ΕΚΤΟΞΕΥΣΕΙΣ ΡΟΥΚΕΤΩΝ ΚΑΙ ΕΚΡΗΞΕΙΣ
Μα ακόμη σειρά επιθέσεων με ρουκέτες και εκρηκτικούς μηχανισμούς ενάντια σε καπιταλιστικούς και ιμπεριαλιστικούς στόχους (Πρόκτερ και Γκαμπλ, Σίτιμπανκ, γραφεία ΕΟΚ, εκρήξεις στην Εκάλη και στο δίκτυο της ΔΕΗ, Αμέρικαν Εξπρές, ρυμουλκό Καραπιπέρης, Ζίμενς, Λεβενμπρόι, Χάλυψ, Τζένεραλ Μότορς, Aλφα Πίστεως Αχαρνών). Οι μάρτυρες απουσίαζαν όλοι πλην ενός και η συνεδρίαση αναλώθηκε κυρίως στην ανάγνωση εγγράφων, τα οποία ακολοθούσαν πολιτικά σχόλια του Δ. Κουφοντίνα και νομικά σχόλια της υπεράσπισης Τζωρτζάτου, Β. Ξηρού και Δ. Γεωργιάδη.
Ο τότε (Ιούνης 1990) διευθυντής της αμερικάνικης πολυεθνικής Πρόκτερ και Γκαμπλ Γ. Βασιλάτος κατέθεσε ότι η ρουκέτα εκτοξεύθηκε από απέναντι γιαπί, χτύπησε την πρόσοψη των γραφείων (δεν μπήκε μέσα) και προκάλεσε μόνο υλικές ζημιές, χωρίς να τραυματίσει κανένα, γιατί ούτε εργαζόμενοι υπήρχαν ούτε φύλακας. Ακόμα και οι ζημιές ήταν πολύ περιορισμένες (20-30 χιλιάδες δραχμές). Θυμόταν ακόμα και την επιχειρηματολογία της προκήρυξης: συμμετοχή της αμερικάνικης εταιρίας στο ξεπούλημα των εγκαταστάσεων της ΚΟΥΠΑΣ, μιας προβληματικής επιχείρησης που έκλεισε, πετώντας τους εργάτες στο δρόμο.
Σχολιάζοντας την κατάθεση του μάρτυρα, ο Δ. Κουφοντίνας είπε τα εξής: «Το χτύπημα στην αμερικάνικη πολυεθνική P&G έγινε από το απέναντι κτίριο με το μπαζούκας που είχε απαλλοτριωθεί από το Πολεμικό Μουσείο. Επομένως υπήρχε πλήρης έλεγχος του χώρου γύρω-γύρω, γι’ αυτό και δεν υπήρξαν και τραυματισμοί και δεν υπήρξε και προειδοποίηση. Θέλω να επισημάνω με την ευκαιρία αυτή, όπως είδαμε στις πολλές υποθέσεις που εξετάσαμε πριν μερικές μέρες και θα δούμε και στη συνέχεια, όχι απλώς την πλήρη ένδεια αποδεικτικών στοιχείων, αλλά την απουσία μαρτύρων ή άλλων στοιχείων, που να στρέφονται εναντίον κάποιου κατηγορουμένου. Και όμως, σ’ αυτές τις υποθέσεις έχουν επιβληθεί ποινές βαρύτατες».
Η υπεράσπιση Τζωρτζάτου, με επανειλημμένες σχολιαστικές παρεμβάσεις, στάθηκε σε τρία ζητήματα. Το πρώτο αφορά το νομικό χαρακτηρισμό μιας σειράς πράξεων, που δε μπορούν να χαρακτηριστούν εκρήξεις, δεδομένου ότι δεν υπήρξε έκρηξη (μόνο ως φθορά ξένης ιδιοκτησίας θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν). Το δεύτερο αφορά την εμπλοκή που αποδίδεται στον Β. Τζωρτζάτο. Η Αστυνομία αναφέρει σε έγγραφά της – σχολίασε ο Ι. Μυλωνάς – ότι για την κατασκευή αυτών των μηχανισμών απαιτούνται γνώσεις ηλεκτρολόγου αυτοκινήτων ή μοτοσικλετών. Ομως ο κ. Τζωρτζάτος είναι ένας απλός ηλεκτρολόγος, απ’ αυτούς που φωνάζουμε στο σπίτι μας για να μας φτιάξουν τις λάμπες, και δεν έχει γνώσεις ηλεκτρολόγου αυτοκινήτων ή μοτοσικλετών. Το τρίτο αφορά την ομολογία Τζωρτζάτου στην Αντιτρομοκρατική, η οποία ως γνωστόν έχει καταγγελθεί ως αποσπασθείσα με σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια, στην οποία ο Τζωρτζάτος φέρεται να ομολογεί τη συμμετοχή του στις συγκεκριμένες ενέργειες με τρόπο που, στη χειρότερη γι’ αυτόν περίπτωση, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως απλή συνέργεια. Ομως, έχει καταδικαστεί ως αυτουργός και όχι ως απλός συνεργός. Οπως σημείωσε ο συνήγορος, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, αντιμετώπισε την καταγγελθείσα ομολογία επιλεκτικά, σε τρόπο ώστε να επιβάλει τις μέγιστες ποινές. Αφού τη δέχτηκε ως ειλικρινή, θα έπρεπε να τη θεωρήσει έτσι στο σύνολό της και όχι επιλεκτικά.
Για τις εκρήξεις στην Εκάλη και το δίκτυο της ΔΕΗ ο Δ. Κουφοντίνας έκανε το παρακάτω δηκτικό σχόλιο:
«Σ’ αυτή την ενέργεια η 17Ν γκρέμισε μια κολόνα της ΔΕΗ, βυθίζοντας στο σκοτάδι την περιοχή της Εκάλης, ενώ ταυτόχρονα έγιναν πολλές εκρήξεις εμπρηστικών και εκρηκτικών βομβών. Η ενέργεια αυτή της 17Ν στη συνοικία της προκλητικής χλιδής και του πλούτου ήταν πραγματικά μια τρομοκρατική ενέργεια. Πράγματι, οι μεγαλόσχημοι κάτοικοι αυτής της συνοικίας κρύφτηκαν τρομοκρατημένοι στα υπόγειά τους, στα playrooms και στα αντιπυρηνικά τους καταφύγια, ενώ έστειλαν τους ταλαίπωρους μπράβους τους με πιστόλια στα χέρια και με φακούς να δουν τι συμβαίνει, από πού δέχονται επίθεση. Θέλω να πω ακόμη, ότι σ’ αυτή την υπόθεση φάνηκε για άλλη μια φορά η Δικαιοσύνη της υποκρισίας και των δύο μέτρων και δύο σταθμών. Κατηγορήθηκε εδώ η οργάνωση και για εμπρησμό δάσους. Κι αν δεν υπήρξαν καταδίκες ήταν γιατί – πέρα από το αστείο της κατηγορίας, διότι καήκανε δυο-τρεις θάμνοι τελικά – θα αποδεικνυόταν ότι, αν αυτό ήταν δάσος πραγματικά, αυτοί οι μεγαλόσχημοι καταπάτησαν και ξεχέρσωσαν δάσος.
Αυτό είναι το ένα. Το άλλο είναι ότι πρόπερσι, σε ένα χολιγουντιανό πάρτι της γνωστής οικογένειας Αγγελόπουλου ρίχτηκαν χιλιάδες πυροτεχνήματα και κάηκαν εκατοντάδες δέντρα. Σ’ αυτό το πάρτι μάλιστα ήταν και πολιτικοί, ο πρωθυπουργός, η αφρόκρεμα της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Γι’ αυτό τον εμπρησμό, τον πραγματικό εμπρησμό δάσους, δεν έγινε καμία δίωξη, κανείς δεν καταδικάστηκε».
Επίσης, για τη βύθιση του ρυμουλκού «Καραπιπέρης 6», ο Δ. Κουφοντίνας δήλωσε:
«Θα θυμίσω εδώ, ότι η 17Ν βύθισε το συγκεκριμένο ρυμουλκό, ένα από τα ρυμουλκά του Καραπιπέρη που ήταν δεμένο στη γερμανική σκάλα του Περάματος, γιατί εκείνη την περίοδο γινόταν μια μεγάλη απεργία των ναυτεργατών στο λιμάνι του Πειραιά και ο Καραπιπέρης είχε στήσει έναν απεργοσπαστικό μηχανισμό και κινούσε τα δικά του ρυμουλκά. Γι’ αυτό το λόγο η 17Ν βύθισε το ρυμουλκό του, ένα από τα ρυμουλκά του. Αυτό το ρυμουλκό ήταν δεμένο τότε, δεν υπήρχε κανένας μέσα, ούτε θα κινιόταν άμεσα αυτό το ρυμουλκό, υπήρχε ειδοποίηση στην “Eλευθεροτυπία” και μετά στην Αστυνομία, η οποία δεν ειδοποίησε κανέναν, αλλά ούτως ή άλλως δεν κινδύνεψε κανένας. Γιατί ήταν δεμένο όπως είπα».
Ο Κουφοντίνας ενδιαφέρεται, βέβαια, για τις πολιτικές παραμέτρους της κάθε υπόθεσης, αφού το ποινικό σκέλος ως προς τον εαυτό του τον αφήνει παγερά αδιάφορο (έτσι ακυρώνει τον τιμωρητικό χαρακτήρα του ποινικού συστήματος και περιορίζει την υπόθεση στο αυστηρά πολιτικό και κοινωνικό πεδίο). Αυτές οι επισημάνσεις, όμως, έχουν σημασία για συγκατηγορούμενούς του, που δίνουν ιδιαίτερο βάρος στο νομικό σκέλος. Για παράδειγμα, στην υπόθεση Καραπιπέρη, το αρχικό κατηγορητήριο, που ήταν «έκρηξη από την οποία προήλθε κίνδυνος σε πράγματα», μετατράπηκε σε δυσμενέστερη κατεύθυνση («έκρηξη από την οποία προήλθε κίνδυνος σε ανθρώπους»). Η υπεράσπιση Τζωρτζάτου επισήμανε αυτό το γεγονός, κάνοντας αναφορά και στη δήλωση Κουφοντίνα και στα πραγματικά περιστατικά, από τα οποία προκύπτει ότι το ρυμουλκό ήταν πλαγιοδετημένο με άλλο σκάφος και μέσα δεν υπήρχε κανένας.
Μετά την ανάγνωση των εγγράφων για τις εκρήξεις σε Ζίμενς και Λεβενμπρόι, ο Δ. Κουφοντίνας δήλωσε:
«Οι υποθέσεις που εξετάσαμε σήμερα, εναντίον πολυεθνικών εταιριών, έχουν ένα σαφή αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα. Ειδικότερα για τις εκρήξεις στη Λεβενμπρόι και τη Ζίμενς, τις γερμανικές εταιρίες, πέρα από τον ολοκάθαρο και προφανή αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα και τους λόγους για τους οποίους έγιναν, υπάρχει και μια άλλη διάσταση. Αναφερόμαστε στις γερμανικές επανορθώσεις για τις ναζιστικές θηριωδίες που έγιναν στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Οι επανορθώσεις αυτές θα αποτελούσαν μια έμπρακτη καταδίκη αυτών των εγκλημάτων από το γερμανικό κράτος, το σύγχρονο Τέταρτο Ράιχ. Αυτά δεν έχουνε γίνει. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά το ελληνικό πολιτικό σύστημα, των καραγκιόζηδων όπως λέγεται τώρα τελευταία, πολύ πετυχημένα, δεν έχει υποβάλει ποτέ καμιά αξίωση από το γερμανικό κράτος. Και όχι μόνο αυτό, αλλά όταν ο μόνος που έχει κινήσει αυτό το ζήτημα, ο δικηγόρος Σταμούλης, σ’ αυτό τον αγώνα το μοναχικό που δίνει, προσπαθεί να πετύχει κάτι από το γερμανικό κράτος, του βάζουν εμπόδια. Αντί να τον βοηθήσουν, ο υπουργός Δικαιοσύνης και το ελληνικό κράτος, οι ελληνικές υπηρεσίες, βάζουν εμπόδια σ’ αυτή τη διεκδίκηση».
Σχόλιο έκανε και ο Χρ. Ξηρός:
«Ενα σύντομο σχόλιο για την υπόθεση που κατηγορούμαι και μάλλον πρέπει να ‘χω καταδικαστεί, και για τις υπόλοιπες υποθέσεις που είχαμε σήμερα και τη Δευτέρα. Καταρχήν, θέλω να σημειώσω το γεγονός ότι έχουμε φτάσει να περνάμε 10 υποθέσεις μέσα σε 15 λεπτά. Σημασία έχει ότι δεν εισφέρεται κανένα στοιχείο από την Εισαγγελία, όπως ακριβώς έγινε και στην πρώτη δίκη, για τις ενοχές συγκεκριμένων κατηγορουμένων. Παρολαυτά, όμως, η πρωτόδικη απόφαση έχει μοιράσει εκατοντάδες χρόνια φυλακή μ’ αυτές τις υποθέσεις και σε μένα και σε άλλους συγκατηγορούμενους. Για τη συγκεκριμένη τώρα υπόθεση που κατηγορούμαι, θέλω να τονίσω το οξύμωρο σχήμα, ότι ενώ στην αρχή, όταν οδηγούμαι στην ανακρίτρια Μπούρη, σύμφωνα με τα χαρτιά που έχετε, υπάρχει ομολογία και δεν μου απαγγέλλονται κατηγορίες – 56 τον αριθμό, τα ‘χω ξαναπεί – φτάνουμε στην άλλη άκρη σήμερα, να έχουμε καταδίκη χωρίς ομολογία. Και απορώ και ‘γω πώς βρέθηκα να κατηγορούμαι γι’ αυτές τις υποθέσεις, αφού δεν τις έχω ομολογήσει. Δηλαδή έχουμε μια ομολογία χωρίς κατηγορίες, που είπαμε τι συνεπάγεται, και από την άλλη έχουμε κατηγορίες χωρίς ομολογία. Και παρολαυτά, καταδίκες. Αυτά προς το παρόν».
Πρόεδρος: Για τις υποθέσεις αυτές που είπατε, ότι περνάνε 10 υποθέσεις την ημέρα, αυτές δεν έχουν τελειώσει. Απλώς διαβάσαμε, με τη συναίνεσή σας, τα έγγραφα. Θα συνεχιστούν.
Χρ. Ξηρός: Δεν είπα εγώ ότι τελειώσανε. Απλώς δεν βλέπω καμιά εισφορά στο ποιος ήτανε ποιος και πού.
Πρόεδρος: Θα σας δοθεί και σας η ευκαιρία να αναπτύξετε τα επιχειρήματά σας.
Χρ. Ξηρός: Να μη φτάσουμε στο σημείο που έφτασε ο νυν αρεοπαγίτης, ο κ. Λάμπρου, που αναφερόμενος σε 50 υποθέσεις, ούτε σε μία ούτε σε δύο, είπε «και για ό,τι ξέχασα, ένοχοι».
Ιδιαίτερη σημασία έχει η υπόθεση της έκρηξης στο υποκατάστημα της «Αλφα Πίστεως» στην Αχαρνών, για την οποία έχει καταδικαστεί και ο Διονύσης Γεωργιάδης. Οταν ρωτήθηκε ο Δ. Κουφοντίνας αν δέχεται την ανάγνωση των προανακριτικών καταθέσεων μαρτύρων, απάντησε: «Εγώ γενικά στις υποθέσεις ζητώ να έρχονται οι μάρτυρες. Η ενέργεια αυτή, όμως, δεν έγινε από την Οργάνωση, γι’ αυτό δε ζητώ τίποτα»! Ο συνήγορος του Γεωργιάδη Γ. Ζησιμόπουλος συμπλήρωσε, αναφερόμενος και στα όσα είπε ο Κουφοντίνας, ότι στην «Ελευθεροτυπία» της 24/6/98 υπάρχει ανάληψη ευθύνης από άλλη οργάνωση και όχι τη 17Ν. Πράγματι, στη συνέχεια διαβάστηκαν διάφορα έγγραφα, μεταξύ των οποίων και το ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας», το οποίο περιγράφει την ανάληψη της ευθύνης για τη συγκεκριμένη ενέργεια από την Οργάνωση «Μάης ‘98». Στο ίδιο ρεπορτάζ αναφέρονται και οι εκτιμήσεις της Αστυνομίας για «νέα γενιά τρομοκρατών». Ο μόνος συσχετισμός με τη 17Ν είναι η ομοιότητα της συνδεσμολογίας στον εκρηκτικό μηχανισμό!
Ο Γ. Ζησιμόπουλος σημείωσε πως ο Γεωργιάδης καταδικάστηκε γι’ αυτή την ενέργεια, όχι μόνο χωρίς αποδεικτικά στοιχεία, αλλά και κόντρα στην κοινή λογική. Είναι η μόνη ενέργεια απ’ αυθτές που εκδικάζονται, την ευθύνη της οποίας δεν αναλαμβάνει η 17Ν. Κι όχι μόνο δεν την αναλαμβάνει η 17Ν, αλλά την αναλαμβάνει άλλη Οργάνωση, η «Μάης ‘98», που δεν είναι πρωτοεμφανιζόμενη, αλλά έχει αναλάβει την ευθύνη και για άλλη ενέργεια. Ας σημειωθεί ότι από τότε η Αντιτρομοκρατική απέδιδε την ενέργεια στη 17Ν! Πέρα απ’ αυτό, όμως, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο Γεωργιάδης δεν βρίσκεται στην Αθήνα τον Ιούνη του ’98. Η ίδια η απολογία του αναφέρει ότι έρχεται στην Αθήνα το φθινόπωρο του ’98 και συναντά τον παιδικό του φίλο Βασίλη Ξηρό. Ο ίδιος φέρεται να περιγράφει τη συμμετοχή του σ’ αυτή την ενέργεια, που την τοποθετεί όμως στο Δεκέμβρη του ’98. Αυτό είναι το παράπονο του Γεωργιάδη, για την καταδίκη του γι’ αυτή την πράξη, κατέληξε ο συνήγορος.
Ανάλογου περιεχόμενου σχόλιο έκανε και η συνήγορος του Β. Ξηρού Ρ. Καραμπλιάνη.
Σχόλιο ζήτησε να κάνει και ο Δ. Γεωργιάδης, που προκάλεσε την έντονη παρέμβαση των δυο εισαγγελέων, οι οποίοι περίπου μας είπαν τι θα εισηγηθούν στο δικαστήριο:
Δ. Γεωργιάδης: Θέλω να πω και ‘γω δυο λόγια. Να πω ότι τα στοιχεία που υπάρχουν στη δικογραφία δεν είναι καινούργια, ούτε χρειάζεται ιδιαίτερη ποσότητα ευφυΐας για να τα δει κανείς. Διαβάζω ένα μικρό κομμάτι από την «Εκθεση εξέτασης κατηγορουμένου». Αφού μου ανακοινώνεται το κατηγορητήριο, μου γίνεται η ερώτηση: «Κατηγορείσαι ήδη για τις πράξεις που σου γνωστοποιήθηκαν ανωτέρω, τι απολογείσαι;». Οι πρώτες τέσσερις λέξεις είναι: «Το φθινόπωρο του 1998 έρχομαι στην Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη όπου ζούσα προκειμένου να εργαστώ. Τα μόνα άτομα που μπορούσαν να μου βρουν δουλειά τότε ήταν ο παιδικός μου φίλος Βασίλης Ξηρός κτλ. κτλ. Φιλοξενήθηκα από αυτούς για ένα χρονικό διάστημα 7 με 8 μηνών». Προς το τέλος της σελίδας, όταν πλέον εισέρχεται η προανακριτική αυτή εξέταση στην υπόθεση της εκρήξεως στην Αλφα Πίστεως, λέει ότι αυτό ήταν λίγες ημέρες πριν τις 22/6/1998 και το λογικό θα ήτανε, αν εγώ ήμουν που τα έλεγα αυτά, να μου πουν «ώπα, εδώ πριν μας είπες φθινόπωρο, τώρα μας λες 22/6, τι γίνεται;». Αντ’ αυτού, καμία ερώτηση δεν υπάρχει, συνεχίζει ακάθεκτη η προανακριτική αυτή εξέταση και δεν ξέρω τι θα πει το δικαστήριό σας επ’ αυτού. Εγώ είναι αποδεδειγμένα από όλα τα στοιχεία της δικογραφίας – δεν υπάρχει στοιχείο στη δικογραφία που να αντικρούει ουσιαστικά τους δικούς μου ισχυρισμούς. Εγώ τρεισήμισι χρόνια τώρα που είμαι στη φυλακή περιμένω ν’ ακούσω έναν αντίλογο. Αν πρέπει οπσωσδήποτε να καταδικαστώ, τότε θα πρέπει η Εισαγγελία ή οποιοσδήποτε τελοσπάντων να βρει μια βόμβα που να μπήκε κάποιο χρονικό διάστημα που να ταιριάζει με τα λεγόμενα εδώ πέρα. Δεν ξέρω τι άλλο θα γίνει. Εγώ το μόνο που περιμένω είναι ν’ ακούσω έναν αντίλογο.
Αν και βασικά δεν υπάρξει ισχυρισμός μου που να μη διαστρεβλώθηκε από την πρωτοβάθμια απόφαση, δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο, και μετά από την αντίφαση με την προανακριτική μου, θα σας διαβάσω πώς ζυγιστήκαν όλ’ αυτά στη ζυγαριά του πρωτόδικου δικαστηρίου. Δηλαδή τι γράφει η απόφαση. Οταν φτάνει πλέον σε μένα και ξεκινά την αιτιολόγηση, γράφει: «Γεννήθηκε το 1976 και γνώρισε την οικογένεια Ξηρού από την παιδική ηλικία. Ηξταν φίλος με τ’ αδέλφια Βασίλη και Νίκο Ξηρό στη Θεσσαλονίκη. Το φθινόπωρο του 1998 κατήλθε στην Αθήνα». Αυτό το γεγονός δεν γίνεται να αμφισβητηθεί. Δεν γίνεται να αμφισβητηθεί για τον απλούστατο λόγο ότι είναι αλήθεια και έχει αποδειχτεί στο πρωτόδικο δικαστήριο και θα ξαναποδειχτεί και εδώ πέρα. Οσες φορές και να ξανακάνουμε τη δίκη θα συνεχίσει να αποδεικνύεται. «Ο οποίος συγκατοικούσε με τον αδερφό του Σάββα, οι οποίοι τον φιλοξένησαν για 7-8 μήνες. Το διάστημα αυτό ο κατηγορούμενος Γεωργιάδης κτλ.» και συνεχίζει με την κατηγορία της έκρηξης την οποία υποτίθεται ότι θεμελιώνει. Οταν υπεισέρχεται στη συγκεκριμένη κατηγορία της έκρηξης, λέει: «Αλφα Πίστεως: απ’ όλα τα αποδεικτικά μέσα κλπ. Στον Αγιο Ελευθέριο Αττικής, ο Γεωργιάδης στις 22/6/1998…». Χωρίς απολύτως καμία αιτιολόγηση. Υπάρχει ένα χρονικό κενό εδώ πέρα τουλάχιστον έξι μηνών. Αν εγώ κατέβηκα φθινόπωρο του ’98 και φιλοξενήθηκα 4, 5, 6, 7 μήνες από το Σάββα Ξηρό, μας κάνει Γενάρη; Δεκέμβρη; Φλεβάρη; Δεν ξέρω, η Εισαγγελία υποτίθεται ότι πρέπει να μας δώσει μια απάντηση, που γνωρίζει την κατηγορία καλύτερα απ’ όλους.
Εισαγγελέας; Θα σας δώσω την απάντηση.
Δ. Γεωργιάδης: Και ένα άλλο στοιχείο επίσης που έχω εντοπίσει εδώ πέρα είναι ότι στην τεκμηρίωση γι’ αυτήν την κατηγορία επικαλείται η απόφαση μια ομολογία του Σάββα Ξηρού, η οποία δεν υπάρχει. Αυτό αποδεικνύεται ένα αρκετά σύνηθες φαινόμενο. Οταν λέει «η ανωτέρω συνοδευτική δράση του κατηγορουμένου αποδεικνύεται από το σύνολο των αποδεικτικών μέσων που αναφέρονται στην προηγούμενη σκέψη της παρούσας κτλ …για τον Δ. Γεωργιάδη η ομολογία που περιέχουν οι προανακριτικές και ανακριτικές απολογίες του» και όταν φτάνει στο σημείο που πρέπει να αιτιολογήσει την απόφαση για το Σάββα Ξηρό, «και για το Σάββα Ξηρό η ομολογία που περιέχουν οι προανακριτικές και ανακριτικές απολογίες του». Τέτοια ομολογία γι’ αυτή την πράξη δεν υπάρχει. Εχω ψάξει παντού και ‘γω και οι δικηγόροι μου, δεν την έχουμε βρει. Αν υπάρχει και τη γνωρίζετε να τη δούμε.
Εγώ αυτά έχω να πω προς το παρόν. Κάτι τελευταίο για να κλείσω. Νομίζω ότι υπάρχει μια αντιστοιχία αυτής της συγκεκριμένης κατηγορίας με την κατηγορία που μου αποδόθηκε αρχικά στην 4η ανακρίτρια. Το αρχικό κατηγορητήριο, που έλαβα από την κ. Μπούρη, όταν άρχισε η ανάκριση, περιείχε και μια ληστεία στη Φιλολάου, η οποία στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που μου απαγγέλθηκε η κατηγορία είχε ήδη δικαστεί κλαι είχαν αποδοθεί ευθύνες σε άλλους που βρίσκονταν φυλακή. Αυτό κατά τη γνώμη μου αποδεικνύει ένα και μοναδικό πράγμα. Οτι υπήρχανε δικογραφίες πάνω στο τραπέζι της προανάκρισης, που δεν έχουνε καμία σχέση με την υπόθεση. Εικασίες τώρα, το γιατί συνέβη αυτό, μπορώ να κάνω πολλές, αλλά δε θα μπω σ’ αυτή τη διαδικασία. Εγώ το μόνο που θέλω είναι να σας δείξω τα στοιχεία που υπάρχουν εξαρχής. Οτιδήποτε άλλο στην απολογία μου.
Εισαγγελέας: Επειδή επικαλείστε την Εισαγγελία. Η απόφαση τα γράφει, ωστόσο επικαλείστε την Εισαγγελία. Αφού θέλετε, λοιπόν, να σας απαντήσει η Εισαγγελία, πρέπει να διαβάσετε λίγο και αυτή που προσβάλλει ο φίλος σας ο Βασίλης, πότε ήρθατε και συγκατοικήσατε. Το ’98 ή τα μέσα του ’97; Για διαβάστε, τι λέει ο Βασίλης ο φίλος σας που συγκατοικήσατε; Οτι ήρθες το ’98 ή στα μέσα του ’97. Επειδή βάλλετε κατά της Εισαγγελίας. Και δεύτερον, πρέπει να πάτε πάλι στην ανακριτική σας απολογία, που δώσατε στον κ. Ζερβομπεάκο, διότι τόσο στην προανακριτική εδώ που λέτε ότι συναντηθήκατε με το Λουκά στην τάδε καφετέρια πριν την ενέργεια, σας ρωτυάει ο κ. Ζερβομπεάκος και πάλι επιβεβαιώνετε τη συνάντηση αυτή στην καφετέρια. Λοιπόν, αυτά καθόσον αφορά την Εισαγγελία.
Δ. Γεωργιάδης: Καταρχήν, εγώ δεν έκανα καμία βολή κατά της Εισαγγελίας, απλά το αυτονόητο τόνισα, ότι την κατηγορία τη στηρίζει η Εισαγγελία…
Εισαγγελέας:Οχι, κ. Γεωργιάδη, έχουμε απόφαση, αφήστε την Εισαγγελία, έχουμε μια δικαστική απόφαση…
Δ. Γεωργιάδης: Τι λέτε, ότι δεν έχετε ρόλο σ’ αυτή τη δίκη;
Εισαγγελέας: Εγώ έχω ρόλο σ’ αυτή τη δίκη, αλλά εσείς βάλατε κατά της άλλης…
Δ. Γεωργιάδης:Δεν έχω καμιά απολύτως διάθεση να βάλλω κατά κανενός.
Γ. Ζησιμόπουλος (συνήγορος): Δεν είναι σε θέση να βάλει. Εγώ λυπάμαι γι’ αυτό…
Αναπλ. Εισαγγελέας: Γνωρίζετα αν υποβάλλατε υπόμνημα στην ανακρίτρια και παραδέχεστε την πράξη;
Δ. Γεωργιάδης:Ναι, είναι όντως έτσι.
Αναπλ. Εισαγγελέας: Το οποίο υπόμνημα το έχει υπογράψει ο δικηγόρος σας;
Δ. Γεωργιάδης: Ναι.
Αναπλ. Εισαγγελέας: Τι έχετε να πείτε γι’ αυτό;
Δ. Γεωργιάδης: Εχω εξηγήσει αναλυτικά στην απολογία μου στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο και θα ξαναεξηγήσω και δω. Αν θέλετε να τα εξηγήσω τώρα, τα εξηγώ τώρα, αν θέλετε να τα εξηγήσω στην απολογία μου, τα εξηγώ τότε.
Αναπλ. Εισαγγελέας: Δεν τη δέχεστε αυτή;
Δ. Γεωργιάδης; Οχι, δεν τη δέχομαι, γιατί οι πρώτες νομικές ενέργειες που έγιναν από τον τότε συνήγορό μου είναι εντελώς εσφαλμένες. Οδηγήθηκε σε εσφαλμένες εκτιμήσεις για την υπόθεση και το γεγονός αυτό είναι συνέπεια των όσων συνέβησαν κατά την προδικασία, όταν εγώ βρισκόμουνα στη ΓΑΔΑ.
Εισαγγελέας: Εγώ κ. Γεωργιάδη σας υπενθύμισα την απολογία σας στον κ. Ζερβομπεάκο. Διαβάστε τη λίγο να δείτε για τη συνάντηση που λέτε. Σας έκανε ειδική ερώτηση γι’ αυτό.
Πρόεδρος:Θα ήθελα να παρατηρήσω ότι στο στάδιο αυτό αναγνώσαμε μόνο έγγραφα και τίποτε άλλο. Θα καλέσουμε και μάρτυρες, θα δούμε τι θα μας πουν κι αυτοί. Επειδή παρενέβη η κ. εισαγγελεύς στο θέμα αυτό.
Β. Παπαστεργίου (συνήγορος): Να πω κάτι και νομίζω ότι το γνωρίζει η κ. εισαγγελεύς. Πλέον στην απολογία ενώπιον του κ. Ζερβομπεάκουο Γεωργιάδης λέει ότι συναντιέται εν αγνοία του, εν αγνοία των πάντων σε ό,τι αφορά την οργάνωση 17Ν με τον κ. Κουφοντίνα. Είναι μία τυχαία συνάντηση που οφείλετραι στο γεγονός ότι είχε κοινωνικές σχέσεις με τους αδελφούς Ξηρούς. Κανένα δόλο, καμιά γνώση ως προς τη δράση της συγκεκριμένης οργάνωσης δεν παραδέχεται ο Γεωργιάδης κατά την απολογία του ενώπιον του κ. Ζερβομπεάκου. Νομίζω ότι αυτό είναι πολύ σαφές, εδώ είναι η απολογία, μπορούμε να την αναγνώσουμε.
Γ. Ζησιμόπουλος; Δεν ακούσαμε από τους αξιοτίμους εισαγγελείς καμία νομική εκτίμηση γι’ αυτό το συγκεκριμένο, εννοώ για το αν αυτή η πράξη αφορά ενέργεια της 17Ν και αν ήτανε παρών ο Γεωργιάδης. Δεν είναι δυνατόν να μην αναρωτηθώ ότι ο σοβαρός προβληματισμός που εγείρει αυτός ο αντίλογος από πλευράς κατηγορουμένου, ο σοβαρότατος αυτός προβληματισμός ενοχλεί την εισαγγελική έδρα, ενώ θα έπρεπε και πρέπει και η εισαγγελική έδρα και το δικαστήριό σας – με συγχωρείτε, λέω πράγματα κοινά – να επιχαίρει κάθε φορά που η κατηγορία φαίνεται ή τείνει ή δημιουργείται προβληματισμός ότι τείνει να αδυνατίσει από πλευράς αξιοπιστίας και αποδείξεων.
Πρόεδρος: Κύριε συνήγορε, στη συγκεκριμένη αυτή υπόθεση εσείς εισφέρετε αυτά τα στοιχεία, η κ. εισαγγελεύς εισέφερε κάποια άλλα. Αυτά όλα είναι στοιχεία τα οποία είναι προς εξέταση.
Νομίζουμε ότι η εισαγγελική έδρα (με τη συμμετοχή αυτή τη φορά και του αναπληρωτή και όχι μόνο της «βιαστικής» και «εκδηλωτικής» κ. Κουτζαμάνη) για μια φορά ακόμη δεν τήρησε ούτε τα δικονομικά προσχήματα. Στο ελληνικό ποινικό σύστημα, η εισαγγελία δεν είναι διάδικος, όπως ισχύει στο αγγλοσαξωνικό σύστημα. Η εισαγγελία (υποτίθεται ότι) διερευνά την αλήθεια και καταλήγει σε εισήγηση περί της ενοχής ή μη, αφού εξετάσει όλα τα αποδεικτικά μέσα. Αφού ακούσει και τον τελευταίο μάρτυρα, αφού διαβάσει και το τελευταίο έγγραφο και προπαντός αφού ακούσει τον κατηγορούμενο στην απολογία του, στη διάρκεια της οποίας έχει δικαίωμα να του υποβάλει ερωτήσεις. Οι δυο εισαγγελείς της έδρας, λοιπόν, δεν περιορίστγηκαν στο να καταγράψουν τον ισχυρισμό του Γεωργιάδη, τη δήλωση του Κουφοντίνα, το ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας» και τα άλλα έγγραφα και να περιμένουν ν’ ακούσουν στη συνέχεια τους μάρτυρες (κατηγορίας και υπεράσπισης) και τον Γεωργιάδη απολογούμενο. Αμφισβήτησαν ευθέως τον ισχυρισμό του και του είπαν κατάμουτρα ότι τον θεωρούν ένοχο! Με βάση τι; Με βάση την προανακριτική του Β. Ξηρού. Με βάση ένα έγγραφο το οποίο ακόμα δεν είναι έγγραφο της διαδικασίας, αφού έχει προσβληθεί και το δικαστήριο έχει επιφυλαχτεί! Και με διαστρέβλωση της απολογίας Γεωργιάδη στον ειδικό εφέτη ανακριτή!!
Αυτά σε αυστηρά δικονομικό επίπεδο. Γιατί, βέβαια, το πρόβλημα δεν είναι στενά νομικό. Πολιτικό είναι. Απλώς, αυτή η κραυγαλαία αντιδικονομική στάση, αυτή η προπέτεια και η αδιαφορία για τα προσχήματα, αποτελούν πρόσθετες αποδείξεις γι’ αυτό που από την αρχή έχουμε τονίσει. Εχουμε μια πολιτική δίκη, σκοπός της οποίας δεν είναι η ανεύρεση της αλήθειας, αλλά η συντριβή όσων ενεπλάκησαν σ’ αυτή την υπόθεση.
