«Σε μια εποχή που προσβλέπουμε σε βελτίωση των σχέσεών μας με την Τουρκία, αλλά και στη διευθέτηση ζητημάτων του Πατριαρχείου και της ελληνικής ομογένειας σε Κωνσταντινούπολη και Ιμβρο, ο εν δυνάμει αυριανός πρωθυπουργός κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ διότι επέλεξε έναν μουσουλμάνο υποψήφιο βουλευτή, ο οποίος είχε την υποστήριξη του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής. Σιγα τα ωά. Λες και παλιότερα το προξενείο δεν υποστήριξε υποψήφιους της ΝΔ. Λες και εμείς δεν παρεμβαίνουμε σε εκλογές άλλων χωρών διά μέσου των δικών μας ομογενειών. Πρόσφατο παράδειγμα η παρέμβαση στην Αλβανία και μάλιστα όχι διά μέσου του ελληνικού προξενείου, αλλά από τον ίδιο τον έλληνα πρωθυπουργό. Και με διαδηλώσεις και με ελληνικές σημαίες και με τον εθνικό μας ύμνο μέσα στην ξένη επικράτεια. Σκέφτομαι εάν αυτά είχαν συμβει εδώ στη Θράκη τι θα ακολουθούσε…»
Το κείμενο δεν γράφτηκε από κάποιον συριζαίο, αλλά από στέλεχος του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ που ξέρει καλά τα τεκταινόμενα στην περιοχή της Θράκης. Είναι ο Γιάννης Λασκαράκης, πρώην αντιδήμαρχος Αλεξανδρούπολης, και το άρθρο του δημοσιεύτηκε στα «Νέα» στις 7 Ιούνη. Τις ίδιες μέρες, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ Δημήτρης Μάντζος δήλωνε: «Προφανώς δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή καμία απόπειρα παρέμβασης στη λειτουργία της δημοκρατίας μας. Χρειάζεται όμως φειδώ στις δημόσιες τοποθετήσεις όλων για τη μουσουλμανική μειονότητα».
Κι όμως, αυτές οι ψύχραιμες φωνές παραμερίστηκαν εντελώς κι εκείνο που κυριαρχεί πλέον είναι ένα επιθετικό ψυχροπολεμικό-εθνικιστικό κλίμα σε βάρος της τουρκικής μειονότητας στη Θράκη. Ακόμα και ο Ανδρουλάκης, προσπαθεί να ισορροπήσει σε τεντωμένο σκοινί, καταγγέλλοντας (δήθεν) Μητσοτάκη και Τσίπρα και δηλώνοντας την πίστη του στη Συνθήκη της Λωζάνης που μιλά για μουσουλμανική μειονότητα. Το ίδιο κάνουν και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, ακολουθώντας μια αμυντική στάση που καθορίζεται από τον αστικό χαρακτήρα του κόμματός τους.
Αλήθεια, γιατί η ΝΔ επικεντρώνει τις καταγγελίες στον ΣΥΡΙΖΑ και τους μειονοτικούς βουλευτές του σε Ροδόπη και Ξάνθη, οι οποίοι υποδεικνύονται (από ποιον;) σαν όργανα του Τουρκικού Προξενείου; Οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ γιατί μένουν στο απυρόβλητο;
Αρχές Σεπτέμβρη του 2022, η ΝΔ έκανε θόρυβο με τον βουλευτή Ξάνθης του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ Μπουρχάν Μπαράν, επειδή σε ανάρτησή του είχε δηλώσει «μέλος της “Συμβουλευτικής Επιτροπής της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης” (BTTA Danışma Kurulu)». «Είναι ντροπή έλληνας βουλευτής να αποκαλεί ουσιαστικά τη μειονότητα “τουρκική” και να παρακινεί τους μουσουλμάνους πολίτες να συμμετάσχουν στις εκλογές για το νέο ψευδομουφτή Ξάνθης, δηλαδή αυτόν που δεν αναγνωρίζει η πολιτεία», έγραφε ανακοίνωσε του Γραφείου Τύπου της ΝΔ, που ζητούσε από τον Ανδρουλάκη «να πάρει θέση: Γιατί κρατάει βουλευτή που αναγνωρίζει τη μειονότητα ως “τουρκική”;».
Ο Ανδρουλάκης έβαλε τον Μπαράν να τα μπαλώσει με μια ανασκευή της συμφοράς και φυσικά τον ξαναέβαλε βουλευτή στις 21 Μάη. Ο Μπαράν ξαναεκλέχτηκε και το ποσοστό του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ στην Ξάνθη έφτασε το 18,26%, πολύ πάνω από τον πανελλαδικό μέσο όρο του και 10 μονάδες πάνω από το ποσοστό που είχε πάρει το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ στην ίδια περιφέρεια το 2019.
Και τι να πούμε για τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ στη Ροδόπη, τον Ιλχάν Αχμέτ, που επίσης κέρδισε την έδρα, με το ποσοστό του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ να φτάνει το 22,63%, διπλάσιο από το πανελλαδικό ποσοστό του και μια μονάδα πάνω από το ποσοστό που είχε πάρει το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ στην ίδια περιφέρεια το 2019; Ισως χρειάζεται να θυμίσουμε ότι ο Ιλχάν Αχμέτ έχει πάρει την έδρα «προίκα» από τον πεθερό του, παλαιό μειονοτικό βουλευτή, και την περιφέρει από κόμμα σε κόμμα, ανάλογα με τους υπολογισμούς που κάνει. Για πρώτη φορά εκλέχτηκε βουλευτής με τη ΝΔ! Μετά πήγε στη Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας (έτσι καταλαβαίνουμε και τους «δεσμούς» που έχει με την περιοχή η κόρη του Μητσοτάκη). Μετά πήγε με τη ΔΗΜΑΡ, μετά με το Ποτάμι και κατέληξε (προς το παρόν) στο ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ.
Γιατί, λοιπόν, δεν μιλάει κανείς για τους Μπαράν και Αχμέτ του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ, αλλά μιλάνε μόνο για τους Οζγκιούρ και Ζεϊμπέκ του ΣΥΡΙΖΑ; Αν υποτεθεί ότι το Τουρκικό Προξενείο επηρεάζει καθοριστικά την εκλογική συμπεριφορά της μειονότητας, η «γραμμή» του έπιασε τόπο μόνο στην υπερψήφιση των δύο μειονοτικών του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ οι δυο μειονοτικοί του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ εκλέχτηκαν κόντρα στη «γραμμή» του Προξενείου; Οποιος ισχυριστεί κάτι τέτοιο νομίζει ότι απευθύνεται σε Χαχόλους. Οι μειονοτικοί υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ εκτίναξαν τα τοπικά ποσοστά του πάνω από τον πανελλαδικό μέσο όρο του, όμως στην Ξάνθη ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 13 μονάδες σε σχέση με το 2019, ενώ στη Ροδόπη κέρδισε 7 μονάδες. Ισχύει, δηλαδή, και για τον ΣΥΡΙΖΑ ό,τι ισχύει για το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ, τηρουμένων των αναλογιών.
Στο μόνο που έχουν δίκιο οι συριζαίοι είναι ότι πρόκειται για κυπατζίδικες κατασκευές. Μόνο που οι κατασκευές έγιναν κατά παραγγελία του Μητσοτάκη, του πολιτικού προϊστάμενου της ΕΥΠ/ΚΥΠ. Οι δυο μειονοτικοί υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ είχαν κατέβει και το 2019. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα ήταν πρώτο κόμμα στην Ξάνθη το 2019 (δεύτερο, μετά τη ΝΔ, στη Ροδόπη). Γιατί δεν έγινε ο σημερινός ντόρος τότε; Γιατί δεν έγινε ο σημερινός ντόρος στην προεκλογική περίοδο για τις 21 Μάη, αλλά ξεκίνησε μετά το εκλογικό αποτέλεσμα;
Ο Μητσοτάκης και το επιτελείο του σχεδίασαν μια προβοκάτσια, ανοίγοντας μια ακροδεξιά ατζέντα, με στόχο να διεμβολίσουν τα φασιστοακροδεξιά μορφώματα. Λέγεται πως υπάρχει ανησυχία μη τυχόν και δεν εκλεγεί ο Στυλιανίδης στη Ροδόπη, μετά από τις καραμπόλες που γίνονται με την ενισχυμένη αναλογική. Και αυτό να ισχύει, σίγουρα δεν είναι ο βασικός λόγος. Ο βασικός λόγος είναι πως το επιτελείο Μητσοτάκη προσπαθεί να βγει από τα δεξιά στα φασιστοακροδεξιά μορφώματα, από τον Βελόπουλο και τη «Νίκη» μέχρι τον Εμφιετζόγλου και τους Σπαρτιάτες του Κασιδιάρη, κερδίζοντας εκλογική πελατεία από όλα αυτά τα μορφώματα.
Γι’ αυτό στάλθηκε η Ντόρα στη Θράκη, όπου οργάνωσε το γνωστό μαφιόζικο σόου, απειλώντας ανοιχτά την τουρκική μειονότητα πως αν δεν ψηφίσει ΝΔ θα αντιμετωπίσει μεγαλύτερο αποκλεισμό από την επόμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Και για να μην μείνει καμιά αμφιβολία ότι η Ντόρα πήγε εκεί ως απεσταλμένη του αδελφού της και είπε όσα είπε όχι με προσωπική της πρωτοβουλία αλλά μεταφέροντας κεντρική κομματική γραμμή, βγήκε ο Σκέρτσος και επανέλαβε τα ίδια, σε πιο σκληρή εκδοχή μάλιστα.
Σε ερώτηση που δέχτηκε, στη διάρκεια εμφάνισής του στο Mega το βράδυ της περασμένης Κυριακής, για το τι θα κάνει η ΝΔ άν «η Ροδόπη ψηφίσει πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι γαλάζια», ο Σκέρτσος ντύθηκε Μιχαλολιάκος και απάντησε με φασιστική ωμότητα: «Οταν εμπιστεύονται πολιτικούς ή βουλευτές οι οποίοι υπηρετούν μια ατζέντα αυστηρά ή καθαρά αναθεωρητική, αντιλαμβάνεστε πάει κόντρα στην εθνική ελληνική πολιτική. Αν θέλουν να έχουν τα αυτονόητα δικαιώματα που έχουν οι έλληνες πολίτες, θα πρέπει να στηρίξουν βουλευτές οι οποίοι υποστηρίζουν την ελληνική εθνική πολιτική»!
Μ’ άλλα λόγια, οι μειονοτικοί της Θράκης δε θα έχουν τα «αυτονόητα δικαιώματα που έχουν οι έλληνες πολίτες», αν δεν ψηφίσουν ΝΔ! Αυτό δεν έχει ειπωθεί ποτέ δημόσια από έλληνα αστό πολιτικό οποιασδήποτε απόχρωσης. «Βλέπουμε ότι τελικά υπήρξε αυτή η επικράτηση των συγκεκριμένων υποψηφίων και θεωρούμε ότι αυτό ενέχει ένα σοβαρό εθνικό κίνδυνο πλέον», συνέχισε στο ίδιο μοτίβο ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ!
Είναι προφανές ότι όλα αυτά δεν απευθύνονται μόνο στα μέλη της τουρκικής μειονότητας, ούτε έχουν ως στόχο μερικές χιλιάδες ψήφους που μπορεί ν’ αντλήσει από τη μειονότητα η ΝΔ, χάρη στις ανοιχτές απειλές και τον ωμό εκβιασμό. Απευθύνονται σε όλο τον εθνικοφασιστικό εσμό της χώρας. Το μήνυμα είναι σαφές: «Εμείς, η ΝΔ, τους πατάμε στο λαιμό τους τουρκαλάδες. Γι’ αυτό πρέπει να στηρίξετε εμάς και όχι τα ακροδεξιά κομματίδια, που θα πάει χαμένη η ψήφος σας αν τα ψηφίσετε».
Ο ίδιος ο Μητσοτάκης κινείται καθημερινά σ’ αυτή τη γραμμή. Στη γραμμή της κυπατζίδικης έμπνευσης προβοκάτσιας που κατασκεύασε το επιτελείο του. Ομως επεκτείνεται και σε όλη την ακροδεξιά ατζέντα, περιλαμβάνοντας Προσφυγικό και ελληνοτουρκικά. Το έκανε χθες στην περιοδεία του στα Δωδεκάνησα και στις ομιλίες που έκανε σε Λέρο, Λειψούς και Πάτμο. Σαν να προκαλούσε τον Ερντογάν και την παρέα του στην απέναντι όχθη να μπουν και αυτοί στο ίδιο «μουντ».
«Κανένας Έλληνας Πρωθυπουργός και σε καμία περίπτωση εγώ προσωπικά δεν είμαι διατεθειμένος να βάλω στο τραπέζι της συζήτησης θέματα τα οποία είναι έξω από την ατζέντα των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ζητήματα αποστρατικοποίησης των νησιών, ζητήματα κυριαρχίας, κυριαρχικών δικαιωμάτων, είναι έξω από το πλαίσιο της συζήτησης με την Τουρκία. … Ομως, φίλες και φίλοι, δεν έχουμε ταυτόχρονα και αυταπάτες. Ξέρουμε πολύ καλά ότι η εξωτερική πολιτική των χωρών δεν αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη. … Τείνουμε χείρα φιλίας αλλά ταυτόχρονα εξακολουθούμε να ενισχύουμε τις Ενοπλες Δυνάμεις μας. Εξακολουθούμε να προστατεύουμε τα σύνορά μας και εξακολουθούμε να οικοδομούμε πανίσχυρες συμμαχίες, που ισχυροποιούν το γεωπολιτικό αποτύπωμα της πατρίδας μας» (Λέρος).
«Αντιμετωπίσαμε αποτελεσματικά τον τουρκικό αναθεωρητισμό. Στηρίξαμε τις Ενοπλες Δυνάμεις μας, οικοδομήσαμε πανίσχυρες συμμαχίες. Και ναι, σήμερα η Ελλάδα είναι μία χώρα πολύ πιο ισχυρή, με πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από ό,τι το 2019. … Οσο, λοιπόν, τείνουμε χείρα φιλίας προς την Τουρκία, άλλο τόσο υψώνουμε τείχος άμυνας απέναντι σε οποιαδήποτε διεκδίκηση στρέφεται εις βάρος της κυριαρχίας μας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων» (Λειψοί).
«Ξέρετε ότι εμείς είμαστε αυτοί που αντιμετωπίσαμε στη ρίζα του το προσφυγικό πρόβλημα. Ξέρετε ότι εμείς είμαστε αυτοί που ενισχύσαμε τις Ενοπλες Δυνάμεις. Δεν τα βλέπετε, αλλά να ξέρετε ότι τα Rafale πετάνε από πάνω σας. Τα F-35 θα ενταχθούν στην Πολεμική Αεροπορία το 2028, καθώς πήραμε και την τελευταία έγκριση η οποία χρειαζόταν από το αμερικανικό Κογκρέσο» (Πάτμος).
Προσφυγικό και ελληνοτουρκικά στην ίδια μοίρα, ως θέματα… στρατιωτικού τύπου. Το είπε στους Λειψούς: «Εμείς αποδείξαμε ότι η πατρίδα μας έχει σύνορα και στη θάλασσα και στον αέρα και στη στεριά και τα σύνορα αυτά πρέπει να φυλάσσονται. Αντιμετωπίσαμε με αποτελεσματικότητα τη μάχη του προσφυγικού προβλήματος. Μειώσαμε στο ελάχιστο τις προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές με πολύ σημαντικό αποτύπωμα σε όλα τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου»!
Το Προσφυγικό είναι μάχη! Ενα κράτος «πολεμά» με άοπλους ανθρώπους που προσπαθούν με καρυδότσουφλα να διαβούν τα στενά ανάμεσα στις τουρκικές ακτές και τα ελληνικά νησιά ή στριμώχνονται σε χωμάτινες νησίδες του Εβρου. Στη θάλασσα τα pushback, στον Εβρο το ξύλο και η επαναπροώθηση στην Τουρκία. Γι’ αυτά καμαρώνει ο Μητσοτάκης και τα επιδεικνύει στο ακροδεξιό ακροατήριο. Οπως επιδεικνύει τα «Ραφάλ« και τους άλλους υπέρογκους στρατιωτικούς εξοπλισμούς που «τους βλέπουν και τρέμουν οι τουρκαλάδες».
Η προβοκάτσια με τους συριζαίους μειονοτικούς υποψήφιους είναι το σάπιο κερασάκι στην κορυφή μιας βρομερής ακροδεξιάς ατζέντας.
Δεν κρατιούνται δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη
Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε απόγνωση. Δεν περίμενε τη σφοδρή ακροδεξιά επίθεση από τη ΝΔ. Και δεν μπορεί να την αποκρούσει, πρώτον γιατί δεν τον βοηθά το αστικό μιντιακό σύστημα που κρατά το θέμα στην πρώτη θέση της επικαιρότητας επί μέρες (το ωμό και απάνθρωπο νεοφιλελεύθερο μήνυμα του νεοδημοκράτη Πνευματικού, για τους αρρώστους που πρέπει ν’ αφήνονται εκτός περίθαλψης, όταν «κοστίζουν» θάφτηκε ήδη) και δεύτερο γιατί προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην κοσμοπολίτικη-δικαιωματιστική αντίληψη και στην «εθνική γραμμή» που λέει ότι υπάρχει μόνο μουσουλμανική μειονότητα.
Οι παλιοί «εσωτερικάκηδες» σαν τον Φίλη, που ξέρουν την κοσμοπολίτικη-δικαιωματιστική κατεύθυνση, λένε το γνωστό παραμύθι περί μουσουλμανικής μειονότητας που αποτελείται από τρεις εθνοτικές (sic!) ομάδες, Τουρκογενείς (sic!), Πομάκους και Τσιγγάνους (η συνθήκη της Λωζάνης, πάντως, δεν μιλάει για τρεις εθνοτικές ομάδες, αυτές είναι μεταγενέστερο αναθεωρητικό κατασκεύασμα. Αυτοί, όμως, βρίσκονται σε αντίθεση με πασοκογενείς και άλλους συριζαίους, ιδιαίτερα τοπικούς στη Θράκη, που χρόνια συνεργάζονται με την ΚΥΠ και τις εθνικιστικές ομάδες της περιοχής, που ξεσηκώθηκαν κατά των δύο εκλεγέντων μειονοτικών βουλευτών ταυτόχρονα με τον Μητσοτάκη. Το ταυτόχρονο της αντίδρασης δείχνει και τους δεσμούς αυτών των συριζαϊκών ομάδων με την ΚΥΠ και τους εθνικιστικούς κύκλους της Θράκης: ο Μητσοτάκης έβαλε να του κατασκευάσουν την προβοκάτσια και η ΚΥΠ «έσπρωξε» τους πασοκοσυριζαίους της περιοχής.
Το στρίμωγμα του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται από την κίνηση που έκανε ο Τσίπρας να επισκεφθεί τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό και να του ζητήσει να… μαλώσει τον Μητσοτάκη. Ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός τού απάντησε το αυτονόητο: ότι δεν έχει δικαιοδοσία να παρεμβαίνει στον πολιτικό ανταγωνισμό των κομμάτων. Και δεν έπεισε κανέναν ο Τσίπρας μ’ αυτή την κίνηση απελπισίας.
Ο μόνος τρόπος για να ξεφύγει από το στρίμωγμα ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν να υπερασπιστεί τα εθνικά δικαιώματα της μειονότητας. Το δικαίωμά της να θεωρεί τον εαυτό της τουρκική μειονότητα. Οποια κομμάτια της μειονότητας επιλέγουν άλλον εθνικό προσδιορισμό, δικαίωμά τους, αλλά αυτό πρέπει να ασκείται ελεύθερα και όχι καθ’ υπαγόρευση της ΚΥΠ και των εθνικιστικών κύκλων, με πιέσεις και πελατειακή εξαγορά. Αν υπήρχε τέτοια ελευθερία, τότε αυτοί που μιλούν για «τρεις εθνοτικές ομάδες» θα εκπλήσσονταν.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθούσε τέτοια γραμμή, θα έβγαινε έξω από τον «εθνικό κορμό». Θα έπρεπε να συγκρουστεί με την επίσημη κρατική γραμμή έναντι της μειονότητας, πολιτική καταπίεσης του εθνικού της αισθήματος. Ενα αστικό κόμμα εξουσίας, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, δε θέλει και δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Δεν είναι, όμως, δυνατόν να κρατήσεις δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη, τον κοσμοπολίτικο δικαιωματισμό και τον αστικό εθνικισμό. Ο Μητσοτάκης, βουτηγμένος στην αλαζονεία και διψασμένος για ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, έσπασε το fair play, κατηγορώντας μόνο τους μειονοτικούς του ΣΥΡΙΖΑ για επαφές με το Τουρκικό Προξενείο, που έχουν όλοι οι μειονοτικοί υποψήφιοι όλων των αστικών κομμάτων. Και ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκαστικά αμύνεται.