Με τον δημοσιογράφο Πέτρο Κωνσταντίνου ξεκίνησε ο μακρύς κατάλογος των μαρτύρων υπεράσπισης του Γιάννη Σερίφη. Ο μάρτυρας κατέθεσε για τη γνωριμία του με τον Γ. Σερίφη και τη δημόσια δράση του επί πολλά χρόνια. Συνέδεσε την εκ νέου δίωξή του με τη συγκυρία, με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» του Μπους και την άσκηση πίεσης πάνω στις ελληνικές κυβερνήσεις.
Ο συνδικαλιστής (στο Δήμο Αθηναίων) Παναγιώτης Κεφαλληνός δήλωσε εισαγωγικά ότι ήρθε να καταθέσει υπέρ του φίλου και συντρόφου του Γ. Σερίφη, πρώτον επειδή επί σειρά ετών σέρνεται στα δικαστήρια ως μόνιμος ύποπτος και, δεύτερο, επειδή ο Γ. Σερίφης ήταν πάντα παρών σε όλα τα κινήματα αλληλεγγύης σε εργαζόμενους που αγωνίζονταν και διώκονταν.
Αναφέρθηκε στη γνωριμία τους επί σειρά ετών στο συνδικαλιστικό κίνημα και έφερε αρκετά παραδείγματα από τέτοιους αγώνες. Ολα αυτά τα χρόνια –είπε- ο Γιάννης έβγαζε ένα βαθύ ουμανισμό και μια πίστη στα οράματα της εργατικής τάξης. Το γεγονός ότι δεν είχε ταμπέλα, αλλά αγωνιζόταν –πέρα από τα αιτήματα του χώρου του- και για να γίνει πράξη η απελευθέρωση της εργατικής τάξης, τον κατέστησε στόχο. Κατά τον μάρτυρα, ο Γ. Σερίφης δεν μπορούσε να έχει δεύτερη, κρυφή δράση. Όλα αυτά τα χρόνια ήταν αυτό που ζούσε με τους συναδέλφους του, με την οικογένειά του, με τους φίλους του. Δεν μπορούσε να είναι δισυπόστατη προσωπικότητα.
Ο συνδικαλιστής (στον ΟΤΕ) Σταύρος Φασάκης κατέθεσε πως όταν ο ίδιος μπήκε στον εργατικό συνδικαλισμό ο Σερίφης ήταν ένας θρύλος του εργοστασιακού συνδικαλισμού, γνωστός για τη συμμετοχή του σε μαχητικούς αγώνες. Γνωρίστηκαν τη δεκαετία του ’90 ως αντιπρόσωποι στα συνέδρια του ΕΚΑ. Αν ο Σερίφης –είπε- ήταν σ’ ένα μεγάλο κόμμα, δεν θα ήταν τόσο ευάλωτος, δεν θα αντιμετώπιζε τις διώξεις που αντιμετωπίζει.
Ο Σερίφης –κατέληξε- είναι ένας από μας, ένας απλός εργαζόμενος, που δεν εξαργύρωσε την αντιστασιακή του δράση, είναι παράδειγμα για τους εργαζόμενους, γι’ αυτό και τον χτυπούν οι μηχανισμοί. Δεν θ’ αφήσουμε να τον πειράξουν, ο Γιάννης δεν είναι μόνος του.
Ο κτηνίατρος Γιώργος Λιερός αναφέρθηκε στις πολύχρονες διώξεις κατά του Γιάννη Σερίφη και στάθηκε ιδιαίτερα στον παραλογισμό που καταδεικνύουν οι κατηγορίες που κατά καιρούς του προσάπτουν.
Ο Παναγιώτης Τριανταφύλλου, συνάδελφος του Σερίφη, τεχνικός των ΗΛΠΑΠ (πρόεδρος του σωματείου), κατέθεσε ότι τον γνωρίζει από τότε που έπιασε δουλειά στον ΗΛΠΑΠ και ένιωσε ηθική υποχρέωση να καταθέσει υπέρ του.
Είναι άνθρωπος που πάλεψε για τα δίκαια των εργαζομένων, ήταν πάντα μπροστά, εγώ αυτόν τον Γιάννη ξέρω, είπε ο μάρτυρας. Ανέφερε ακόμη ότι ο Σερίφης είχε τη συνήθεια να πηγαίνει πολύ πρωί στη δουλειά, για να κουβεντιάζει με τους εργαζόμενους, και ξέρει πως τη μέρα της έκρηξης στον Περισσό αυτός δούλευε. Ολοι οι εργαζόμενοι ξέρουν –είπε- ότι ο Σερίφης πήγαινε πολύ πρωί στη δουλειά. Υπάρχουν εργαζόμενοι που πηγαίνουν πρωί, γιατί τους αρέσει να πίνουν εκεί καφέ.
Με τις απαντήσεις που έδωσε ο μάρτυρας σε σειρά ερωτήσεων των υπερασπιστών και του ίδιου του Γ. Σερίφη έγινε σαφής ο τρόπος με τον οποίο χτυπιούνται οι κάρτες στο μηχανοστάσιο του ΗΛΠΑΠ και πως ούτε άλλος θα μπορούσε να χτυπήσει την κάρτα του Σερίφη, ούτε θα μπορούσε να λείψει κανείς από τη δουλειά χωρίς αυτό να γίνει γνωστό. Λίγος ήταν ο κόσμος που δούλευε, όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους, ακόμα και για τσιγάρα να πήγαιναν ενημέρωναν τουλάχιστον το διπλανό τους, για να μην τους ψάχνει ο προϊστάμενος.
Ο Δημήτριος Βαζάκης, επί 8 χρόνια συνάδελφος του Σερίφη στον ΗΛΠΑΠ, αναφέρθηκε με θερμά λόγια στην προσωπικότητά του και στην ανιδιοτελή ταξική του δράση και εξέφρασε την άποψη ότι μόνο νοσηρά μυαλά θα μπορούσαν να εμπλέξουν τον Σερίφη σ’ αυτή την ιστορία.
Ο Τιμολέων Θεοχάρης, διοικητικό στέλεχος του ΗΛΠΑΠ, αναφέρθηκε στην προσωπικότητα του Γ. Σερίφη και ανέφερε πως η Αστυνομία ερεύνησε την υπόθεση (ζήτησε την κάρτα προσέλευσης και αποχώρησης) και την έκλεισε, γιατί αποδείχτηκε ότι ο Σερίφης τη μέρα του συμβάντος ήταν στη δουλειά.
Το δικαστήριο διέκοψε για τη Δευτέρα 9 Μάη.