Γυρισμένη το 1961, η ταινία αυτή αποτελεί μία από τις πιο ωραίες στιγμές στην ιστορία του ιταλικού κινηματογράφου. Η ιστορία της είναι πάρα πολύ απλή. Ενας νεαρός αποφασίζει να δώσει εξετάσεις για μια θέση σε εταιρία στο Μιλάνο. Ο νεαρός παίρνει τη δουλειά και ξεκινά σιγά-σιγά, σχεδόν νομοτελειακά, να γίνεται κομμάτι ενός απεχθέστατου μηχανισμού γύρω από τον οποίο περιστρέφονται τα πάντα.
Ο Ολμι στηρίζεται στην απλότητα και την ακρίβεια. Υιοθετεί ένα σχεδόν ντοκιμαντερίστικο ύφος, μέσα από το οποίο επιτρέπει, σχεδόν επιβάλλει, στο θεατή να παρατηρεί συνεχώς και στη λεπτομέρειά τους όσα συμβαίνουν, δηλαδή τη σταδιακή, βήμα-βήμα, αλλοτρίωση την οποία πρέπει να υποστεί ο πρωταγωνιστής προκειμένου να τα βγάλει πέρα σ’ έναν κόσμο που ναι μεν του εξασφαλίζει την επιβίωση, αλλά τον οδηγεί στη δυστυχία και τη βαθιά θλίψη.
Ο Ολμι στηρίζεται στις αντιθέσεις που επιλέγει να προβάλει. Παραθέτει λιτά πλάνα της φτωχής συνοικίας και αντιπαραθέτει πλάνα από την πολύβουη και ταχύτατη πραγματικότητα του αστικού κέντρου. Χρησιμοποιεί υπέροχα τα κοντινά πλάνα στα πρόσωπα και τα γεωμετρικά πλάνα στο χώρο δουλειάς καθιστώντας πάντα σαφή τη δηκτική ματιά του.
Ο Ολμι φυσικά είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο στον κινηματογράφο, με βραβεύσεις σε πολλά φεστιβάλ και το κυριότερο με θαυμάσιες κοινωνικοπολιτικές ταινίες. Η ταινία αυτή αποτελεί, φυσικά, την πιο καλή επιλογή για αυτήν την εβδομάδα.
Ελένη Π.
