Δεν ήταν καμιά νέα φουρνιά πασόκων οι 120 που υπέγραψαν κείμενο για τη συστράτευσή τους με τον ΣΥΡΙΖΑ. Γνωστοί και μη εξαιρέτοι είναι όλοι τους και έχουν συμπεριληφθεί στα 694 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ. Απλά, ήθελαν να κάνουν και μια δική τους εκδήλωση, με ομιλητή τον Τσίπρα, φυσικά, για να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στο γεγονός της προσχώρησής τους στον «νέο» ΣΥΡΙΖΑ με ισότιμο τρόπο. «Σ’ αυτό το πατριωτικό προσκλητήριο συμμετέχουμε ενεργά και καλούμε όσους μπορούν και θέλουν να σταθούμε μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα, χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις, να συνταχθούμε σε ένα νικηφόρο βηματισμό, που διασφαλίζει την λαϊκή ενότητα στη βάση, δημιουργεί ισχυρά ερείσματα σε όλους τους κοινωνικούς και κρατικούς θεσμούς, επικρατεί σε εκλογικές αναμετρήσεις στα συνδικάτα, την αυτοδιοίκηση και στη Βουλή, στοχεύει σε μία νέα προοδευτική διακυβέρνηση που θα εφαρμόσει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα ανασυγκρότησης της πραγματικής οικονομίας με αναπτυξιακή προοπτική», έγραφαν στην ανακοίνωση που εξέδωσαν.
Δε διαφεύγει της προσοχής η αναφορά τους στον Τσίπρα (και όχι στον ΣΥΡΙΖΑ) και η μπηχτή για την απουσία αποκλεισμών και διακρίσεων (που αφορά τους συριζαίους με το… αριστερόμετρο). Μετά τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης, τα πράγματα έχουν δρομολογηθεί όπως τα σχεδίασαν οι Τσιπραίοι και οι ενστάσεις των 53+ και άλλων μικροφραξιών πετάχτηκαν στα σκουπίδια. Οπότε για τους πασόκους το καθήκον είναι όχι μόνο και όχι τόσο να μαζέψουν και άλλους πασόκους (αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο), όσο να κατοχυρώσουν την παρουσία τους ως διακριτού πόλου που αναφέρεται στον Τσίπρα και μόνο σ' αυτόν (αυτά οι πασόκοι τα παίζουν στα δάχτυλα, γιατί είχαν μάθει να αναφέρονται πάντοτε στον αρχηγό).
Και ο Τσίπρας, βέβαια, είχε κάθε λόγο να παραστεί και να μιλήσει στη συγκέντρωση των πασοκοσυριζαίων. Οι οποίοι μαζεύτηκαν σε πλήρη ολομέλεια στο ΚΑΡΑΒΕΛ. Οχι μόνο οι 120, αλλά και οι προηγούμενες φουρνιές που εντάχθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ, από Σπίρτζη μέχρι Ξενογιαννακοπούλου. Πέραν του ότι αυτοί αποτελούν όχημα για να κατοχυρώσει τη συγκομιδή παλιών πασοκικών ψήφων και να διεμβολίσει ό,τι απέμεινε από το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ, ελπίζει ότι με τη νέα εσοδεία πασόκων θα καταφέρει να πετύχει την πολυπόθητη διείσδυση στα αστικοποιημένα συνδικάτα και τη δημοτική διοίκηση, χώρους στους οποίους η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ είναι εντελώς αναντίστοιχη με το γενικό εκλογικό του ποσοστό.
Σε ό,τι αφορά τα συνδικάτα, δε βλέπουμε «φίρμες» της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας να περνούν από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν εξαιρέσουμε το χώρο της ΔΕΗ (με Φωτόπουλο, Αδαμόπουλο και την παρέα τους), οι υπόλοιποι χώροι, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, παραμένουν στον έλεγχο γραφειοκρατικών κλικών (η κλίκα Παναγόπουλου κυρίως) που εξακολουθούν να έχουν δεσμούς με το ΠΑΣΟΚ. Βρίσκονται πιο κοντά στη ΝΔ παρά στον ΣΥΡΙΖΑ. Ομως, και στο χώρο της δημοτικής διοίκησης δεν είναι θεαματικές οι μεταγραφές. Η πλειοψηφία των πασόκων που πέρασαν στο ροζ στρατόπεδο έχουν ένα «πρώην» μπροστά στην ιδιότητά τους. Ομως, σε σχέση με τις ανύπαρκτες δημοτικές παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να έχουν καλύτερα πόστα, ενώ ξέρουν καλά το παιχνίδι της διαπλοκής σε τοπικό επίπεδο, επειδή το παίζουν χρόνια τώρα. Ο Τσίπρας, λοιπόν, ευελπιστεί ότι αυτοί οι «κωλοπετσωμένοι» πασόκοι θα του δώσουν τη δυνατότητα να στήσει τοπικούς μηχανισμούς, αντίστοιχους του μεγέθους ενός κόμματος εξουσίας, όπως είναι πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο φιλοκυβερνητικός Τύπος στάθηκε ιδιαίτερα στην απουσία οποιουδήποτε στελέχους της φράξιας των 53+ από την εκδήλωση του «Κάραβελ». Επέλεξαν να πάνε σε εκδήλωση του «Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς», που προγραμματίστηκε -προφανώς όχι τυχαία- για την ίδια ώρα. Είναι το δικό τους «μαγαζί», μ' αυτό θα πορευτούν. Πώς όμως; Ως μια φράξια του καινούργιου ΣΥΡΙΖΑ που στήνει ο Τσίπρας παρέα με παλιούς και νεοφερμένους στον ΣΥΡΙΖΑ πασόκους. Στο συνέδριο θα μετρήσουν τις δυνάμεις τους και θα τις βρουν σίγουρα αναλογικά μικρότερες σε σχέση με το παρελθόν. Εκεί θα μείνουν, όμως, και θα παριστάνουν την… αριστερή συνείδηση του ΣΥΡΙΖΑ. Οπως έκαναν κάποιες «σοσιαλιστικές» φράξιες του ΠΑΣΟΚ, τις οποίες ο Α. Παπανδρέου αντιμετώπιζε με χαμόγελο συγκατάβασης.
Στα αστικά κόμματα εξουσίας (και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αστικό κόμμα εξουσίας – μόνο απατεώνες τύπου 53+ ισχυρίζονται το αντίθετο), ο αρχηγός έχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα: όταν το κόμμα βρεθεί στην κυβέρνηση, ως πρωθυπουργός έχει απόλυτη εξουσία να διορίζει και να παύει υπουργούς και μέσω αυτών να διορίζει και να παύει στελέχη στον κρατικό μηχανισμό, τους φορείς του και τις επιχειρήσεις που ελέγχει. Επομένως, οι φράξιες του κόμματος είναι υποχρεωμένες να σέβονται τις ισορροπίες. Αν παρατραβήξουν το σκοινί, αυτό θα σπάσει και στο έδαφος θα βρεθούν οι φραξιονιστές.
