Πρέπει να πάει κανένας πολύ πίσω στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλευτισμού για να βρει νομοσχέδιο που ψηφίστηκε από την ολότητα σχεδόν των βουλευτών (καταψήφισαν επί της αρχής μόνο οι εννιά βουλευτές του ΜέΡΑ25). Για να φτάσουν σ' αυτό το αποτέλεσμα, χρειάστηκε να κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία και η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η κυβέρνηση έχει υποτίθεται μια δικαιολογία. Χρειαζόταν τουλάχιστον 200 ψήφους για να αποκτήσει νομική ισχύ το νομοσχέδιο, όπως προβλέπει το Σύνταγμα. Για να τους συγκεντρώσει, έπρεπε καταρχάς να πετύχει τη συναίνεση του ΚΙΝΑΛ (πανεύκολο) και του Περισσού. Ο Περισσός χειρίστηκε έξυπνα το ζήτημα, έθεσε όρους και πέτυχε να γίνουν δεκτοί. Ετσι, έφυγε η δυνατότητα επιστολικής ψήφου (που αποτελούσε αγκωνάρι της πρότασης της ΝΔ), όπως έφυγε και η εφαρμογή του δικαίου του αίματος. Η πρόταση της ΝΔ προέβλεπε πως όποιος μπορεί ν' αποκτήσει ελληνικό διαβατήριο, αποκτά και δικαίωμα ψήφου. Με το βέτο του Περισσού δικαίωμα ψήφου αποκτούν όσοι έχουν ΑΦΜ στην Ελλάδα και διαμονή τουλάχιστον δύο χρόνια την τελευταία τριακονταπενταετία. Ετσι, το σχέδιο της ΝΔ για μαζική άγρα ψήφων, μέσω των διασυνδέσεων που έχει ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, ακυρώθηκε, προς μεγάλη λύπη των «Διαματάρηδων».
Ο ΣΥΡΙΖΑ την πάτησε. Αρχικά επέμενε στη δική του πρόταση που οδηγούσε σε κάτι σαν «κοινοβούλιο αποδήμων». Δηλαδή, δικαίωμα ψήφου στους πάντες, αλλά για την εκλογή ενός αριθμού βουλευτών και χωρίς η ψήφος των αποδήμων να μετρά στο εκλογικό αποτέλεσμα. Ποντάριζε στο ότι η ΝΔ δε θα μπορούσε να βρει τις 200 ψήφους. Οταν είδε την κωλοτούμπα της κυβέρνησης, που προσχώρησε στις θέσεις του Περισσού, έκανε την πρώτη κωλοτούμπα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ όμως στη διακομματική επιτροπή είχε συμφωνήσει, εμφανίστηκε να διαφωνεί στην κοινοβουλευτική επιτροπή που συζήτησε το νομοσχέδιο. Μπροστά στον κίνδυνο να απομονωθεί, όμως, και ν' αποκτήσει «κακό όνομα» στους ψηφοφόρους εξωτερικού, έκανε νέα κωλοτούμπα και ψήφισε το νομοσχέδιο.
Κρύφτηκε, βέβαια, πίσω από κάτι δευτερεύουσας σημασίας προτάσεις που ο Θεοδωρικάκος δεν είχε κανένα πρόβλημα να κάνει δεκτές. Η κυβέρνηση είχε φάει το γάιδαρο οπότε δε θα κολλούσε στην ουρά. Για τον Θεοδωρικάκο μεγαλύτερη σημασία είχε πλέον το να καταγραφεί ως ο «μετρ της συναίνεσης», παρά το να δεχτεί τη δημιουργία διακομματικής επιτροπής που θα εξετάζει τις ενστάσεις επί των απορριπτικών αποφάσεων εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους.
