήματα στην πλάτη του ελληνικού λαού; Αν ξέρετε κάποιον να μου το πείτε. Πρώτη εγώ θα βγω στους δρόμους και θα διαμαρτυρηθώ. Κι όμως φαίνεται ότι η κατάσταση αλλάζει (…) Ο ΣυΡιζΑ πήρε την κυβέρνηση αλλά δεν πήρε την εξουσία. Γιατί εξουσία δεν είναι ο υπουργός αλλά ο μηχανισμός. Υπάρχουν άνθρωποι σε θέσεις-κλειδιά που εξυπηρετούν το παλιό διεφθαρμένο σύστημα. Και περιμένω την κάθαρση».
Οχι, δεν θα βρίσουμε!
«Τι επιθυμείτε να φάτε το βράδυ;» ρώτησε ο διευθυντής της φυλακής τον φτωχό αμαρτωλό που πρόκειται την επόμενη μέρα να πεθάνει στο ικρίωμα. «Εχετε το δικαίωμα να φάτε και να πιείτε ό,τι θέλετε και όσο θέλετε». «Κρίμα» είπε ο μελλοθάνατος. «Κρίμα. Αν με είχατε ρωτήσει τρεις μήνες νωρίτερα, η ληστεία και ο φόνος δεν θα είχαν καν συμβεί» (Alfred Polgar).
Κι αν η Π.Γ.Δ.Μ. (FYROM βαρβαριστί) ονομαστεί Μακεδονία; Ωιμέ! Πάει το «Μακεδονία ξακουστή», δεν θα ξανακούσουμε να το τραγουδάνε στις παρελάσεις οι λεβέντες και ακραιφνείς Αίλυνες, προκαλώντας ρίγη συν κίνησης. Σε ποιον θα «πλέκουν στεφάνι τα αιλυνόπουλλα»; Πάει και ο «κρατικός αερολιμένας» (χαχαχα) της Θεσσαλονίκης. Πάει ο «Μακεδονικός χαλβάς». Πάει η ομώνυμη εφημερίδα (α, ναι, αυτή «πήγε» νωρίτερα). Πάνε άκλαυτες και τρεις Περιφέρειες (ανατολικής, δυτικής και κεντρικής Μακεδονίας). Αφανίζεται η πατρίς σηναίλυνες…
Makedonskata.
Βρε σούργελο απολιτίκ, μωρή ξευτιλισμένη
που βγήκες και διαπόμπεψες τη λογική στις στράτες!
Τα μπινελίκια δεν ακούς; Το αίμα δεν το είδες;
Στης Ιστορίας τον τροχό άμα προβάρεις πόζες
θα 'ρθει καιρός στα γόνατα να εκλιπαρείς συγνώμη.
Κοκκινοσκουφίτσα
