Η πανέμορφη περιοχή Τσαμπούρνου στην Τουρκία σιγά-σιγά μετατρέπεται από επίγειος παράδεισος σε κόλαση (θέμα αρκετά επίκαιρο και για μας τελευταία…). Ο πολυβραβευμένος τούρκος σκηνοθέτης καταγράφει το χρονικό αυτής της καταστροφής και τις προσπάθειες των ντόπιων και της τοπικής αρχής ενάντια στην εγκατάσταση χωματερής πλάι στα σπίτια τους.
Ο Ακίν παρακολουθούσε την υπόθεση από κοντά και φυσικά την κινηματογραφούσε βήμα-βήμα για χρόνια, πριν από την κατασκευή της χωματερής μέχρι και τις τρομερές συνέπειες που προξένησε στο περιβάλλον. Η ταινία, λοιπόν, δεν είναι μια εκ των υστέρων προσέγγιση στο ζήτημα, με αφηγήσεις και απόψεις των εμπλεκόμενων, όπως συμβαίνει σε αρκετά ντοκιμαντέρ.
Το ντοκιμαντέρ όμως έχει αρκετές ελλείψεις. Σημαντικότερη κρίνουμε αυτή της ουσιαστικής έρευνας του θέματος, με αποτέλεσμα και ο θεατής να μένει σχεδόν ανενημέρωτος για το ζήτημα των χωματερών και να δίνεται τελικά μεγαλύτερη βαρύτητα σε μία συναισθηματική προσέγγιση του ζητήματος. Ο Ακίν «τραβούσε» στην περιοχή, χωρίς να έχει στόχο τη δημιουργία ταινίας, αλλά συγκινημένος από το δράμα του τόπου (απ’ όπου καταγόταν ο πατέρας του). Κι αυτό φαίνεται
