Την ώρα που βρισκόταν σε εξέλιξη η κρίσιμη γενική συνέλευση του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, στο «Πρώτο Θέμα» δημοσιευόταν επιστολή της Πανελλήνιας Ενωσης Θεάτρου (ΠΕΘ) προς το ΣΕΗ, με απαίτηση να μην αποφασιστούν άλλες απεργίες. Φυσικά, στο χώρο του θεάματος «όλοι περνούν υπέροχα», γι’ αυτό και οι καπιταλιστές του θεάτρου υιοθετούν την πιο μοντέρνα εκδοχή του participial management. Απευθύνονται με την προσφώνηση «Αγαπητές και Αγαπητοί Συνεργάτες, Φίλες και Φίλοι», καμουφλάρουν την απαίτηση με τη στολή της… έκκλησης και δεν παραλείπουν να διαβεβαιώσουν πως «είμαστε στην ίδια βάρκα»!
Και στη μεγάλη βάρκα που ονομαζόταν «Τιτανικός» βρίσκονταν άνθρωποι όλων των κοινωνικών τάξεων, αλλά την ώρα του ναυάγιου τους εργάτες τους κλείδωσαν στους χώρους της τρίτης θέσης, γιατί οι σωσίβιες λέμβοι έφταναν μόνο για τους επιβάτες της πρώτης θέσης. Ας κοιτάξουν να πληρώσουν κάνα μεροκάματο της προκοπής και καμιά πρόβα και ας αφήσουν αυτά τα αίσχη, που μας θυμίζουν τις απεργίες των ηθοποιών το 1984, όταν έβγαιναν μπροστά οι θιασάρχες Ληναίος και Κούρκουλος με το επιχείρημα «κι εμείς ηθοποιοί είμαστε».
Εν πάση περιπτώσει, τ’ αφήνουμε αυτά, όπως και τα λόγια δήθεν συμπαράστασης και στήριξης του αγώνα και τις «διαβεβαιώσεις εκδούλευσης», ότι γι’ αυτούς προέχει η υπογραφή συλλογικής σύμβασης (μιλάμε καίγονται οι άνθρωποι), που τάχα δεν θα πάρει υπόψη της το κατάπτυστο ΠΔ 85/2022, που κατατάσσει τους καλλιτέχνες στην κατηγορία ΔΕ, η οποία και καθορίζει αναπόφευκτα και το ύψος των αμοιβών: «Γνωρίζετε, επίσης, ότι προτεραιότητά μας από την ιδρυτική ανακοίνωση της ΠΕΘ είναι η μεταξύ μας υπογραφή συλλογικής σύμβασης και δεσμευόμαστε ότι ο διάλογος αυτός σε τίποτα δεν θα επηρεαστεί από το επίμαχο Προεδρικό διάταγμα».
Οπως γράψαμε, την επιβεβαίωση της πληροφορίας μας ότι υπήρξαν «υπόγειες διαδρομές» του ΔΣ του ΣΕΗ με καπιταλιστές του κλάδου, ώστε να υπονομευτεί ο αγώνας των καλλιτεχνών και να μην παρθεί απόφαση από την έκτακτη γενική συνέλευση της Τρίτης 21 του Φλεβάρη για νέα απεργία, ισχυροποιήσαμε και με την ανακοίνωση της παράταξης Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών (αναρτήθηκε στο fb) που ανέφερε τα εξής:
«Με τις απεργίες μας πιέστηκε και η εργοδοσία πού έστειλε κρυφή επιστολή στη διοίκηση του ΣΕΗ (ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ – ΑΕΝΑΗ), καλώντας μας να σταματήσουμε τις απεργίες, την οποία οι συνάδελφοι της διοίκησης απέκρυψαν από το σώμα της τελευταίας συνέλευσης (σσ μήπως γιατί κάποιοι έλεγαν τα ίδια με την επιστολη στις τοποθετήσεις τους;). Είναι σίγουρο πως η εργοδοσία ασκεί πιέσεις στη διοίκηση του σωματείου μας, ενώ υπάρχουν και κινήσεις, όπως πχ η συνέντευξη του προέδρου Μπιμπίλα Σπύρου, στη Σάσα Σταμάτη (όλοι θυμόμαστε την επίθεσή της πέρσι με μπράβους γνωστού εφοπλιστή σε συνάδελφό μας), που προσβάλλουν τον κλάδο μας» (η έμφαση δική μας).
Η επιστολή των εργοδοτών δεν διαβάστηκε στην κρίσιμη γενική συνέλευση των ηθοποιών. Σημειωτέον ότι το ΔΣ του ΣΕΗ δεν την έχει δημοσιεύσει στην ιστοσελίδα του ακόμη και σήμερα! Για ευνόητους λόγους. Επειδή αποκαλύπτει την ωμή παρέμβαση των καπιταλιστών του χώρου στον αγώνα των καλλιτεχνών και μάλιστα στην πιο δύσκολη καμπή του, μετά και το σόου Μητσοτάκη και την παράδοση του κουρελόχαρτου-«σχεδίου ΚΥΑ», όταν καλοθελητές δημοσιορουφιάνοι «συμβούλευαν» τους καλλιτέχνες να μην τα θέλουν όλα δικά τους και να κάνουν πίσω. Και επειδή αποκαλύπτει την επί του πρακτέου σύμπλευση της πλειοψηφίας του ΔΣ του ΣΕΗ με τους καπιταλιστές εργοδότες.
Για να καμουφλαριστεί το απροκάλυπτο μέγεθος της παρέμβασης, οι καπιταλιστές έντυσαν την επιστολή τους με τα… αγαπησιάρικα που γράψαμε στην αρχή. Το «ζουμί», βεβαίως, βρίσκεται στη… συναδελφική «προτροπή»-εντολή προς τα «κεφάλια» της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, να μην παρθούν αποφάσεις για νέες απεργίες, γιατί οι εργοδότες θα χάσουν τα κέρδη τους από τις παραστάσεις. Τα οποία κέρδη ουδεμία σχέση έχουν με τις αμοιβές των ηθοποιών, ιδίως αυτών που δεν είναι προβεβλημένοι στο σταρ σίστεμ: «Ο δεύτερος λόγος αυτής της παρέμβασης στην Συνέλευσή σας είναι για να εκφράσουμε τις επιφυλάξεις μας για πιθανές μελλοντικές κινητοποιήσεις, που θα ματαιώσουν παραστάσεις».
Η προσπάθεια καλλιέργειας ηττοπάθειας και αναποτελεσματικότητας του αγώνα, στο σημείο που έχει ήδη φθάσει, με επίκληση της προεκλογικής περιόδου, αποτελεί το ιδεολογικό περιεχόμενο της κατεύθυνσης «όχι απεργιακές κινητοποιήσεις»: «Φαίνεται από τις εξελίξεις ότι η κυβερνητική βούληση έχει εξαντληθεί. Αντιστοίχως έχουν εξαντληθεί και οι δικές μας δυνατότητες αποτελεσματικών παρεμβάσεων. Εξάλλου διανύουμε προεκλογική περίοδο, συνθήκη που δεν μας επιτρέπει να ελπίζουμε πλέον σε άμεση ουσιαστική λύση του προβλήματος. Ηδη το ζήτημα έχει τεθεί έντονα και οι αγώνες σας είναι παρακαταθήκη για την όποια επόμενη κυβέρνηση».
Αντί, δηλαδή, οι αγωνιζόμενοι καλλιτέχνες να αξιοποιήσουν την προεκλογική περίοδο, εντείνοντας την πίεση και πάνω στην κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές, με μεγιστοποίηση της έντασης, επιμονής και μαζικότητας του αγώνα τους, με διατήρηση του βαρέως πυροβολικού, των καταλήψεων, ώστε να έχουν προϋποθέσεις νίκης, οι καπιταλιστές τους προτρέπουν να σαλπίσουν υποχώρηση (το παράδειγμα των εργατών της ΕΑΣ που επί 17 μήνες, μετά το πέταγμά τους στην ανεργία από τον πατέρα Μητσοτάκη, ήταν στο δρόμο, πετυχαίνοντας από την επόμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την επαναπρόσληψή τους και τη ματαίωση της ιδιωτικοποίησης των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας πρέπει να αποτελέσει φάρο για τον αγώνα των καλλιτεχνών).
Για τους καπιταλιστές του κλάδου, που λανσάρονται ως Ηρακλείς του «ελεύθερου θεάτρου», που βάζουν τα κέρδη τους πάνω από τα εργασιακά δικαιώματα και συμφέροντα των καλλιτεχνών, εργαζόμενοι και εργοδότες οφείλουν να είναι μια αγκαλιά, να βρίσκονται στην ίδια πλευρά: «Μόνο όποιος βρίσκεται μακριά από το ‘’ελεύθερο’’ θέατρο δεν αντιλαμβάνεται ότι είμαστε στην ίδια βάρκα». Ολα τούτα αποτελούν την προσπάθεια της εργοδοσίας να υπονομεύσει, να σπάσει τον αγώνα.
Την προσπάθεια, όμως, αυτή ενστερνίστηκε η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της διοίκησης του ΣΕΗ, αποδεχόμενη τον ρόλο του δούρειου ίππου, με τη γνωστή αντεργατική, απαράδεκτη πρότασή της στην έκτακτη γενική συνέλευση της Τρίτης 21/2 του σωματείου για αποκλιμάκωση.
ΥΓ1. Μάλλον πιο έξυπνα από τους καπιταλιστές σκέφτηκαν οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές του ΣΕΗ. Αν διάβαζαν την επιστολή-πρόκληση των εργοδοτών, θα άναβαν τα αίματα. Προτίμησαν να πουν τα ίδια… με δικά τους λόγια. Για να φαίνονται… αυθεντικά και όχι υπαγορευμένα από τους εργοδότες.
ΥΓ2. Τυχαίο είναι ότι η ΠΕΘ αναπτύσσει τα ίδια επιχειρήματα με το ΔΣ του Εθνικού Θεάτρου; Αλλωστε, πρόεδρος του Εθνικού είναι ο θεατρικός επιχειρηματίας Βασίλης Πουλαντζάς, που παραμένει και πρόεδρος της επιχείρησης «Θεατρικός Οργανισμός Πράξη» (δεν είναι μέλος της ΠΕΘ).
ΥΓ3. Ελπίζουμε να μην ενοχληθούν τίποτα… ευαίσθητοι, επειδή χαρακτηρίζουμε την ΠΕΘ συνδικάτο των καπιταλιστών. Οι ίδιοι το λένε στην ιστοσελίδα τους: «H ΠΕΘ (Πανελλήνια Ενωση Θεάτρου) αποτελείται από 30 καταξιωμένους και με πολυετή θητεία θεατρικούς επιχειρηματίες…»
epistoli_PETH