Αυτή είναι η δεύτερη καλύτερη ταινία του φετινού καλοκαιριού, που επίσης αξίζει να δείτε. Ανάλογης θεματολογίας με την «Πόλη του Θεού» του Φερνάνδο Μεϊρέγιες και την «Πόλη των ανθρώπων» του Πάουλο Μορέλι, ελάχιστη σχέση έχει ωστόσο μ’ αυτές. Πιο ουσιαστική, πιο σκληρή και πιο αληθινή, δείχνει τις πραγματικές διαστάσεις της ταξικής διαφοράς και ανισότητας στην πόλη του Μεξικού, με τρόπο που ένας Δυτικοευρωπαίος δυσκολεύεται να καταλάβει. Οχι γιατί εδώ δεν υπάρχουν «ιδιωτικές ζώνες», δηλαδή τα καλά φυλασσόμενα από ιδιωτικές εταιρίες πολυτελή προάστια, αλλά γιατί η εξαθλίωση έξω απ` αυτά δεν είναι τόσο μεγάλη που να τροφοδοτεί επιθέσεις εναντίον τους.
Ο Ροδρίγο Πλα κινηματογραφεί εν είδει ντοκιμαντέρ την εισβολή τριών φτωχόπαιδων για κλοπή σ` ένα τέτοιο περιφραγμένο προάστιο στο κέντρο της πόλης του Μεξικού. Εκεί ζουν απομονωμένοι οι πλούσιοι, μακριά από τη φτώχεια και τη δυστυχία που μαστίζουν την υπόλοιπη χώρα. Οταν οι κάμερες «συλλαμβάνουν» τους εισβολείς, οι πλούσιοι παίρνουν το νόμο στα χέρια τους. Τα ελάχιστα εμπόδια που προβάλλει η εξουσία γίνονται σκόνη μπροστά στη δύναμη του χρήματος και οι επίδοξοι κλέφτες δολοφονούνται μέχρις ενός. Για τους φτωχούς δεν υπάρχει κανένα έλεος , για τους πλούσιους καμιά διαφορά από τα κτήνη και ανάμεσα στις δυο τάξεις η άβυσσος. Είναι προς τιμή του ουρουγουανού σκηνοθέτη το ότι αποδίδει με τόση ακρίβεια και αμεσότητα αυτή την αλήθεια. Γιατί από στρογγυλέματα και φιλανθρωπίες έχουμε χορτάσει.
